BRIEVEN
OVER...
Burung Ketilang oleh
Ibu Sud
De Spijkerploeg
Batik
Dichtbij en toch zo ver!
Vogels in Indië
6
Ingezonden brieven kunnen wor
den opgenomen om lezers de ge
legenheid te geven te reageren op
artikelen, die eerder in Moesson
zijn geplaatst. De inhoud van inge
zonden brieven valt buiten de ver
antwoordelijkheid van de redactie.
(Moesson 15.08.1993 - Indonesisch Nieuws)
Als een van mijn dierbaarste bezittingen
bewaar ik al jarenlang het zangboekje
Njanjian kanak-kanak Ketilang oleh Ibu
Sud. Mijn moeder was onderwijzeres en
nam het boekje mee naar huis om eerst
de liedjes zelf te leren en daarna aan de
kindertjes in haar (Ie) klas op school. Ik
heb nooit geweten wie Ibu Sud was en
dacht dat het een schuilnaam was. Een
correctie: de ketilang zingt niet, maar
roept in de tekst in mijn boekje, dus niet
'bernjanji' maar 'berseru'. Er staat geen
jaartal bij van uitgifte, wel Penerbit, Pem-
banguan-Opbouw, Djakarta en Diusaha-
kan oleh Penerbit De Brug, Amsterdam.
Mw. J. de Koning Knijff
(Moesson 15.08.1993 - De Spijkerploeg en
15.09.1993 - Brieven over...).
In uw nummer van 15.09.1993 staat op
pagina 7 een 'rectificatie' van de heer van
Voorthuizen. Ik geloof dat het zijn be
doeling is het voor mij op te nemen,
omdat hij de voetnoot bij het artikel 'De
Spijkerploeg' interpreteert als zijnde van
de redactie afkomstig. Hoe goed ook
bedoeld, zijn herinnering is incorrect. Ik
was geen arts bij de Spijkerploeg. Ik heb
nu gehoord dat een andere lezer van u
de incorrecte 'correctie' weer wil recht
zetten. En dan wil misschien iemand
anders enz.
Misschien verdient het aanbeveling om
dergelijke reacties aan de auteur door te
geven. In dit geval had ik de heer van
Voorthuizen kunnen informeren en
daarmee plaatsruimte in uw blad be
spaard.
G. Bras
(Moesson 15.09.1993 - Batik)
Het leek mij leuk, n.a.v. bovengenoemd
artikel, u te laten weten, dat sinds drie
jaar, kinderen vanaf 5 t/m 17 jaar, iedere
zaterdagochtend bij mij thuis kunnen
batikken. Zij leren de Indonesische
manier van batikken. Op de hand met de
tjanting. De resultaten zijn schitterend.
Tijdens de batiktentoonstelling betref
fende batiks uit de jaren twintig in het
Textielmuseum te Tilburg, hebben de
leerlingen drie keer een demonstratie
mogen geven. Eveneens tijdens de
Indonesische boekenweek en tijdens een
Foster Parents Plan manifestatie gaven zij
batikdemonstraties in het Volkenkundig
Museum te Breda. Ook in Delft bij het
Volkenkundig Museum Nusantara zijn ze
geen onbekenden meer. Daar demon
streerden zij twee maal gedurende de
pasgehouden batiktentoonstelling.
Verder wordt de schitterende batikkunst
op de diverse basisscholen druk gede
monstreerd tijdens de spreekbeurten
van de kinderen. U merkt het, we zijn
druk bezig de batikkunst op onze manier
onder dé aandacht van het publiek te
brengen. Een leuke bijkomstigheid is, dat
hier leerlingen op school werden gepre
zen om hun vaste hand van schrijven.
(Volgens ons mede veroorzaakt, door
geconcentreerd met de tjanting bezig te
zijn). Batikken is zeer rustgevend, zelfs
meditatief. Vaak kun je een speld horen
vallen, als de kinderen aan het batikken
zijn. Op bijgaande foto ziet u een gedeel
te van de groep aan het werk in de les
ruimte. Misschien vindt u het leuk te
merken, dat batik in Nederland zelfs
door zeer jeugdigen gedaan wordt op de
wel zeer traditionele manier. Mijn batik
leraar is de heer Suwondo Sudewo, hij
gaf jaren les en was verbonden aan het
Museum Nusantara te Delft.
U begrijpt dat ik het erg leuk vind een
batikartikel onder ogen te krijgen, want
als je er zo druk mee bezig bent, verza
mel je alles wat erover gepubliceerd
wordt.
Els v.d. Wel-v. Oostenrijk
Made
(Moesson 15.05.1992 - Dichtbij en toch zo
ver!)
Op mijn artikeltje met bovengenoemde
titel dat ik geschreven had naar aanlei
ding van onze reis naar Indonesië in
1991hebben wij veel reacties gehad.
Zelfs vorige week sprak ik nog iemand
die door dit verhaal naar Irian Jaya was
geweest. Dit jaar zijn we weer terugge
weest en de in onbruik geraakte kerk
klok is opgeknapt, die daar ooit door
overlevenden van de vliegramp was
gebouwd. De klokkestoel is ook in ere
hersteld en de bewoners van Mokmer
hebben geholpen om dit voor elkaar te
krijgen. Mijn man, Donald MacMootry,
die zijn ouders bij deze ramp verloor,
voelt zich eindelijk voldaan en vrij.
Rinja MacMootry
(Moesson 15.10.1993 - De perkututs van
oom Arnold)
Bij bovengenoemd verhaal stonden drie
illustraties. Op pagina 13 een illustratie
'Studio Els' te Made. Kinderen aan het batikken
