ACTUEEL
m a.
Koninginnedag 1994
Kandidatenlijst VIP
Max Gobeé ontvangt zilveren eremedaille verbonden
aan de Orde van Oranje Nassau
De definitieve kandidatenlijst van de Vrije Indische Partij
(lijst 22) voor de Tweede Kamer der Staten-Generaal is als
volgt samengesteld:
1. drs. E.R. (Eddy) Blaauw, Smilde;
2. R.C. (Ruud) Paulus, 's Gravenhage;
3. J.A. (Jan) Leenders, Abcoude;
4. mw. dr. A.M. (Anneriet) de Pijper, Rotterdam;
5. mw. L.A. (Louise) Grijzen, Rijswijk ZH;
6. R. (Ruud) Boekholt, Brig. Gen. b.d., Arnhem;
7. S.A. (Sjoerd) Lapré RMWO, Ermelo;
8. E.J.E. (Ed) Herni, Amsterdam;
9. mw. S. (Sunny) Soesman-Vieleers, Veghel;
10. mw. J.T. (Boelie) Couwenberg-Trouerbach, Amstelveen.
Koningin Beatrix bij haar bezoek aan Buren en Culemborg in 1991
(Foto Theo Janssen)
Sedert de troonsbestijging van koningin Beatrix in 1980 heeft
zich, wat betreft de viering van koninginnedag, een nieuwe tra
ditie gevestigd. Toen immers bepaalde de nieuwe vorstin, om
haar genegenheid en waardering voor haar moeder tot uitdruk
king te brengen, dat op 30 april, de verjaardag van koningin
Juliana, koninginnedag zou worden gevierd.
Moesson biedt Hare Majesteit haar hartelijke en welgemeende
gelukwensen aan en spreekt de hoop uit, dat zij nog vele jaren
ons land mag regeren.
Op 29 maart was het tevens 180 jaar geleden, dat de eerste
Nederlandse grondwet werd aangenomen, en Nederland een
constitutionele monarchie werd onder het Huis van Oranje.
In de staatkundige ontwikkeling, waarin dit koningschap een
samenbindende en stabiliserende factor was, is de band tussen
Nederland en het Oranjehuis steeds hechter gegroeid.
De heer M. Gobeé en mevrouw N.A. Allegro, die namens de waarnemend bur
germeester van Amsterdam, op 19 maart 1994 de onderscheiding overhandigde.
Een waardering voor Max Gobeé en Vrouwke zijn lieve
echtgenote: een teken datje plaatst in een onafhankelijk tijd
schrift, zo objectief mogelijk. Geen politiek, geen uitgesproken
cultuur, zonder trancendentale benadering boven en buiten de
wereld. Stelt u zich gerust, het wordt geen preek, geen lezing,
geen opvoedkundig gedram, geen eerherstel; maar doodge
woon een gewaarwording van een feit. Het begon met een club
je in Meester Cornelis voor de oorlog rondom de Bethelkerk,
waaromheen wij ons vermaakten, muziek werd gemaakt,
gezongen, aan sport werd gedaan; de Protestantse Jongeren
Club. Nederlanders in het voormalig Nederlands-lndië, zo hecht
verbonden, dat zij veertig jaar lang steeds bij elkaar kwamen,
uitgegroeid tot 300 leden als de Protestantse Ouderen Club. Dit
feit werd gevierd op de 19e maart 1949 in Nederland, in
Amsterdam in 'Westerwijk', het wijkgebouw aan de Admiraal de
Ruyterweg. Nederlanders, die al die jaren ontdekten, ervoeren
de zin en telkens weer een diepere zin tot saamhorigheid van
een gezamenlijk beleven in strijd, leed en verdriet als prote
stant, katholiek, 'ongelovigen' en andere gezindten...een polle
pel uit de smeltkroes van een conglomeraat getuigend van een
sterke saamhorigheid; de samenleving uit Batavia, Mr. Cornelis
in Nederlands-lndië.
Niet als vechters, maar op zijn 'Indisch'; 'plan plan waè', zetten
Max en Vrouwke met het bestuur het werk gestaag voort met
4
