Vogelvrij (slot)
Japanse ereschulden
(slot)
Daisy Rijnenberg-van Lingen
Herman Diederik Johan
Rijnenberg
7
van een Kutilang met daarbij de uitleg
dat het een wielewaal is. Maar volgens
mij is een Kutilang een geelbroekje en
een wielewaal een Kepodang.
J.M. Koppenhol
Op de artikelen "Vogelvrij en zo vrij als een
vogel" kwamen diverse negatieve reacties
binnen. Tot slot volgt hier één van de posi
tieve reacties, die wij mochten ontvangen.
Het is me een raadsel, waarom enkele
lezers/lezeressen van Moesson zo geïrri
teerd reageerden op de artikelen van
Lilian Ducelle onder de titel "Buiten het
kamp" in Moesson van augustus, sep
tember en oktober. Het lijkt er zelfs op
alsof zij vogelvrij wordt verklaard. Als je
beide artikelen nog eens goed naleest, is
er reden temeer om verbaasd te zijn
over de reacties, omdat haar verhaal
duidelijk is.
Een jonge Oma bezoekt met een drietal
jonge kleinkinderen een Onderwijs
museum en geeft naar aanleiding daar
van en op basis van haar eigen jeugder
varingen als kind in Indië tijdens de
Tweede Wereldoorlog, een aantal
indringende persoonlijk meegemaakte
gebeurtenisen en haar reacties daarop.
Niemand kan haar het recht ontnemen
op deze subjectieve weergave ook al
volgt er hier en daar een objectieve con
clusie.
We mogen daarbij niet vergeten dat de
uitgestrektheid van ons voormalig over
zees rijksdeel een variatie van verschil
lende ervaringen en gebeurtenissen, ook
in die periode te zien heeft gegeven.
Daar komt dan nog bij dat de grote ver
scheidenheid in bevoegdheden en het
gebruik/misbruik daarvan door de
onderscheiden Japanse commandanten
in de hele archipel de onoverzichtelijk
heid alleen nog maar vergroten.
Tenslotte: Lilian zegt in deel I (in de
laatste alinea van de 2e kolom) van haar
artikel heel eerlijk en duidelijk: "Met
mijn verhaal strijk ik iedereen tegen de
haren in, daar heb ik een handje van zegt
men. Daarom aarzel ik mijn kant van de
medaille te laten zien".
Lilian Ducelle heeft, net zoals andere
lezers van Moeson, het recht (en ook de
plicht voor het nageslacht!) om haar
ervaringen en gevoelens als buitenkamp
meisje naar buiten te brengen. Laten we
hopen dat ze daaraan nog lang op haar,
weliswaar soms wat harde, manier uiting
wil en zal geven. Poekoel Teroes Lilian
en Moesson!!
Peter J.S. v.d. Ven
De ingezonden brief van dhr. Kappers in
Moesson van 15 september 1993 heeft
zowel bij hemzelf als bij de Stichting JES
een aantal reacties opgeleverd. Na tele
fonisch overleg tussen beiden werd een
tweede ingezonden brief van dhr.
Kappers geplaatst in Moesson van 15
oktober. Hier volgt een ingezonden
brief van de St. JES ter verduidelijking
van hun doelstelling, waarmee de redac
tie deze discussie (voorlopig) moet
afsluiten.
"...Op de vragen van dhr. Kappers
(Moesson 15/9) kan men de antwoor
den terugvinden in de jaarlijkse Alge
mene Uitgave van het Nieuwsmagazine,
dat door de St. JES naar alle schade
claimindieners wordt toegezonden.
De St. JES heeft vele malen bekend ge
maakt dat de Stichting alleen compensa
tie kan eisen van Japan voor alle Neder
landers die geinterneerd zijn geweest in
kampen, gevangenissen en detentie
inrichtingen.
Dit heeft te maken met de veroordeling
van Japan door het Internationaal Mili
tair Tribunaal voor het Verre Oosten,
voor oorlogsmisdaden en grove schen
dingen van de rechten van de mens, die
systematisch en consequent werden
toegepast tav personen, die Japan voor
langere tijd gevangen (in custody) heeft
gehouden.
Japan accepteerde deze veroordeling die
vastgelegd werd in artikel I I van het
Vredesverdrag van San Francisco.
"Door de souvereiniteitsoverdracht kan
de St. JES niet opkomen voor Chinezen
in Indonesië, Romusha's en anderen met
de Indonesische nationaliteit. Dit moe
ten de Stichtingen of Verenigingen in
Indonesië doen, wat ook gebeurt. De
advocaat Nasution komt op voor de
Indonesische "Comfort Women".
"Voor iemand, die het aanbieden van
excuses door de Japanse regering het
belangrijkste vindt, stelt hij wel veel vra
gen over de uitbetaling en verdeling van
de (schade)claims."
Mw.Dr. A.M. de Pijper
Secr. Stichting Japanse Ereschulden
Moeder is een woord dat veel omvat,
moeder zijn dat is pas wat,
moeder zijn is warmte geven,
samen met je gezinnetje leven,
moeder is 't die al haar liefde geeft,
't is of ze voor ons alleen maar leeft,
haar grootste zorg voor groot en klein,
is dat we maar gelukkig zijn.
*6 maart 1917 f30 juni 1993
Dank voor alle mooie jaren.
Herman Rijnenberg
Kinderen, kleinkinderen
en achterkleinkinderen
van Godewijckstraat 71
3341 VG Hendrik Ido Ambacht
Till we meet again heeft je
twee maanden bezig gehouden.
Ondanks onze zorg voor jou
kon je mam toch niet missen.
Pap, bedankt voor alles wat je
voor ons bent geweest.
10 december 1915
f 9 september 1993
Kinderen, kleinkinderen
en achterkleinkinderen
Hendrik Ido Ambacht
Van Godewijckstraat 71
Correspondentie-adres:
D.A. Westerkamp-Rijnenberg
Admiraal de Ruyterlaan 26
3342 TA Hendrik Ido Ambacht
STICHTING
HULP
AAN
LANDGENOTEN
INDONESIË
Denk aan uw landgenoten in Indonesië
voor wie het leven een grote zorg is.
Nassau Zuilensteinstraat 9
UAl IM 8 2596 CA DEN HAAG
HALIN Tel. 070 - 324 54 67
GIRO 308
