Wij hebben niets te klagen
interview met Andy Tielman
door
Liesbeth Steur
In een restaurant langs de grote weg, ergens in Nederland hebben we
afgesproken. Ik. ben lichtelijk nerveus en vooral heel benieuwd. Vorige
maand schreef ik nog over hem, over het voorval van zijn zogenaamde
'verdwijning van het podium' in Den Haag, tijdens zijn derde optreden
in Nederland dit jaar. En nu, nu zal hij straks tegenover mij zitten. Hij
wil heel graag praten, wil dingen rechtzetten, vooral de onwaarheden
die verkondigd zijn vanaf het moment dat hij voet op Nederlandse
bodem heeft gezet. En dan lopen ze het restaurant binnen. Andy
Tielman, weinig veranderd, misschien iets grijzer maar met hetzelfde
charisma. Carmen, zijn vrouw is beeldschoon. Zonder haar verzet hij
geen stap. Zij is zijn manager, de enige die hij blindelings vertrouwt.
Alle zaken lopen uitsluitend via haar en verder niemand.
26
'Vj,
"Ik ben nooit weggeweest eigenlijk,
weet je. Vanaf 1981 heb ik wel veel in
het buitenland gezeten, maar wegge
weest, nee niet. In al die jaren zijn er
minstens 10 CD's van mij en ook van
mijn broers in omloop gebracht in
Nederland, buiten mijn medeweten en
medewerking. Dat bedoel ik, daarom
alleen al ben ik nooit weggeweest. Ze
zijn gewoon doorgegaan
met CD's uitgeven. Goed,
ik heb hier dan wel niet
opgetreden, maar mensen
kochten die CD's wel.
Daar ben ik net achter
gekomen. Vervelende
zaak, dat wel, maar
Carmen zoekt dat nu alle
maal uit. Er zit zelfs een
produkt tussen dat zo oud
en slecht is, om je dood te
schamen. Er staat wel
Tielman op. Dat is niet
leuk. In jullie blad
Moesson van februari
1993 stond nog een
advertentie. Die CD kan
je bestellen voor f 49,90
en dan moet je je voor
stellen dat het oude opna
mes zijn, niet van een optreden maar
van repetities. Mensen kopen dat en ik
heb daar niets mee te maken. Ook mijn
broers niet!! Dan neem je toch je
publiek in de maling."
i
Hij windt zich er over op. Tijdens zijn
hele muzikale loopbaan is hij met de
regelmaat van de klok geconfronteerd
met oneerlijkheden en ongemakken. Hij
wil gewoon lekker muziek maken en
zaken doen is zijn sterkste kant niet. Te
goed van vertrouwen.
"Als iemand aan mij vraagt te spelen en
hij belooft mij daarvoor een kretek of
een portie eten, dan speel ik. Dan ben ik
een gelukkig mens. Als ik dan na afloop
eten krijg en een kretek kan roken ben
ik helemaal een gelukkig mens. Maar ze
moeten niet zeggen, je krijgt een portie
gado gado en dat dan niet geven.
Flauwekul toch om je afspraken niet na
Andy Tielman geflankeerd door Carmen (rechts) en Liesbeth
Foto: Patricia Steur
te komen. Als je iets van me wilt heb
ben, vraag dan, je kan het krijgen, maar
je moet niet nemen wat je niet toekomt
of iets beloven en dan je belofte niet
nakomen. Tijdens de voorbereidingen
van mijn optreden in Den Haag in de
Dr. Anton Philipszaal, belandde Carmen
in het ziekenhuis met een zware long
ontsteking, kon dus niet mijn zaken
regelen. Toen is er iets mis gegaan. Ik
ben niet zomaar, zonder enige reden,
van het podium weggelopen, zoals het
op de radio gezegd werd. Ik heb het
daar in de zaal uitgelegd aan het publiek.
Ze hebben voor me geklapt, al waren ze
teleurgesteld. De pers heeft er niet over
geschreven, die hebben trouwens zelden
negatief over mij geschreven, nu dus
ook niet. Het stond in geen enkele
krant. Carmen op het randje van leven
en dood hier in Nederland in het zie
kenhuis en ik zeker, zoals op de radio
gezegd werd, het land uit. Dat is
ondenkbaar. Het publiek dat er toen
was heeft het begrepen en daar gaat het
om, toch? Gelukkig is Carmen weer op
de been. Ze heeft de hele organisatie
weer in handen en wat niet via haar
gaat, bestaat ook niet; ieder optreden,
iedere foto, iedere poster, CD's, alles
gaat via haar en dat is de enige juiste
weg. Om een voorbeeld te noemen: tij
dens het 'Indo Rock Open Air Festival'
op 23 mei a.s. in het Xerxes Stadion,
treed ik NIET op. Mijn naam is wel
gebruikt, als trekker waarschijnlijk, maar
daar speel ik dus niet!!"
Andy lacht, we bestellen
wat te eten, want dat
kunnen ze beiden heel
goed, liefst om de paar
uur. "Stel je voor", zegt
hij, "dat je straks dood
neervalt en dan een lege
maag hebt, kan toch
niet?!?"
"Wij zijn naar
Nederland gekomen,
omdat we hier willen
wonen, dit is ons land.
Na al die omzwervingen
over de wereld zijn we
tot de conclusie geko
men, dat Nederland het
enige land is waar we
ons thuisvoelen, waar
we horen. We zijn toch Nederlanders!
De reden is niet om hier muziek te
maken of om op te treden. Nee,
gewoon om hier ons huis te hebben.
Om te genieten van alles wat Nederland
is. En natuurlijk ga ik muziek maken, dat
heb ik altijd gedaan, waar ik ook
gewoond heb, dus doe ik dat nu ook.
Een leven zonder muziek bestaat niet
voor mij."
Als ik hem uitleg dat hij eigenlijk een
legendarische figuur is geworden, lacht
Andy ongelovig.
