BRIEVEN
OVER...
De inhoud van ingezonden brieven
valt buiten de verantwoordelijkheid
van de redactie.
Strong men
JES en het Amerikaanse recht
Bund en Ruffel (slot)
Mijn bevrijding
In het januarinummer las ik onder de titel
'Nieuwjaarsoverdenking' het gedicht van
Rudyard Kipling ingezonden door de
heer H. Koch, en ik was blij verrast deze
strofen te lezen, die ik lang geleden in
Indië reeds heb gehoord. Onderaan dit
gedicht stond de regel: 'We wachten op
die "strong men". Al eeuwen.'
Nou ik denk dat in deze tijd die strong
men er al zijn. Kijk maar naar de geschie
denis van Zuid-Afrika. Zijn president
Nelson Mandela en ex-president De
Klerk soms niet dapper? Ze werken alle
bei samen aan de toekomst van hun land
en volk.
E Dirickx, Oestgeest
In Moesson van 15 maart jl. verscheen
een oproep aan mensen die geleden
hebben onder/door de Japanse bezet
ting. Daarbij is gesteld dat 'De actie van
bijvoorbeeld JES levert onvoldoende op.'
De opsteller van deze oproep wil, naar
eigen zeggen, een stichting in het leven
roepen om via het Amerikaanse recht
schadeclaims in te dienen.
JES heeft, alvorens over te gaan tot het
aanhangig maken van een achttal pro
cessen voor de rechtbank van Tokio, een
deskundig onderzoek laten verrichten
naar de mogelijkheden welke op juridi
sche gronden bestaan. Dit heeft geleid
tot het beleid van JES, zoals dat thans
wordt gevoerd, te weten: (1) juridische
stappen tegen Tokio; (2) deelname met
andere slachtoffers (geallieerden zowel
Aziatische) aan de ontwikkelingen voor
de VN-commissie voor de Rechten van
de Mens in Genève en (3) voortdurende
druk op de Nederlandse regering. Dona
teurs van de JES worden via het
Nieuwsmagazine voortdurend op de
hoogte gehouden van de vorderingen op
elk van deze terreinen.
JES heeft de suggestie van de heer
R.A.E. Funcke om via het Amerikaanse
recht te procederen eveneens onder
zocht. Een rechter van een Amerikaanse
rechtbank in Berkeley (Californië) heeft
daarbij mede geadviseerd. Het is echter
onduidelijk of de heer Funcke zich voor
stelt een civiele dan wel een strafproce
dure te voeren. Eerst dan de kwestie van
een civiele procedure. Als resultaat van
het genoemde onderzoek is gebleken dat
een niet-Amerikaan ten aanzien van een
geschil met een andere mogendheid dan
Amerika voor een Amerikaanse recht
bank niet ontvankelijk zal worden ver
klaard. Het grondprincipe van rechts
macht is het territoriale beginsel, met
andere woorden, civiele processen kun
nen in Amerika (en overal elders trou
wens ook) alleen gevoerd worden indien
er een duidelijk aantoonbare reden is,
waaruit blijkt dat op één of andere manier
het Amerikaanse territoir (en dus
Amerikanen en/of de Amerikaanse
rechtsbevoegdheid) daarbij is betrokken.
Nog voordat een Amerikaanse rechter
toekomt aan de vraag of er sprake zal
kunnen zijn van fairness en de pursuit of
happiness, heeft hij zich al onbevoegd
verklaard om van het hem voorgelegde
geschil kennis te nemen indien een niet-
Amerikaanse burger een andere dan de
Amerikaanse staat wil dagvaarden. De
Amerikaanse rechterlijke macht is ten
slotte niet een wereldrechter.
Zou de heer Funcke denken aan een
strafproces dan moet hij zich realiseren
dat alleen de overheid bevoegd is een
strafproces te voeren. Een natuurlijke of
een rechtspersoon bezit zo'n bevoegd
heid niet. In het denkbeeldige geval dat
de stichting van de heer Funcke in
Amerika een andere dan de
Amerikaanse regering wil dagvaarden
voor een strafproces, dan zal geen enke
le deurwaarder die dagvaarding willen of
kunnen betekenen. Hoe goed ook
bedoeld, JES betreurt het dat de heer
Funcke, kennelijk met onvoldoende ken
nis van het internationale recht deze
oproep heeft geplaatst. Het enige waar
toe deze oproep bijdraagt is het stichten
van venwarring en dat doet onze zaak
zeker geen goed.
S A. Lapré, voorzitter JES
G. Jungslager, juridisch adviseur
De bewering van G. Servaas in Moesson
van 15 maart als zouden de runderen in
Azië en Afrika, in tegenstelling tot runde
ren in de westerse wereld afstammelin
gen van buffels zijn, is volgens mij niet
correct. Inderdaad in de Grote Winkler
Prins deel 16, bladzijde 645, staat onder
meer onder Rundvee 'in Azië en Afrika
zijn het afstammelingen van buffels (zie
karbouw) en van, naar men aanneemt,
de zeboe.' Dat lijkt me absurd, een zeboe
is namelijk een sapi, een koe dus. En
koeien kunnen nooit of te nimmer
gekruist worden met karbouwen (buffels
dus). Voorts staat in deel 10, bladzijde
653 onder Karbouw (Bubalus kerabau)
'...wordt gewoonlijk beschouwd als een
afstammeling van de Aziatische
(water)buffel of Arni.'
In deel 20 bladzijde 375, staat onder
meer: 'Zeboe (Bos indicus) een tam rund
dat zich zou hebben ontwikkeld uit het
voorindische oerrund en in zijn versprei
ding tot de tropen is beperkt. De zeboe is
in het wild onbekend. De zeboe zou de
stamvorm zijn van alle Aziatische en
Afrikaanse huisrunderen, die niet afstam
men van de buffels.'
En tenslotte ook uit de Grote WP, deel 3
bladzijde 174; Banteng, Bos (Bibos)
Javanicus, fraai wild rund van Achter-
Indië, Malakka, Borneo en Java.
Bantengs leven in kleine kudden in het
oerwoud, tegenwoordig vrijwel alleen in
natuurreservaten (o.a. in Udjung Kulon
en Baluran op Java). Zij voeden zich met
gras en loof. De banteng werd het eerst
gedomesticeerd op Bali en vandaar ver
spreid over de gehele Indische archipel
(Balinees rund). Wat moetje dus met alle
boekenwijsheid als in het boekoe-boekoe
pienter het geschrevene met elkaar in
tegenspraak is. In het wild heb ik de ban
tengs en wilde karbouwen en zelfs de
gaur in Birma van nabij meegemaakt.
Conclusie, de sierlijke bantengs zijn niet
nauwverwant aan de logge tamme
Javaanse karbouw en geen afstammelin
gen van buffels. Wel ben ik met G.
Servaas eens dat rund en buffel beiden
tot de holhoornigen behoren.
R.G. Kloër, Doesburg
Als jongen van vijftien jaar moest ik als
bruine Indische Nederlander het Japanse
kamp in. Het was 5 mei 1943, toen ik mij
moest melden in het marinekamp in
Malang. Mijn vader zat er al ruim een
jaar. Wanneer je vele kampverhalen hebt
gelezen, dan mag je niet over een slecht
kamp spreken. Het verhaal van mijn
sobat Kaptijn heeft u als lezer al het een
en ander duidelijk gemaakt. Oost west,
thuis best is altijd beter, maar in een oor
log ben je nu eenmaal overgeleverd aan
de vijand. Na een verhuizing naar het
kamp Tjimahi (4e en 9e Bat.) duurde het
nog tot 15 augustus 1945 of zelfs een
paar dagen later, dat wij op de hoogte
werden gesteld van de Japanse neder
laag en het einde van de oorlog.
Persoonlijk dacht ik, dat de vooroorlogse
toestanden weer zouden terugkeren. Mijn
eerste ervaringen buiten het kamp deden
6
