(JPI Gemengde gevoelens
Afkortingen
Daar nestelden ze zich terzijde van het
dijkje in de struiken en bleven verwach
tingsvol naar Os kijken'.
Boetje haalde diep adem en ging door:
'Os zette Badak in zijn achteruit en liet
hem langzaam terugkruipen. Ongeveer
vijftig meter, misschien meer. Toen kon
den die drie in de struiken horen hoe hij
de motor een paar keer liet brullen om op
toeren te komen. Ze hielden hun hart vast
voor de te verwachten aanloop. Ik zweer
je, niks zo erg als een carriër met lekke
knalpotten, die met plankgas in jouw rich
ting komt.' Ik beaamde dat volmondig en
vertelde Boet in de gauwigheid van de
luchtsprong die een kroepoekverkoper
ooit op de Dagoweg maakte, toen wij met
een vastzittend gaspedaal naar beneden
kwamen vliegen. Die vent schreeuwde
als een mager varken en smeet zijn grote
blikken alle kanten uit. Boetje knikte
ongeduldig en ging verder: 'Schakelend
als een gek kreeg Os zijn carriër binnen
de veertig meter op topsnelheid, je kon
de kleppen horen rammelen. Ongelooflijk,
dat kon alleen hij. Badak ging te keer als
een Spaanse stier die, vanuit zijn donke
re hok de arena binnenstuivend, zo'n
arrogante koekebakker van een toreador
in het felle licht van de zon ziet staan
zwaaien met een lap. Loeiend van gif
maalde hij met zijn rupsen emmers aard
kluiten uit het dijkje en liet de heleboel
schudden als bij een aardbeving. Die drie
aan de overkant staarden helemaal
mlompong naar dat naderbij stormende
brok staal, het was hen alsof de wereld
verging. Maar helaas, op de laatste tien
meters sloeg het noodlot toe.' Boetje
wiste zich het zweet van zijn voorhoofd.
'Juist tóen gebeurde het. Als een donder
slag bij heldere hemel liet Badaks hart
het afweten. Die verrekte motor kuchte
nog een paar keer en zweeg toen in alle
talen, alleen het gepiep en gekraak van
de versleten rupsen was nog te horen.
Os rekte van schrik zijn nek uit en begon
te gillen of zijn leven er vanaf hing. Was
natuurlijk ook een beetje zo. Tot hun af
grijzen zagen die drie dat hij nog wel zijn
nek introk en vol in de remmen ging,
maar de hele handel niet tijdig tot stil
stand kon brengen. Met het achterwerk
steil in de lucht, alsof hij een krolse kat
was, schoof Badak door en dook met een
noodgang over de rand van de slokan.
De dreun was tot aan de andere kant van
de Goenoeng Bohong te horen. De rava
ge was onvoorstelbaar. Badak had zijn
neus diep in de drassige bodem gesto
ken, en alles wat los en vast zat lag koe-
tjar-katjir in de modder verspreid. Os von
den ze na lang zoeken op de bodem tus
sen het schaarwerk van de besturing. Hij
was met zijn kop tegen het stuur gekwakt
en had behalve een bloedneus een dub
bele bult op zijn voorhoofd van wat heb ik
jou daar. Net zo groot als zo'n salak-
tweeling, je weet wel. En wat dacht je,
natuurlijk was die kapitein van hun er als
de kippen bij. Die kerel stond daar met
zijn handen in de zij te kijken hoe ze Os
verkreukeld en wel uit de troep visten. Hij
zei alleen maar: 'Duiken moeten jullie aan
de Marine overlaten, lummels. Allebei
morgen op compiesrapport.' Boetje slaak
te een diepe zucht en maakte zijn verhaal
af: 'Jammer, want als die ouwe V8-motor
het niet had begeven, was de zweef
sprong gelukt en had Os gegarandeerd
een rode streep gekregen. Maar die ging
nou naar Smit, mocht ie ruilen met zijn
gele. Als wagencommandant ben je nou
eenmaal altijd de klos. Trouwens, als
spandrie ook, want die verkering met Hilly
kon Smit toen helemaal op zijn buik
schrijven.'
Wanneer Boetje aan het liegen slaat,
gaat hij door als een op hol geslagen car-
Deze maand beginnen wij met een nieuwe column van Riny Boeijen,
over dingen uit het leven van vandaag. Dingen waar we om glim
lachen, waar we ons aan ergeren, waar we boos om worden of juist
heel blij mee zijn. Meestal staan we er niet te iang bij stil, maar ze
gaan niet onopgemerkt aan ons voorbij. Het zijn van die dingen waar
je eens rustig voor moet gaan zitten, om te weten wat je er nou wér
kelijk bij voelt. Tot die tijd zitten ze in een potje met gemengde
gevoelens. Reacties zijn (zoals altijd) welkom!
Ik haat afkortingen. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar mij
overvalt bij het lezen of aanhoren van afkortingen altijd een
onbehaaglijk gevoel. De ene keer voel ik me dom, de andere
keer buitengesloten. Of er iets gezegd of geschreven wordt, dat
ik niet mag weten. Geheimtaal.
En dan heb ik het dus niet over advertenties. Afkortingen in
advertenties hebben een doel; het moet zo goedkoop mogelijk.
Nee, de dagelijkse spreek- en schrijftaal. Een voorbeeldje.
'Ha die buurman, een andere auto?'
'Ja, mooi hè. Een BMW, achttienhonderd cc, vijfentachtig pk,
met A B S. en A P K.-gekeurd.' Weet u wat het allemaal bete
kent? Ik niet. Mijn buurman ook niet, maar hij is er gelukkig
mee.
Ander voorbeeldje. 'Zo collega, gisteren vrije dag gehad?'
'Ja collega, een a.t.v.-tje. Ik wilde nog een paar T.L.'s vervangen
en de c.v. moest ontlucht. Daarna lekker achter mijn p.c.-tje zit
ten rommelen. Ik wil t.z.t. een c.d.-R.O.M. aanschaffen. Gezien
op T V. Ik moet alleen nog even een p.l. regelen bij de ING.'
Bent u er nog? Dit is dus de tegenwoordige spreektaal. We zijn
in staat conversaties met elkaar te voeren, elkaar ook nog te
begrijpen, maar wat we zeggen weten we niet.
Hoe komt dat toch? Is dat de modernisering, de techniek? Of is
het de snelheid waarmee we leven, geleefd worden? Van tempo
doeloe naar tempo stress?
In de schrijftaal breek je helemaal je pen over de afkortingen.
L.S., (Ik heb eens een chef gehad, die deze aanhef vertaalde
met Lelijke Smeerlap.). N.m.b.m. dient onze tel. afspr. d.d. 18
juli jl. i.n.o. te worden uitgewerkt, t.w. t.l. voor het einde v.d.j.,
e.e.a. m.u.v. uw vb.
Met vr. gr., w.g.,
wnd. chef a.i.
U mag ze opzoeken (in de D.v.D.; zelf verzonnen). Ze behoren
bijna allemaal tot de Nederlandse taal, worden allemaal gebruikt
en hun aantal blijft maar groeien. 'Met vr. gr. vind ik de leukste.
Als ik dat lees, denk ik in eerste instantie aan een of andere
hongerige hapgrage Rotweiler, terwijl het tegendeel bedoeld
wordt. 'Met vriendelijke groet.'
Taal is klank, is gevoel, emotie. Over en weer, geven en nemen,
vice versa, ping en pong, yin en yang.
Ik word hier zo depressief van. Dit trauma achtervolgt mij al
sinds de dag dat ik het eerste levenslicht mocht aanschouwen.
Ik ben ook niet geboren, maar geb. Daarna geh. en vervolgens
gesch. Ik woon nu in een gem. straat, waar wek. h.a.h. de g.f.t.-
bak wordt opgehaald. Niet echt gesl., maar toch. Verder hoop ik
nog ooit bej. te worden voordat ik gest. ben. S.O.S.
Waar is de tijd gebleven datje elkaar echte brieven schreef.
Lange epistels, waar je aan begon zonder te weten waar en
wanneer te eindigen. Verhalen over politiek, actualiteit, werk of
gewoon jezelf. Verhandelingen, die in alle rust geconsumeerd
dienen te worden, 's Avonds na de koffie, als een goed glas
wijn. Brieven die je vermaakten, aanzetten tot denken, ontroer
den of uitdaagden. Ik mis ze.
14
