De boerendans, 31 januari 1938
O
N. Wiborg-Jenssen (geb. Swager),
38 Shirley Gardens, Tunbrigde Wells,
Kent TN 4 8TH, Engeland.
chaotische files in die regio's. De Finance
Manager stond juist klaar om zijn tas te
pakken en was van plan het licht uit te
doen. Net toen hij de knop wou aanraken
ging het licht vanzelf uit. 'Vreemd' zei hij,
'ik heb de knop nog niet eens aange
raakt'. Hij knipte het licht nog eens aan
en het ging weer uit, voordat hij de knop
had aangeraakt.
'U blijft toch niet de hele nacht met het
licht spelen?' zei ik een beetje geïrriteerd.
'In dit kantoor gebeuren nu eenmaal din
gen die ons niet aanstaan, dus u moet
zich er bij neerleggen'.
Pak Ardi had het probleem uiteindelijk
met de directie besproken, omdat er al
een paar personeelsleden hadden
gedreigd hun ontslag te nemen als er
geen verandering zou komen in de situ
atie. Ja, in zo'n sfeer was het vermoeiend
werken.
Op een morgen kwam er een vrouw van
middelbare leeftijd mee met een van de
directeuren. Zij was afkomstig uit Noord-
Sulawesi, misschien van Manado, die
probeerde wat aan de vreemde dingen te
doen. Het ging een tijdje goed, maar na
ongeveer drie maanden begon het weer.
In ieder geval waren er nu overal in het
kantoor grote lampen geplaatst, wat meer
licht gaf. Pak Ardi zorgde eveneens voor
een selamatan. Ach, met de tijd leerde
men er mee te leven.
Ter gelegenheid van de eerste verjaardag
van prinses Beatrix had mevrouw
Swager, mijn moeder, de leerlingen van
haar dansgroepje een boerendans
ingestudeerd, die werd uitgevoerd in de
sociëteit van Kediri.
Achter de molen, die van gedèk was
gemaakt en beplakt met beschilderd kar
ton, zat Moes, de soosbediende die tot
taak had de wieken te draaien. Toen na
afloop van de dans het applaus weer
klonk stak hij tot grote hilariteit van het
publiek zijn hoofd om de hoek om te kij
ken. Daarna ging het doek dicht en even
later weer open. De boertjes en boerinne
tjes liepen langzaam naar voren met het
portret van 't prinsesje en daarachter de
vlag.
Toen mijn vader op de piano de eerste
accoorden van het Wilhelmus aansloeg
stond het publiek als één man op om uit
volle borst mee te zingen. Niet te verwon
deren dat we daar op 't toneel kippevel
van ontroering van kregen.
Van links naar rechts: Loes en Annemarie
Muskens, Gonnie Alfrink, Nelleke
Swager, Guusje Eijken, Nora Wijn, Jetske
Fraay en Willy van Kekem.
56
