INDISCH FAMILIE ARCHIEF
Opbouw van een nieuwe collectie
Ons archief bezit een dozijn verschillen
de collecties, die regel matig worden bij
gehouden. Maar een half jaar geleden
zijn wij begonnen met het verzamelen
van allerlei persoonlijke gegevens, over
mensen die iets met het vroegere
Nederlands-lndië te maken hadden. Uit
boeken, encyclopedieën en tijdschriften
hebben we korte biografieën, herinnerin
gen en "in memoriam" bijeengebracht. Al
dze stukjes hebben dit gemeen, dat ze
ons een bepaald persoon beter leren
kennen. Neen, het zijn geen complete
biografieën, immers die zouden ieder een
heel boek kunnen vullen. Om deze reden
hebben we onze collectie dan ook
genoemd "Collectie bio's". We hebben
daarvan op dit ogenblik een kleine twee
duizend. Allemaal alfabetisch gerang
schikt in een zestien tal mappen met
blauwe rug. Er is ook een index, zodat
men nooit zal hoeven zoeken, doch in
één oogop slag kan zien of er wel of
geen bio van een bepaald persoon voor
handen is.
Jammer vinden we echter, dat zeker de
helft gaat over zeer bekende personen,
en die zou men vaak ook zelf kunnen
opzoeken. We denken echter over bio's
die men nergens kan vinden, gewoon
omdat ze nooit geschreven zijn. Dat zijn
de bio's over gewone mensen, over uw
familieleden of kennissen. Eigenlijk zou
bijna een ieder zulke bio's kunnen
maken. Ja, en wie ouder is dan laten we
zeggen zestig, die kan er één over zich
zelf schrijven, een auto-bio!
Zo'n stukje moet hoogstens een velletje
A5 vullen (dat is de helft van deze blad
zijde) en in staande vorm worden getypt.
Bovenaan de naam en voornamen en de
rang, functie of titel van de persoon.
Verder gegevens over zijn afkomst of
geboorte, opleiding, werk zaamheden,
achtereenvolgende woonplaatsen en
vooral bijzondere prestaties of eigen
schappen. Echtgeno(o)t(e) en kinderen
noemen kan ook, maar het mag geen
familie-overzicht worden, we behandelen
slechts één persoon.
U mag het ondertekenen met uw naam of
met uw initialen. Stuur uw bio's (kunt u er
misschien 10 opstellen?) aan IFA, Prins
Mauritslaan 36, 2582 LS Den Haag.
De rest doen wij, desnoods overtypen,
invoegen in de collectie, opnemen in de
Index. We hopen dat we er zeer veel zul
len ontvangen; brieven kunnen we er niet
overschrijven. Denk toch eens na, hoe
verrast uw nakomelingen zullen zijn, als
zij later uw bio's lezen! Laat deze kans
niet glippen. We houden u op de hoogte.
D.A. Visker
De werkkamer van het I.F.A. waar bezoekers de meer dan 13.000 familie
dossiers, naslagwerken en voorlichtingsfolders kunnen raadplegen.
Voorbeeld bio
RAKET, Cornelia Henriette, onderwijzeres (1868- 1950)
Corrie Raket is geboren te Semarang op 3 april 1868; haar vader was toen
president van de wees- en boedelkamer, en haar moeder was Johanna
Petronella de Bruin. Haar schooltijd werd plots afgebroken omdat baar vader
wegens een ernstige ziekte in Nederland behandeld moest worden. Het gezin
reiste in 1879 met de Patria maar arriveerde te laat, want de behandelende
specialist was juist zelf overleden. Corrie begon als elfjarige aan boord aante
keningen te maken in een schoolschrift en heeft dat tot haar dood toe volge
houden. Vader Matthëus Petrus Raket overleed datzelfde jaar en de moeder
ging met drie zoons en drie dochters te Delft wonen, waar ook zij haar man
na zes maanden volgde. De kinderen werden bij gastgezinnen ondergebracht.
Corrie kwam bij de familie Fabritius te Wageningen. Zij was ijverig en leerde
heel goed, zij was erg goed in talen. Tijdens een studieperiode vatte zij bewon
dering op voor Engeland, ook bewonderde zij in hoge mate haar leraar, maar
van een huwelijk is bet nooit gekomen. Tijdens haar opleiding kreeg ze last
van haar ogen, een kwaal die langzaam verergerde. Maar ze overwon alle
moeilijkheden en keerde als onderwijzeres naar Indië terug. Daar was ze ver
bonden aan verschillende scholen, het laatst aan de Carpentier Alting
Stichting. Toen ze met een pensioentje naar Nederland terugkeerde, ontmoet
te ze haar neef John, die bij een fabriek in Hengelo werkte. Daar kreeg deze
een ernstig ongeluk. Tante Corrie deed alles om de jonge man te redden,
maar tevergeefs; hij overlijdt en zij moet hem begraven te Zutphen. Daar zal
zij jaren achtereen het graf bezoeken.
In de oorlog woont ze op een kamertje in Den Haag en probeert met het
geven van lessen wat bij te verdienen. Haar familie is sterk uitgedund en de
weinigen die nog in leven zijn, zitten in Japanse kampen. Corrie is nu bijna
blind en schrijft in haar memorandum met behulp van een lineaaltje. Haar
neef Johan Albert komt na de oorlog in Nederland en vindt haar. Ze is totaal
verzwakt maar geestelijk nog sterk. Hij bezoekt haar zoveel mogelijk en geeft
alle hulp. Ze neemt hem in vertrouwen en zegt: 'Steek geen kosten aan mijn
begrafenis, stop me maar stilletjes ergens weg'. Maar dat zal niet gebeuren. Ze
overlijdt zachtjes op 25 januari 1950 en wordt met alle liefde en eerbied
begraven op de plek, die haar het meest dierbaar is, in het graf van haar
beminde neef John in Zutpen.
30
