Brisbane calling
Meditations
from Florida
East is east
Een goede vriendin van mijn schreef me
eens dat ze nooit prettige verhalen hoor
de over Florida, alleen de Golden Girls
schenen het goed te doen temidden van
alle misdaad, moorden, drugs, orkanen
en nog meer van die schrikbare dingen,
maar die bleven ook altijd thuis, zei ze.
Waarom gingen we nu toch verhuizen
naar Florida Maar na mijn eerste brief
aan haar vanuit de Sunshine State,
scheen ze heel wat geruster te zijn en zei
dat haar vooroordeel ongetwijfeld zou
worden weggenomen door mijn verhalen.
Ik hoop het.
Waarom gingen we naar Florida na 36
jaar in de New York area te hebben
gewoond, eerst op Staten Island en toen
32 jaar in New Jersey Het is ons eigen
lijk in één zin op te sommen, helemaal
niet moeilijk: omdat het warm is in
Florida. Je hoeft geen sneeuw te schep
pen op je oude dag, en verder is de
levensstandaard lager dan in de 'New
York Metropolitan area';je kunt dus veel
meer doen met je pensioen. Toen mijn
man de gelegenheid kreeg om met ver
vroegd pensioen te gaan vanwege de
economische situatie hier in de V.S., was
het besluit voor ons eigenlijk al genomen.
Nu vertrekken we naar een warmere
negorij, besloten we, en dat was dan
Florida. Zodoende.
We waren nog nooit eerder in Florida
geweest, wel kenden we een aantal
Indische echtparen die de boel al ver
kend hadden en die ons vertelden te
gaan kijken in Ocala. Dat hebben we
toen gedaan. Huis op slot, de auto in en
via de Interstate 95 door de staten
Pennsylvania, Delaware, Maryland,
Washington D.C. (geen staat), West
Virginia, Virginia, North Carolina, South-
Carolina en Georgia, waarna we arriveer
den aan de grens van Florida. Nog zo'n
drie uur rijden en we waren in Centraal
Florida, en daarmee in Ocala. We had
den meer dan duizend mijl gereden.
Het was maart toen we hier de eerste
keer kwamen en in New Jersey was het
koud en regenachtig. Hier daarentegen
scheen de zon uitbundig en de tempera
tuur was tientallen graden warmer dan
daar in het noorden. We naderden nu
Ocala via Interstate 75. Een vier baans
snelweg met farms links en rechts, veel
paarden, veel koeien en waarachtig heu
velachtig want ze hadden ons verteld
dat Florida 'niks aan, zo plat als een pan-
nekoek' is. wat een aangena me verras
sing, ik vond dat al meteen 10 punten
voor Ocala komende van New Jersey,
waar we omringd werden door 'rolling
hills'. En de stad zelf was ook een verras
sing. Het is niet groot, maar het is ook
geen dessa, goddank, het heeft zelfs een
shopping mail, wel niet erg grootmaar
toch... En verder stikt het er van de res
taurants, letterlijk tientallen. Omdat Ocala
in het centrum ligt tussen Noord- en
Zuid- Florida, doen toeristen de stad veel
aan op weg naar Orlando's Disney World
en allerlei andere toeristische attracties.
Ook ligt het gunstig voor de 'snowbirds',
mensen die 's winters in Florida wonen
en de bloedhete zomers doorbrengen in
het koelere noorden. Dus in vergelijking
met de prijzen in het noorden zijn de res-
taurantprijzen hier laag. We zijn toen
gaan kijken waar we eventueel een huis
zouden willen laten bouwen en keken
rond in vele sub-divisies, zoals ze dat
hier noemen. Een sub-divisie is een groot
aantal woningen, vaak omras terd of
omgrensd door bossen, waar je alleen in
kunt komen als je gepensi oneerd bent
en niet eerder. Het is net een dorp op
zich zelf. Elke sub- divisie heeft zo haar
'rules and regulations'. Velen, vooral
oudere mensen, vinden dat zeer prettig,
het geeft ze een veilig gevoel, alles is
keurig netjes en schoon, niemand die je
onver wachts op je dak kan vallen, en er
is bijna altijd een zwembad, een clubhuis
en verschillende organisaties waarbij ze
zich kunnen aansluiten.
Vier Indische families waren ons al voor
gegaan in het kopen van grond hier om
er hun huis op te laten bouwen. Wij
waren de laatsten van de groep, de hek-
kesluiters, maar wij waren de eerste die
hier kwamen wonen. Maar daarover een
andere keer.
Juul Lentze
Acht dagen logeerde ik in het huis van Etty en Rick. Zo tegen
zessen snoof ik geuren op, die mij het water in de mond brach
ten.
Etty is een Indonesische, terwijl haar man Australiër
(Queenslander) is. Zo te zien en te ruiken heeft Etty haar stem
pel op het Australische huis gedrukt.
Sarongs als tafelkleedjes, een gajong bij de mandibak, een
guling in het bed, de keukenkast vol diverse kruiden. En dan de
tuin!
Er is een ruim zwembad, omzoomd door palmen. Maar daar
achter is een speciaal stukje tuin. Er groeit laos, kangkung,
sereh, tjabeh rawit en terong.
De djamboe bidji boom zit vol vruchten. En er groeit sirikaja,
papaja en pisang. Ook de bomen Mangga (onze aroe manis).
Etty is met rambutan aan het experimenteren. En ze heeft tong-
gandingin. Alles leeft.
Als de kinderen het te bont maken, schiet ze uit haar slof en
hoor ik een mengelmoes van Indonesische, Hollandse en
Australische woorden: 'Astaga, you are naughty, again. I'll tell
you father en dan je krijg pak slaag
Rick reageert stoïcyns op dit ratjetoe van talen. Hij moest wel
wennen aan het temperament van zijn vrouw. Maar hij doet zijn
best, want toen ik bij hen was, kwam hij op een middag thuis
met een grote pumpkin.
'Nice for sambalan, isn't it Etty Waarop Etty begon te giege-
len. 'Mana bisa sambalan dari pumpkin Itu tida tjotjok
Tilly Breeman
46
