Semarang
ook op de mislukte pogingen van de IEV
(Indo-Europees Verbond) om deel te
nemen aan de regering.
"Wij zijn een uniek volk'
Voor wie is de Vrije Indische Partij? En is
de lijstrekker niet bang dat de partij door
deze naam veel niet-lndischen uitsluit?
'De VIP', stelt Blaauw nadrukkelijk, 'is
voor alle Nederlanders. Niet alleen voor
de selecte groep die wortels heeft in
voormalige Nederlands-lndië of zich
betrokken voelt bij Indië. Wij zijn liberaal
democraten'. Wel erkent hij dat er een
gevaar van exclusiviteit is door de naam
Indische partij. 'Maar dat geldt voor alle
politieke partijen', aldus Blaauw, 'je begint
altijd in je eigen groep'. Hij vervolgt: 'Je
moetje niet afzijdig houden, niet secta-
risch zijn'. De VIP wil daarom niet alleen
voor de eigen groep opkomen, maar ook
het algemeen belang dienen. 'In eerste
instantie het algemeen belang dienen,
met daarin de Indische belangen inge
bed', aldus Blaauw. Voor een antwoord
op de vraag wat de VIP aan jongeren te
bieden heeft, verwijst hij daarom naar het
verkiezingsprogramma van de partij
waarin algemene thema's als werkgele
genheid, scholing en discriminatie aan de
orde komen. 'De overheid heeft te weinig
oog voor de scholingsmogelijkheden voor
jongeren', meent hij en ook over het actu
ele thema discriminatie en racisme is
Blaauw kort en duidelijk: 'Er wordt gedis
crimineerd in Nederland en daar moeten
we vanaf. Al voegt hij daar aan toe dat hij
uit eigen ervaring weet dat discriminatie
in Nederland moeilijk uit te bannen is.
'Indische belangen inbedden in het
algemeen belang'
In het verkiezingsprogram zegt de VIP te
streven naar inbedding van het Indische
Cultureel Erfgoed in de Nederlandse
samenleving. Dat klinkt nogal ingewik
keld, wat bedoelt de VIP hiermee?
Blaauw: 'We willen bekendheid uitdragen
over wat de Indische mensen allemaal
gepresteerd hebben. Indische mensen
kunnen meer dan alleen goed koken. Dat
is te weinig bekend in Nederland'.
Volgens hem moet erkend worden dat
Indischen een heel andere cultuur heb
ben. 'Je mag je voorouders niet verloo
chenen', zegt hij, 'Indischen kruipen te
snel in hun schulp. Als een Fries of Drent
uitkomt voor zijn eigenheid is dat toch
ook normaal. Daarom zeg ik ronduit, ik
ben een Indische jongen. Ik vind dat wij
uniek zijn, ik vind dat wij door onze
afstamming van verschillende rassen een
uniek volk zijn'. Blaauw maakt een verge
lijking met het streven naar Europese
eenwording: 'Wij hebben dat al in ons
bloed'. Over de kansen van de Vrije
Indische Partij bij de verkiezingen is de
lijsttrekker optimistisch. Volgens Blaauw
leert een simpele rekensom dat als zelfs
maar de helft van de Indische mensen op
de VIP stemt, de partij met gemak een
zetel haalt in de Tweede Kamer.
'Minimaal één, maximaal drie zetels, zo
gezegd'. Al moet er nog wel veel gebeu
ren om de mensen in het land te berei
ken. En er moet een groot beroep worden
gedaan op de kandidaten van de VIP om
de boodschap over te brengen en de
bekendheid van de partij te vergroten.
Daarom gaan alle kandidaten op cam
pagne door het hele land. Van belang is
ook dat de Indische gemeenschap zich
als een eenheid opstelt. Blaauw: 'De
Indische gemeenschap is verdeeld, er
wordt teveel gefocused op specifiek
eigen belangen'. Hij wijt dat aan het feit
dat veel Indische mensen door hun erva
ringen maar weinig vertrouwen hebben in
de politiek.
'VIP in parlement is kroon op het werk
Indische gemeenschap'
Heeft de lijsttrekker nog een boodschap
voor de lezers van Moesson?
Blaauw; 'Ik roep alle mensen op om seri
eus na te denken en op 3 mei op de VIP
te gaan stemmen. Het moet nu gebeuren.
Ik zie niet zo snel een tweede 'move' van
uit de Indische gemeenschap in de rich
ting van de landelijke politiek. In 1919 is
voor het laatst een poging gedaan om in
het parlement te komen.
De Vrije Indische Partij zou de kroon kun
nen worden op het werk van zoveel
Indische mensen'.
Bodjong (Semarang)
Bij het zien van een heel mooie foto van het Nederlandsch-
Indische Spoorwegengebouw in Semarang (Moesson 15 sep
tember 1993), kwamen bij mij weer heel duidelijk alle herinne
ringen naar boven. Wij woonden in 1932 op Karang Tengah.
Ons eerste kind was een paar weken oud en wij sukkelden erg
met hem, vooral vanwege de voeding. We hadden een heel
goede huisarts, maar over babyvoeding kon hij ons geen goed
advies geven. Zodoende kwam ik terecht bij een zekere Dr.
Hidajat, kinderarts. Hij werkte in het zo welbekende Centraal
Burger Ziekenhuis (C.B.Z.), en hij was het die onze baby weer
helemaal gezond maakte. Ik ben deze arts nooit vergeten. Hij
legde mij alles haarfijn uit en dat niet alleen! Hij nodigde mij uit
voor een rondleiding in het C.B.Z. De zalen waar al de baby's
en kraamvrouwen lagen, ook het laboratorium en de keuken,
waar de flesvoeding bereid werd. In die paar uren heb ik heel
wat geleerd, dat mij later ook bij de andere kinderen goed van
pas kwam. Dat was dus Boeloe, waar Dr. Hidajat woonde.
Randoesari, met die grote Indische huizen, de benedenstad
Bodjong met al die gezellige winkels: Toko Larees; een
Venduhuis; een fotograaf; een Bata-schoenenwinkel met pedi
cure, waar je vooraf een heerlijk dennennaaldenvoetbad
kreeg; Toko Kato; de juwelier Begeer, Van Kempen en de
Voss; dan nog een dame die een heel klein winkeltje had met
handsmeedwerk van zilver; en verder de damesmodewinkel
Meta Crull. Het mooie kerkje bij Kintelan Baroe, het Julianazie-
kenhuis waar onze eerste geboren werd. Ons derde kind werd
geboren in het St. Elisabeth- ziekenhuis, prachtig gelegen op
het heuvelterrein. Bij helder weer kon je in de verte de rede en
de zee zien. Ik ben nu 93 jaar, maar ik zie alles nog heel dui
delijk voor me, bijvoorbeeld de vrouwelijke tandarts, die altijd
met haar eigen witte dokar met wit paardje en zelf in een witte
jas haar patiënten bezocht. Ook de West-Indische, heel don
kere, onderwijzer, die op de fiets naar school ging en zichzelf
'Sneeuwwitje' noemde. Niet te vergeten de zogenaamde
Bodjong-expres die met een walmende rookpluim over
Bodjong reed. Dan de Chinese wijk vol bedrijvigheid. Kit Wang
Kie, heerlijk smullen was het daar, o.a. ampat matja en die
heerlijke visschotel 'carami', zo gevist uit het aquarium in de
pan, èn de kraakheldere keuken aldaar. Een leuke drukke wijk
met veel ijverige vaklui en vrouwen met driekwart zwarte broek
en altijd goedlachs. Op weg naar de pasar de mooie Moskee;
de Heerenstraat met veel kantoorgebouwen; Misset, een druk
kerij; en de boekhandel Van Dorp. Nu dat waren dus gewoon
herinneringen aan Semarang.
Mw. G. de Kreek- Polet
13
