Brisbane calling
Outinggp
Te koop gevraagd
Tel. 0182-393 492
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
"Op eigen houtje
naar Indonesië
int FORTUNA
deze reis was Imogiri, ongeveer zeven
tien kilometer ten zuidoosten van
Yogyakarta. Ik had Jan erover verteld en
hij wilde graag mee.
Imogiri is een begraafplaats van vorstelij
ke personen. Hier ligt onder andere
Sultan Agung (1613-1646) begraven. Hij
was het ook die deze begraafplaats liet
aanleggen op de heuvels van de Nevel-
berg oftewel Imogiri. Verder voegde hij
de Javaans-islamitische kalender in.
Elk jaar worden er op dinsdag of vrijdag
Kliwon van Suro, de eerste maand van
de Javaanse kalender, drie rituelen
gehouden. De laatste van deze drie is
het leeggieten, schoonmaken en
opnieuw vullen van de wijwatervaten -
vier, op elke hoek van het plein één. Het
plein dat je bereikt na het beklimmen van
de driehonderdvijfenveertig treden! Bij
deze gelegenheid zijn er veel mensen
aanwezig die hopen iets van het heilige
water of wat bloemblaadjes op te van
gen. Imogiri is een plaats van voorouder
verering geworden. Er is ook altijd een
hofbeambte van Yogya of Solo aanwe
zig. Op verzoek van een bezoeker brandt
hij de meegebrachte wierook en strooit
de bloemblaadjes uit, zeven soorten,
waaronder rozenblaadjes, melati, daun
pandan. En brengt de bede over van de
bezoeker.
Maar voor het zover is moet je eerst die
driehonderdvijfenveertig treden beklim
men! Oude treden, een beetje bemost,
met links en rechts de graven van de vor
sten van Solo en Yogyakarta. Tijdens de
klim kom je af en toe op een plateau, dan
moet je eerst door een hoge poort en
daarna klim je verder. Op een bepaald
punt moet je je omkleden in Javaanse
klederdracht die je daar kunt huren.
Anders mag je de rest van de klim niet
maken. Tijdens die klim naar boven
concentreerde ik me op wat ik wilde vra
gen aan de imam. Wierook en bloem
blaadjes had ik beneden gekocht en
droeg ze bij me, in een pisangblad ver
pakt. Dit ging Jan toch wat te ver en hij
bleef buiten wachten. Ik bracht de imam
mijn verzoek over en gaf hem het pakje.
Hij stak de wierook aan en begon te bid
den. Het was héél stil. En ik voelde een
rust in mij. Ik volgde de rook van de wie
rook met mijn ogen, opstijgend met de
gebeden naar...? Waar het wordt
gehoord en misschien vérhoord? Heel
sterk voelde ik op dat moment dat ik een
kind van twee culturen ben en dat ik er
rijk mee ben.
Daarna kleedden Jan en ik ons om in
Javaanse klederdracht en klommen ver
der. Nog één poortje door en daar was
het! Er werd nog slechts fluisterend
gesproken. De hoogste grafkamer was
van Sultan Agung. Ook herkenbaar
omdat er witte gordijnen langs de muren
hangen. Er hing een sterke geur van wie
rook. Je moest je helemaal bukken om
naar binnen te kunnen gaan. De ruimte
werd verlicht door kaarsen. Er zaten
weer priesters met hagelwitte jasjes aan.
Voorzichtig ging ik zitten, sélok, met
beide benen naar één kant.
Er gaat zoveel door je hoofd. Maar er
was iets wat zich het meest aan mij op
drong: why worry. Zoveel rondom deze
plek is veranderd en dit blijft haast onver
anderd.
Na een poos - hoe lang? - gaan we weg,
na eerst nog wat geld in een rieten
mandje te hebben gestopt.
In onze eigen kleren zijn we beneden
weer toerist. 'Wilt u pisang goreng?' Maar
het gevoel in mij blijft. Imogiri.
Ik ga er vast nog een keer heen.
door verzamelaar schilderijen uit
Ned.-lndië van o.a.
G.P. Adolfs, Frits Ohl,
P.A.J. Moojen, W. v.d. Does,
Jan Frank, H. van Velthuysen,
A. Breetvelt en anderen.
"INGET MATI" "AD PATRES"
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
Uitgebreide gegevens betr. adressen.
Bemidd. bij reserv.: verblijf, auto, vlieg
tickets.
040 - 242 52 07 (09.00 - 15.00 uur)
We zijn op weg naar Emee Creek aan de voet van een enorme
heuvel. Onderweg stopt Joe de car, stapt haastig uit en dan kijk
ik mijn ogen uit. In zijn handen heeft hij een rond, zwart beestje,
vol stekels. Het kopje zit diep verborgen en er zijn vier pootjes
met kleine klauwtjes.
Het is een zeer merkwaardig diertje, een porcupine, een typisch
Australisch beestje. Als het zijn kopje en pootjes uitrekt, is het
een levende, zwarte stekelige bal. Wat is de natuur toch merk
waardig, want waartoe zou dit beestje nu dienen!
Als we verder rijden, stopt Joe meermalen om prickly cucum
bers ie plukken, die verborgen tussen het pluimgras groeien.
Groene vlekken op de schil en heerlijk fris om te eten.
Ook is er een grote struik, waarvan je de bladeren moet wrijven
om schuim te krijgen, waarmee je je handen kunt wassen. We
houden stil aan een klein water, omzoomd door treurwilgen.
Daar zie ik een reusachtige, grijsbruine schildpad uit het water
opduiken.
Het is heel eenzaam om ons heen.
Hoge bomen met een witte stam. Soms hangt in het bladerdak
een wilde orchidee met paarse bloemen. Tussen de bomen een
vervallen, oud huis. Tot mijn verbazing strompelt een oude man
de tuin in. Hij gaat naar een lichtgroene struik en tot mijn grote
vreugde komt vanachter het groen een kleine kangoeroe te
voorschijn. Met twee sprongen is het diertje bij de oude man,
die roerloos blijft staan. Die twee brengen iets levends en heel
moois in het roerloze landschap.
Tilly Breeman O
12
