■m*-
O ma's tuin
door Ben de Lang
Zeker ieder Indisch kind had wel een
oma met een heerlijke tuin om in te
dwalen ofte spelen. Daar zijn tuinen
toch immers voor? Of zijn ze alleen
maar om naar te kijken? Het ligt er maar
aan, wat je gewend bent. Waar je zelf
als kind van hebt genoten, wil je graag
doorgeven aan je kinderen en kleinkin
deren. Tegenwoordig prijs je jezelf
bevoorrecht als je een tuin hebt, al is
die nog zo klein. Ik denk dan aan een
opmerking van een kennis, die een huis
met een tuin had gehuurd. 'Het tuintje
is wel klein, maar hoog, hoog!'
We zijn er zuinig op, op onze tuintjes
van 5 x 10 m met de bloemetjes langs
de kant en het gemaaide gazonnetje en
de witte plastic tuinstoelen. Logisch.
Coed. Wie het kleine niet eert...
Maar in ons hart weten we meer. Met
een stokje in de aarde wroeten om te
kijken of er een worm naar boven
komt. Stenen verplaatsen, in een boom
klimmen, een hut bouwen, met water
kliederen, dat is het. Onze oma's en
opa's gunden het ons. Nu zijn wij aan
de beurt om onze kinderen te laten spe
len in de tuin. Ben de Lang uit Curasao
neemt ons mee naar zo'n echte tuin.
Samen met mijn broer ging ik nagenoeg
elke zondag na bezoek aan de zondag
school per S.J.S.-Stoomtram, richting oma
Bout en oma Ockerse in Sompok
(Semarang). Een heel grote tuin achter
het huis van beide oma's met veel
bomen, vruchtbomen, struiken, planten
met allerlei mooie bloemen. Ook de
nangkaboom, die geplant werd bij de
geboorte van mijn zus Cathrien.
Dan de verschillende insecten, die er
rondkruipen, zoals mieren als semoet api
tot de njangkranks, met hun interessante
bouwwijze van nesten. Ook de duizend
poot, de klabang en de ongevaarlijke klei
ne zwarte en grote miljoenpoten, zoals de
loeing. Het klimmen en slingeren in de
bomen, dat het stoere jongensgevoel in
je wakker maakte!
En als slot van zo'n dag is het wachten
op de Tenong-vrouw met al die lekkere
snoepjes in die bakken, die ze op haar
rug draagt. Oh, wat genoten we daar op
de voor-veranda van al dat heerlijks bij
een glas stroop-tetes.
Dan de ervaringen van onze kinderen.
Koert ging met oma spelen in het tuintje
in Geuzenveld (Amsterdam). Een paar
tegels uit het platje om er een zandbak
van te maken en met zijn badje daar
naast, dat vormde zijn speelplaats op
zonnige dagen.
Op vijfjarige leeftijd werd deze omgeving
verplaatst naar Albina (Suriname), waar
hij dan een ruimere speelplaats kreeg
onder de kembang-merak struiken.
Uitgestrekte weggetjes met bruggen over
rivieren werden geconstrueerd om er met
zijn collectie Matchbox-autootjes over
heen te zoeven. Oma Calbo met haar
hoofddoek tegen de zon, heerlijk, en
bewonderend kijkend naar haar kleinzoon
en intussen de andere, Freek, in zijn box
niet uit het oog verliezend, die kraaiend
en trappelend probeert mee te doen met
zijn grote broer.
Achter ons huis op palen (Bruynzeel-
woning) een grote 'kale' tuin, waar Koert
met zijn vrienden uitgebreid kan ravotten.
Na beëindiging van het driejarig contract
in Suriname terug naar Nederland.
Sander en Sophie kwamen in ons gezin
erbij en oma kreeg meer drukte met de
tjoetjoeks. Zij groeiden flink en zo zie je
oma dagelijks in de kleine achtertuin met
het trio, want Koert heeft dan zijn vrien
den van school. Die was intussen bijna-
tiener!
Freek altijd heel druk in de weer als Tar-
zan. Met een bundel touw zie je hem dan
wisselend in de paar bomen in de tuin
klimmen en slingeren. Overal touw vast
maken en ook aan zichzelf. Totdat hij op
een gegeven moment niet uit zijn gordi
aanse knoop kon komen.
Gelukkig was oma er om ons te waar
schuwen. Mijn vrouw Maud was er gauw
bij om hem eruit te bevrijden met het
nodige gemopper. Sander, op zijn drie
wieler, keek zeer onthutst en na de bevrij
ding kon hij zijn rondjes weer draaien.
En Sophie zat heerlijk op de schoot van
oma naar het hele tafereel te kijken en
genoot verder van de warmte, die oma
haar op dat moment kon geven.
En nu hier in Curasao is het de beurt van
onze kleinzoon Erikje met troetelnaam
Ponky, die in de tuin van Si Mbah (zijn
'Simba') en van opa komt genieten.
63
