H ET K LEINERE G RUT
Wat een heerlijk land was Indië toch
voor ons om daar op te groeien en de
jeugd door te brengen! Terugdenkend
aan alle mogelijkheden die we hadden
om onze liefde voor dieren tot uitdruk
king te brengen en ook het enthousias
me in dit opzicht van onze ouders, dan
realiseer ik me, dat het ook inhoud aan
ons leven gegeven heeft!
We hebben lange tijd op Kebon Klappa
gewoond, ten zuiden van Bandoeng. Er
stonden daar nog van die grote oud-
Indische ondernemingshuizen met tui
nen als parken er omheen, hoge
bomen, grote gazons en kiezelpa
den. Het hele perceel was
afgesloten met een ijzeren
hek; de ingang was aan de
grote weg. De kebon had
het hek al opengezet als
mijn vader om twee uur
uit kantoor kwam. Hij
toeterde altijd vrolijk,
als hij met de auto bin
nenreed. Alles kwam
dan ineens in bewe
ging. Kokkie met het
klaar maken van het
eten, wij ons opknappen
en handen wassen en
zelfs verschillende dieren
die we hadden, zaten op
de uitkijk omdat ze wisten
dat ze straks extra attentie
zouden krijgen.
Mijn vader was, in zijn functie bij de
gemeente, ook directeur van de
Bandoengse Dierentuin. Hij bracht gere
geld leuke, jonge dieren mee naar huis,
tot ze te groot waren om ze als speelka
meraadje te houden. Mijn ouders gingen
van het standpunt uit dat het goed voor
onze opvoeding was, om met dieren te
leren omgaan, van ze te houden en ze te
observeren. We moesten echter ook
zélf voor ze zorgen en ze keken er
streng op toe, dat we geen enkel onder
deel verwaarloosden. We hadden het er
altijd gezellig druk mee.
Een van de dieren, die ik nooit vergeten
zal, was de opgewekte, sprekende beo,
die we gekregen hadden van een plan
ter, die met pensioen naar Holland was
gegaan. Het was een prachtige vogel. Hij
had een groot hok met een boom er in.
Hij kon, omdat het hok dichtbij de kaki
lima (=overloop), keuken en de achter
galerij stond, alles goed in de gaten hou
den en hij reageerde op alles. Hij praatte
graag en veel en was zichtbaar blij als we
hele verhalen tegen hem afstaken. Zodra
het 's morgens tijd was om op te staan
en koffie te drinken op het platje, begon
hij tegen iedereen te roepen;
"Goedemorgen, mevrouw." Wij riepen
dan terug: "Goedemorgen Beo!" Hij kon
mijn moeder's stem precies na doen en
riep te pas en te onpas: "Baboe! Baboe!"
Het goede baboetje kwam zich vaak
voor niets bij
mijn
De laatste uitbreiding van de dierentuin
te Bandoeng
moeder melden. "Bangor!" mopperde
ze dan en Beo riep dan opgewekt:
"Bangor, bangor!" Als we zijn eten op
de bodem van zijn kooi neerzetten, kon
hij op zo'n grappige manier zijn kop
scheef houden en zeggen: "Altijd papa
ja!" Wij moesten dan zeggen: "Noo ooit
pisang!", en dan antwoordde hij meewa
rig: "Noo ooit!" Hij kon fluiten en de
putemmer nadoen, die zo knarste.
Kortom hij was een geweldige kletskous
en we waren allen dol op hem.
We hadden ook eens een vreemd uit
ziende kip (of was het een haan?). We
hadden nog enige kippen en een haan
die los in de achtertuin rond scharrel
den. Ze hadden een nachthok waar ze
trouw hun eieren legden. Alleen Herma
was anders (de naam was afgeleid van
Hermafrodiet). Ze had het kleine kam
metje van een kip maar de mooie staart
van een haan. Ze huisde in een boom en
kraaide vol overgave bij het eerste och
tendgloren. Zodra we eten strooiden
kwam ze uit de boom fladderen en was
er 'als de kippen bij'. Ze was heel vinnig
tegen de andere kippen. Alleen als het
regende verwaardigde ze zich in het
nachthok te gaan zitten!
We hebben ook enige tijd een jong
keesaapje gehad dat mijn vader uit de
dierentuin had meegenomen,
omdat hij altijd zo aandoenlijk
blij was als mijn vader op zijn
wekelijkse inspectie langs
kwam lopen. Hij sprong
dan opgewonden in het
rond, trok malle snoeten
en wilde aangehaald
worden. Er werd in de
tuin een klimpaal opge
richt met een mooi
nachthok boven op.
Dat aapje was een
grote aanwinst! We
speelden vaak met
hem, maar we mochten
hem nooit losmaken.
Alleen mijn vader zette
hem met theetijd op zijn
schouder en gaf hem veel
aandacht. Intussen probeerde
hij de krant te lezen en dat
geritsel van het papier was zeer
aan Keessie besteed! Evenals de
schoenveters, de das, het horloge en de
overhemdknoopjes. Hij slaagde er na
een poosje in die ook los te peuteren en
toen... oh, wonder, zag hij de moeder
vlek op mijn vader's borst! Die liet hij
niet meer met rust en mijn vader liet
hem maar lustig experimenteren! Het is
altijd zo leuk te merken dat een dier zo
vol vertrouwen reageert als hij voldoen
de aandacht krijgt!
Naast de verschillende dieren die je zelf
opneemt, zijn er ook 'huisdieren' die de
natuur in je leven brengt, waar je eigen
lijk in het begin geen raad mee weet,
maar die je toch maar accepteert als er
geen andere mogelijkheid is. We waren
overgeplaatst naar Batavia en daar er in
die jaren woningnood was, stelden we
ons tevreden met een oud maar gezellig
echt open huis, zoals die in tempo doe-
loe gebouwd werden. Wij vonden het
wel romantisch, die lange galerijen, de
bijgebouwen met mandikamer met de
32
