Weer teruggevonden!
Mede dankzij een oproep in Moesson
zijn ze allemaal, op een enkele na,
teruggevonden. Ik heb ze gesproken en
gezien, na 45 jaar. Er is natuurlijk in die
tijd een heleboel veranderd, in vorm en
leeftijd, dat is begrijpelijk! Inmiddels
hebben we al vier reünies gehad en ben
ik bezig met de voorbereiding van de
vijfde reünie. Niet gek toch?
Banyak terima kasih!Belon lupa dari
dulu. Saya bilang banyak senang ketemu
semua anak anak dari tempo dulu!?
Waar hebben we het dan over?
Natuurlijk over vroeger, van op de
fabriek (Pabrik Gula) te Tjokro
Toeloeng, maar die niet alleen hoor,
ook de kinderen (van toen) van de
Tabaksonderneming Polanardjo en
Delanggu (Pabrik Garung). Al deze
kinderen (van toen) kwamen naar
Tjokro om te gaan zwemmen en dat
was me altijd weer een feest met elkaar.
Door de week van maandag tot en met
zaterdag (toen) naar school met de bus
(van 's morgens vroeg kwart over 6 tot
half I 's middags) naar Solo, achter de
kraton van de Mangku Negaran van
Solo. En om half twee waren we alle
maal weer thuis. Gauw even een hapje
eten en huiswerk maken, dan gauw
weer na een fluitsignaal op naar het
zwembad.
Het ging allemaal zo mooi, die tijd van
voor de oorlog. Altijd gingen en hebben
we met elkaar opgetrokken, vooral als
er feest- of verjaardagen waren. Vooral
als de suikerriet geoogst en daarna
gemalen moest worden. Voor de
maaltijd begon, hadden alle mensen
eerst de hele nacht een filmavond en 's
middags voor de bewoners-medewer
kers een grote selamatan, dat was altijd
geweldig.
Als je de fabriek tijdens het draaien wou
bezichtigen, kon je dat met kennissen of
vader doen. Of we gingen stiekem in
een groepje, zonder toezicht. We
snoepten van die dikke suikerklonten
met wel een omvang van zo'n 10 cm of
groter en speelden met lorries, wat
eigenlijk ook niet mocht, en kropen weg
als de fabrieks-wacht zijn ronde deed.
Deze herinneringen worden dan nog
eens opgehaald tijdens de reüniedag met
borreltje(s) en spekkoek en daarna een
lekkere originele rijsttafel zoals uit
tempo dulu. Maar ook: wat is er tijdens
de oorlog met je/ons gebeurd. In of
buiten het kamp? Hoe ben je er
"En zo zien de machines van de fabriek na het gebruik van een rietoogst er uit"
(Eddie de Boer)
De club van vóór 1942, 50 jaar later
(Eddie de Boer)
doorheen gekomen? Waar was je
tijdens de Bersiap-periode? We werden
uit elkaar gerukt en als je dan in de
WAO of VUT komt, ga je op je dooie
gemak weer prakkizeren over 'wat is er
nog van vroeger overgebleven'. Twee
vrienden van tempo dulu zijn ons sinds
de eerste reünie ontvallen, maar blijven
ons bij in onze herinnering. En zo
komen we meestal vijf a zes uurtjes bij
elkaar omong-omong en mengobrol dari
tempo dulu en nemen we weer afscheid
van elkaar tot een volgende keer.
EDDIE DE BOER
6
