De niet meer te
vergeten erevelden
te Kanchanaburi en
Chungkai, Thailand
HET NEDERLANDSE
GEDENKTEKEN TE
KANCHANABURI
6
45 jaar later: 26 oktober 1993. De Nederlandse gedenkplaat te Kanchanaburi,
Thailand, onthuld
Onder grote belangstelling van zowel
Nederlandse als Thaise autoriteiten
heeft op 26 oktober 1993 de onthulling
door Z.E. premier drs R.F.M. Lubbers
plaatsgevonden van het fraaie Memorial
voor de meer dan 3.000 omgekomen
militairen van KNIL en KM, die tijdens
de aanleg van de beruchte Burma-spoor-
weg het leven hebben gelaten als slaven
arbeiders voor de Jappen gedurende hun
krijgsgevangenschap in de jaren 1942-
1943 en daarna tot 15 augustus 1945.
Het 1,75 meter lange en 1,00 meter hoge
gedenkbord bevindt zich net buiten de
heg rond het ereveld te Kanchanaburi,
ongeveer 8 meter van de entree poort
aan de linkerzijde, waar zich ook de drie
aparte vakken met 1.896 Nederlandse
graven bevinden op dit geallieerde mili
taire ereveld.
Nadat het hoge gezelschap met twee
helikopters van de Thaise Air Force van
uit Bangkok om omstreeks 8.30 uur was
geland op het sportveld tegenover het
ereveld en waaronder zich ook de
Nederlandse Minister van Buitenlandse
Zaken prof. dr Kooijmans bevond en
hun dames, werden zij verwelkomd door
de Gouverneur van Kanchanaburi, Nath
Srivihok, en comitévoorzitter H.J. ten
Hoope. Premier Lubbers inspecteerde
vervolgens een erewacht van 50 man
'border police' en werd naar zijn zit
plaats geleid tegenover het memorial,
waar 125 stoelen onder een tent waren
opgesteld en rode lopers waren uitge
legd. De hele omgeving was met Neder
landse en Thaise vlaggen uitgedost, terwijl
de Nederlandse vlag naast het gedenk
bord halfstok hing als teken van rouw.
Na een toespraak van ongeveer zes
minuten door de voorzitter verzocht
deze de heer Lubbers het gedenkteken
te willen onthullen, waarna de Last Post
geblazen werd door twee hoornblazers
van het Thaise leger en één minuut stilte
in acht werd genomen. Vervolgens
weerklonk voor de eerste maal in de
geschiedenis het Nederlandse volkslied
over het ereveld en werd de
Nederlandse driekleur in top gehesen,
waarna het Thaise volkslied volgde.
Premier Lubbers hield vervolgens een
toespraak en legde een verklaring af.
Hierna begaf het hele gezelschap van
excellenties, autoriteiten, Nederlanders
en Thais zich naar de ingang van het ere
veld en vervolgens naar het Cross of
Remembrance, waar twee kransen wer
den gelegd door de heer Lubbers
namens de Nederlandse regering en
door de voorzitter namens het comité.
Pater Johan Visser van Don Bosco, die
speciaal voor de ceremonie uit Cam
bodja was gekomen, sprak een woord
ter overdenking en een gebed voor de
gevallenen uit. Na Last Post en Reveille
volgde een rondgang langs de 1.896
Nederlandse graven te Kanchanaburi
(40% van alle graven daar).
Premier en gasten, die allen zeer
geroerd waren, begaven zich naar buiten
voor vertrek van de helikopters naar
Bangkok. Mevrouw M. Lubbers legde
later die ochtend een krans bij het Kruis
te Chungkai, waarna een bezoek aan het
Monks Museum en de brug over de
River Kwai werd gebracht. Om circa
I 3.00 uur vertrok het gezelschap naar
Bangkok, na de lunch bij de brug
gebruikt te hebben, aangeboden door de
Thaise autoriteiten en de Gouverneur.
Het was een zeer waardige plechtigheid
met veel ceremonieel volgens militaire
traditie na 50 jaar Burma Railway.
Iedere toerist en Thai, die vanaf 26 okto
ber 1993 de erevelden bezoekt, weet nu
dat er ook meer dan 3.000 Nederlandse
militairen hier hun vaak jonge leven heb
ben verloren. Zij rusten in Vrede.
Aangetekend zij hier, dat het ons drie
jaar heeft gekost om tot dit resultaat te
komen, door obstructie van zowel
Engelse als van niet-verwachte Neder
landse zijde. Wij gaven nimmer op.
Comité Gedenkplaten Kanchanaburi-
Chungkai
H.J. ten Hoope
Minister-president Lubbers houdt zijn toespraak voor de circa 125 genodigden en
belangstellenden. Links van hem de heer Ten Hoope, initiatiefnemer van het Comité
