H
Mijnsje Jellema
Open brief aan gepensioneerden
wier pensioen is gekort
In memoriam Lily Eversdijk
Smulders
In memoriam Helen Lotichius-
Sokolovsky
■i
Rectificatie
Bovengenoemde korting heeft plaatsge
vonden krachtens de Wet Aanpassing
Pensioenvoorzieningen Bijstandskorting
van 1965. Echter ik ben van mening dat
wij ons niet door deze wet moeten laten
intimideren, integendeel, wij zullen die
korting dienen aan te vechten!
Als u van mening bent dat die korting
zeer onrechtvaardig is en absoluut mis
plaatst, dan wil ik u dringend verzoeken
te reageren d.m.v. een brief waarin u ver
klaart mee te willen doen met een actie
die bedoeld is om het onrecht van die
pensioenkorting aan te vechten.
Wij zijn door regering en de grote politie
ke partijen in de steek gelaten. Wij moe
ten het thans zelf doen. De tijd is rijp, wij
zullen het z.s.m. moeten doen!
Dames en heren, reageer zo snel moge
lijk; vergeet uw naam, adres en telefoon
nummer niet. Nadere informatie omtrent
genoemde actie krijgt u t.z.t., hoe meer
reacties, hoe meer kans tot slagen!
Het is tenslotte in uw en mijn belang. Met
vriendelijke groet en bij voorbaat dank.
De heer J. Hornung
G. van de Veenlaan 155
2552 WH Den Haag
Op 1 maart overleed in de leeftijd van 90
jaar in Amsterdam de schilderes, tekena-
res, schrijfster en wereldreizigster mr. Lily
Eversdijk Smulders. Zij werd in 1903 in
Sidoardjo op Java geboren. Vanaf 1936
reisde zij over de wereld en tekende vele
honderden portretten. Haar ontmoetingen
en belevenissen legde zij vast in zes
boeken, waarvan 'Een jaar bij de Yogi's
van India en Tibet' en 'Wonderlijk Tibet'
het meest bekend werden. Ze was een
boeiend vertelster en hield talrijke lezin
gen over haar avonturen.
Ze exposeerde haar werk in vele plaat
sen, van Peking tot New York. In 1990
vond een uitgebreide overzichts tentoon
stelling plaats in het Museon in Den
Haag en in het Volkenkundig Museum in
Groningen.
Momenteel zijn haar portretten van
'Moeder en kind' uit diverse landen te
zien op de tentoonstelling 'Lieve lasten;
hoe kinderen gedragen worden', die tot
28 augustus in het Tropenmuseum in
Amsterdam is te zien. Zij woonde en
werkte drie winters in het Himalaya-
gebied en trok zich het lot van de
Tibetaanse vluchtingen sterk aan en
richtte een stichting op die zich ten doel
stelt de om standigheden van de
Tibetaanse vluchtelingen in India te ver
beteren. In 1992 bezocht de Dalai Lama
haar in Amsterdam om haar hiervoor te
danken.
Om haar werk te beheren en regelmatig
onder de aandacht te brengen werd in
1991 de 'Stichting Lily' opgericht.
Uit talrijke reacties bleek, dat zij een
inspiratiebron is voor velen in diverse lan
den. Een van de projecten van de
Stichting is het uitgeven van een biogra
fie, die nagenoeg gereed is. Verder zijn
bij de Stichting prentbriefkaarten en een
videofilm over haar leven en werk ver
krijgbaar. Informatie: Stichting Lily,
Deurloostraat 14 I hoog, 1078 JA
Amsterdam, tel. 020 662 39 04.
W*:,5|*
4
V "t -■
4
-i Xit
i 7P*
V* f V
Op 11 maart overleed in Den Haag in de
leeftijd van 81 jaar mevrouw Lotichius-
Sokolovsky. Zij werd in 1912 als Elena
Viacheslavovna Sokolovsky geboren in
Vernhe-Udinsk in Aziatisch Rusland. Na
de Russische burgeroorlog woonde zij
met haar ouders in Japan, waar zij in
Kobe haar latere echtgenoot, Arnout
Lotichius ontmoette. Zij trouwden in 1938
in Soerabaja, waar Arnout werkzaam
was bij de Borsumij.
De Japanse bezetting bracht ook voor
hen beiden de internering. Haar uitste
kende kennis van de Japanse taal maak
te dat Helen Lotichius door de Japanners
als tolk werd aangesteld, eerst in kamp
Lampersari in Semarang, daarna in 1944
in kamp 9 in Ambarawa en kamp 10 in
Banjoebiroe. De functie van tolk tussen
de Japanse kampleiding en de kampbe
woners was een moeilijke taak.
Aan de ene kant was er het wantrouwen
van sommige geïnterneerden, anderzijds
was er de Japanse kampleiding, waarvan
ze de opdrachten had uit te voeren.
Door haar manier van optreden wist ze
vele zaken voor de kampbewoners in
goede banen te leiden en kon ze vaak
voorkomen dat er gestraft werd.
Na de capitulatie van Japan was Helen
enige tijd werkzaam als secretaresse bij
de RAPWI (Recovery Allied Prisoners of
War and Internees). Haar vroegere
kampgenoten vergaten haar niet, bij reü
nies en bijeenkomsten bleek telkens
weer, hoeveel vrienden zij had.
Bij velen zal Helen Lotichius in warme
genegenheid en in dankbare herinnering
blijven voortleven.
Charles Manders
In het artikel over het Sultansgeslacht
van Pontianak (15 april 1994) zijn enkele
drukfouten geslopen. In het onderschrift
onder het wapen (p. 16) moet in plaats
van 'reizende maan' staan: 'rijzende
maan'; en in plaats van 'proen'; 'groen'.
De juiste spelling van de familienaam is
Alkadrie.
Op pagina 17, derde kolom moet in
plaats van 'In 1958 begaf hij zich in het
zakenleven' staan: 'Daarna...etc.
Een sterke vrouw is van ons heengegaan.
Na een rijk leven, waarin ze veel voor anderen
betekende, mocht ze de aarde loslaten.
Magelang, 18 januari 1899
■f1 Wageningen, 24 maart 1994
Familie Jellema en verwanten,
vrienden en leerlingen uit
Nederland en
haar geliefde Indonesia.
Correspondentie-adres:
Ine Jellema,
Laar 45,
5258 TJ Berlicum.
7
