de Gordel
museum
O
BRABANTHALLEN - DEN BOSCH
8-9-10 SEPTEMBER 1995
Met veel bekende artiesten, o.a.:
Wieteke van Dort Ais Lawa-Lata in de Late-Late-
Lien-Show
Justine Marlon, Grand Dessert, Muziek
Showgroep The Entertainers
Krontjongorkest Istanto, Pencak Silat demonstraties
Kleurrijke Hawaii-Tahiti-dansshows door de char
mante Polynesischedansgroep MAI'ANA, met eigen
live muziekgroep,
Indonesische dansgroep MELATI RIBUAN PULAU
Zuidamerikaans allround orkest BLUE SEVEN
Indonesische klederdrachtenshows door SENI
BUDYAYA INDONESIAen nog veel meer!!!!!
De Brabanthallen zijn vanuit alle richtingen goed
bereikbaar. Er is ruime parkeergelegenheid!
Geopend: vr. 12-23, za. 12-23, zo. 12-21 uur.
Entree: 8,50 - 65+ers 6,- - Kind. tot 12 jr. 4,-
Inlichtingen: Org. Buro Yunus BV - tel. 023-245.270
ben best aardig, maar je moet me wel
aardig léten...'
Yvonne Keuls kiest in haar boeken altijd
de kant van de gekneusde mens. Zonder
veel ophef, want ze loopt niet met een
spandoek. Ze schrijft over mensen die de
wind niet mee hebben, qua afkomst, qua
karakter, qua opvoeding. De misfits, de
verschoppelingen, de misdadigers. Hen,
die het leven bezeerd heeft of die zelf
anderen bezeerd hebben. Omdat 't nu
eenmaal in hun genen zit. 'Mensen die
verminkt achterblijven omdat ze niet
beschikken over de wapenuitrusting, die
beschermen moet wat het kostbaarste
goed is. Drugverslaafden, geesteszieken,
naar het kwaad gedrevenen. Ze schrijft
om anderen, de sterken, de overwinnaars
te confronteren met ondermijnende zwak
tes. Daarbij is ze niet gespeend van
humor. Haar typeringen zijn raak, soms
navrant.
Ga je niet een beetje gebukt onder je
compassie met mensen?
'Ja, eigenlijk wel. Iedere keer als ik zo'n
soort boek geschreven heb, ben ik half
ziek. Maar ik zorg wel dat de lezers kun
nen lachen. Toch zit ik altijd tussen twee
vuren, want dan denk ik: het is niet om te
lachen! Ik schrijf de dingen niet van me
af, ik schrijf ze naar me toe.'
In 1938 kwam de kleine Yvonne, zeven
jaar jong, naar Nederland.
Met een hele groep. Dan verdwijnt Indië
uitje gezichtsveld', weet ze. 'Je krijgt een
westerse opvoeding. Je denkt niet meer
aan je land van herkomst. Maar later
komt het verlangen naar je goede jeugd
terug. Je gaat informeren. Je wilt achter
gebleven familieleden terugzien, je voelt
jezelf in hen weerspiegeld. Hun kinderen,
die ook in Nederland kwamen te wonen
waren geëmancipeerde vrouwen gewor
den. Dat intrigeert. Hoe zijn zij die achter
bleven? Mijn oude tantes woonden nog in
Salatiga, een bergstadje bij Semarang.
Ze zaten nog in het huis waar mijn moe
der is geboren. Een groot huis met een
Jugendstil karakter, glas in lood ramen en
zo. Eens per twee jaar ga ik daar naar
toe, want je beseft dat je bloedbanden
hebt'.
Wat herinner je je van Indië uit je vroege
jeugd?
'Bewegende kruinen van bomen. Ik voel
als ik daaraan denk iets van meehobbe-
len, zo van iemand die je hand vasthoudt.
Dat is een leuk, lijfelijk gevoel. Net of ik
aan een lichaam heb vastgezeten.
Misschien was het de kendóh, het kinder
meisje. Die was twaalf jaar en moest met
me rondlopen. In een slendang mis
schien. Of ze droeg me? Vogels herinner
ik me ook bij het zitje onder de asem-
boom. Daar zat mijn moeder altijd een
beetje te borduren, geloof ik. Ik heb haar
nooit iets huishoudelijks zien doen. Ja,
die beelden heb ik allemaal opgeslagen,
die komen allemaal terug.'
Dwars door de grote, grote zitkamer van
Yvonne Keuls loopt hoog van muur tot
muur gespannen, een dun koord. In het
midden danst een klein koddig beertje
met een parapluutje op. Heel teer en
grappig. Hij is in perfecte balans.
Lowietjes smartegeld of Het gebit van
mijn moeder
door Yvonne Keuls
Ambo
prijs 29,90
9 juni t/m 29 oktober 1995
TENTOONSTELLING
Postverbindingen tussen Nederland
en Nederlands - Indië (1602-1940)
PTT Museum Zeestraat 82, Den Haag, Tel. (0701 330 75 00
Open maandag t/m vrijdag: 10.00 - 17.00 uur
zaterdag, zondag en feestdagen: 12.00 - 17.00 uur
