PAATJE
FLOHR
Ed Abrahams
Na 33 jaar belangenloos te hebben les
gegeven, diverse leraren te hebben
opgeleid, en een belangrijke stempel te
hebben gedrukt op het structureren van
de N.P.S.B. (Nederlandse Pencak Silat
Bond), heeft Paatje Flohr in zijn oude ver
trouwde trainingsruimte afscheid geno
men. Paatje gaat het wat rustiger aan
doen, dat is, gezien zijn leeftijd niet zo
vreemd. Hij is 71 jaar. Reden temeer om
deze markante en bescheiden man voor
zijn afscheid te bezoeken.
Het is maandagavond 19.30 uur. Ik heb
een afspraak met de voorzitter van de
vereniging waar Pa Flohr les geeft. Na
ongeveer tien minuten arriveren wij bij de
lokatie waar Paatje Flohr lesgeeft.
Om ongeveer 19.55 uur arriveert Paatje,
een klein en vriendelijk ogende man, die
de indruk wekt niet te behoren tot de
categorie mensen, die het fijn vinden uit
voerige discussies aan te gaan.
Een eerste blik naar Paatje doet al ver
moeden dat hij niet voor een kleintje ver
vaard is. Eeltafzetting op de knokkels van
zijn handen en op zijn scheenbenen
bevestigt dit. Ook de technieken die hij tij
dens de les demonstreert wijzen er niet
op dat we hier met een 71-jarige te
maken hebben.
Reden om eens verder naar Paatje Flohr
te informeren.
'Ingezetenen kennen u als
Paatje Flohr'
'Ja, ik wil niet dat men mij
schoolmeester of leraar noemt.
Ik beschouw leerlingen als
mijn kinderen'.
'Waar bent u geboren?'
'In Kertogone Indonesië, op 23
maart 1923. Pencak Silat beoe
fen ik al vanaf mijn veertiende
jaar; spelenderwijs heb ik het
toentertijd geleerd. Ik was vanuit
Indonesië met de laatste boot
(De Zuiderkruis) richting
Nederland gegaan. Aan boord
heb ik in de machinekamer
gewerkt en ik heb ook aan boord
lesgegeven. In 1960 heb ik mij
in Apeldoorn gevestigd en vanaf
die tijd heb ik lesgegeven.
Paatje Flohr en de 'Pukulan groet'
Thans woon ik al lange tijd in
Breda'.
'Weet u bij benadering hoe
veel leerlingen u in totaal
heeft gehad?'
'Ik zou het niet meer weten. Wel
ontzettend veel, zowel goeden
als kwaden. Omdat mijn trainin
gen nogal hard waren, is zeker
de helft afgevallen en niet meer
teruggekeerd. Zelf train ik drie
uren per dag.'
'Wat is voor u het belangrijk
ste in het Pencak Silat?'
'De geest en de kunde. Als je
verliest moet je hieruit leren en
als je wint valt er niet veel meer
te leren'.
'Ik konstateer dat er weinig
Indo's op de training zijn, hoe
komt dat?'
'Als Indo's iets half kennen, dan
zeggen zij dat zij het helemaal
kennen. Blanken zeggen niet
zoveel, zij gaan gewoon door.
Niet alle Indo's zijn zo hoor!
Pencak Silat is zuiver
Indonesisch en voor kampong
mensen. Er bestond nogal wat
geheimzinnigheid rond deze
vechtmethode. Doordat mijn
ouders in de suiker zaten kon ik
via mijn oom er mee in aanra
king komen. Het is echter nooit
op schrift gesteld. Eigenlijk mag
ik deze kunst niet overdragen
van mijn leraar. Maar mijn leraar
is dood, dus wat doe ik?'
'U stopt definitief met lesge
ven in het Pencak Silat?'
'Wat betreft de bond zeker. Zelf
ben ik er aan verslaafd. Maar ik
Foto: Ed Abrahams
wil ook wat meer aandacht
besteden aan het gezin'.
Terwijl de les in het teken staat van de
voorbereiding van een demonstratie ter
gelegenheid van het afscheid van Paatje
Flohr, kleedt deze zich weer voor de
zoveelste keer om, om zich weer naar
huis te laten brengen.
Een beminnelijke en bescheiden man, die
met node in de wereld van de vechtkun
sten zal worden gemist.
Paatje Flohr het ga u goed!
Foto: Ed Abrahams
19
