Horenzien en schrijven rotterdam diamond center verkoop - medewerkster Kaarsen O Kipstraat 7b 3011 RR Rotterdam Tel. (oio) 413 45 51 door Lilian Ducelle Gisteravond in The Bold and The Beautiful: Sheila met het lou che gezicht probeert brave Eric Forrester te verleiden. Daarom steekt ze 47 (geteld!) kaarsjes aan in de huiskamer. Een lugu bere sfeer, je zou er een doodkist bij denken, maar kaarslicht schijnt bij westerlingen, vooral in films, de romantiek te bevorde ren. Als Sheila en Eric de slaapkamer in zijn, brandt het hele pent house van nok tot basement uit. Sheila heeft vergeten de 47 kaarsen uit te blazen, de sufferd! Deze brand staat niet in het script, maar die had ik er wel in willen hebben! Als een heerschap een meisje uitnodigt voor 'een romantisch dineetje' dan is het enige wat je ziet een paar lange kaarsen en een paar glazen met 'sjempeen'. Eten, ho maar! Hebt u ooit een Indische jongen zijn Toetie horen uitnodigen voor een romanti sche rijsttafel? Weet u hoe griezelig ajam opor en sambal goreng telor er bij kaarslicht uitzien? Ik vind kaarsen sinistere dingen. Vroeger, heel vroeger waren kaarsen kort, altijd wit en altijd functioneel; ze verschaften nood zakelijk en spaarzaam licht in de duisternis. Een brandende kaars in huis betekende: a) Er is een storing in de electriciteit; b) Het GEB heeft ons afgesloten wegens het niet betalen van de rekening; c) Een zekering is doorgeslagen en ik heb vergeten een nieuwe doos te kopen. Tjalie had het ook niet zo op met kaarsen, hij zwoer bij zijn Eveready en had dat ding altijd binnen handbereik. Ik herinner me in 1949 een etentje bij restaurant Biet aan Kaliasin, Soerabaja. Daar hadden ze volgens Tjalie de lekkerste biefstuk met gebakken aardappeltjes. Oké, hij z'n zin. Wat Biet ook had waren van die druipkaarsen op iedere tafel, u weet wel, die monsterlijke kaarsen in een fles gestoken. En dan druipen maar, afschuwwekkende stolsels, over elkaar heen vloeiend tot spookachtige gedaanten. 'Biefstuk tot daar aan toe' zei ik, 'maar haal die kaarsen alsjeblieft weg.' Tjalie blies ze resoluut uit en zette de flessen onder de tafel. Toen zat ons tafeltje in het donker. Biet, die een goede bekende was van Tjalie (welke restaurantbaas niet?) kwam eraan. 'Zeg, ben jij een haartje bedonderd, je gaat toch niet in het donker zit ten eten?' 'Doe het licht dan aan' zei Tjalie. 'Verpest ik de sfeer' antwoordde Biet, 'de andere gasten houden van dat kaarslicht'. 'Wij niet' zei Tjalie. En daar kwam zijn Eveready tevoorschijn. Hoofdschuddend diende Biet zijn onvolprezen biefstuk met sla en gebakken aardappeltjes op, feeëriek verlicht door een zaklantaarn. Ik heb nog vele herinneringen aan de kaarsen in mijn leven. Tegenwoordig komen ze in alle kleuren en vormen. Als kerstmannetjes, beren, hon den, katten, panda's, vruchten, bloemen. Ik heb zelfs een kaars gezien met de kop van Pavarotti. Wedden dat ze in Amerika O.J. Simpson als kaars hebben? Be doeling is dat je dat soort kaarsen nooit aansteekt, eenmaal gesmolten lijkt alles op Sugar Lee Hooper of André Hazes. Van Jan Ritman kreeg ik jaren lang een kaars op mijn verjaardag. Telkens een andere kleur en ieder jaar dikker. De laat ste kaars die ik van hem kreeg was don kergroen en zo dik als een olifantspoot. 'Waarom geef je me toch altijd een dikkere kaars dan de vorige?' vroeg ik. Ritman trok diep aan zijn pijp en keek me diepzinnig aan. 'Omdat...' zei hij op die toon die ik van hem kende als hij me een moeilijk politiek probleem wilde uitleggen, 'omdat een dikke kaars langer brandt. En ik je daarmee ieder jaar een langer leven wil toewensen!' Ik weet zeker dat hij die verklaring ter plekke had verzonnen, want die kaars had hij heus niet zelf uitgezocht, maar Maud, zijn vrouw. Maar het was wel een heel mooie uitleg. Ik heb de olifantspoot aangestoken en dagenlang laten branden. Geen gevaar, hij zou niet omvallen en niet opbranden. Het vlammetje danste op het laatst in een meer van gesmolten vet en verdronk tenslotte toch. De groene wand van de kaars was niet meegesmolten en gaf een doorzichtig groen schijnsel. Een jaar later overleed Ritman. Ik heb een zakvol kaarsen, alle kleuren, alle maten, weggegooid. Wat is een leven, wat is een kaars after all, zonder lucifers? diamanten en exclusieve briljantsieraden vraagt voor spoedige indiensttreding een representatieve, commerciëel ingestelde voor de verkoop in de showroom aan relaties uit het verre oosten. Part-time, bij gebleken geschiktheid full-time mogelijk. Vakkennis niet noodzakelijk, maar strekt tot aanbeveling. Vereisten: Nederlands in woord en geschrift Goede kennis van de Chinese taal, kantonees en mandarijn, indonesisch en engels. Leeftijd 30 - 40 jaar Geboden wordt een goed toekomstperspectief en uitstekende arbeidsvoorwaarden. Indien u geïnteresseerd bent kunt u uw handgeschreven sollicitatie met pasfoto richten/^ i aan onderstaand adres tav dhr. O.C. Snijders 7

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1995 | | pagina 7