Herdenken (I)
Angst van een vader
Horen, zien en schrijven
KeukenKletsKoek
O
O
Het valt me al jaren op hoe fanatiek, beter gezegd gedreven, de
Indische gemeenschap in Augustus haar verleden herdenkt.
Bijeenkomsten, geschriften, bloemen, woorden en tranen. Zelfs
Hare Majesteit en de minister-president herdenken mee en
sinds 1995 wappert ook de driekleur op openbare gebouwen.
Soms lijkt het alsof alleen in die dagen de dierbaren worden
herdacht. Natuurlijk is dat niet zo. Er zijn zo veel momenten in
ons leven, verwacht en onverwacht, dat je in gedachten weer
even bij haar of hem bent. Zo maar, als je zit te omong-omong
met vrienden of familie, op een verjaardag, in de donkere dagen
voor Kerst of als het even stil is om je heen. Je ogen wel kijken
maar niets zien, je oren wel luisteren maar niets horen. Dat je
van binnen warm wordt en een zachte, opwindende pijn onder
je borstkas drukt.
Zo'n gevoel overviel me een paar weken geleden toen ik twee
gedichten in mijn handen kreeg gedrukt, geschreven in Japans
krijgsgevangenschap. Ik was op bezoek bij mijn Indische schoon
moeder in Spanje. De geefster was een van haar vriendinnen,
een 82-jarige vitale Indische dame die luistert naar de naam Julia.
Een guapa, zoals de Spanjaarden zeggen, met haar fleurige
zomerjurk en strooien hoed met linten. Ze had een boek voor
me meegebracht van Eppo Doeve, de duivelskunstenaar. Een
jeugdvriend van haar. Toen ze het boek uit de kast nam, kwam
dat moment. Onverwacht. Een moment van herdenken. Het was
haar overleden man die haar gedachten, haar gevoel even in
beslag nam. Hij had in krijgsgevangenschap twee wondermooie
gedichten geschreven. Behalve het boek kreeg ik ook die
gedichten van haar.
'Hier' zei ze 'omdat jij ook schrijft.'
Met haar goedvinden publiceer ik de gedichten in Moesson. Niet
tegelijk, maar één voor één. Omdat je niet één keer herdenkt.
Het eerste gedicht heet Angst van een vader. Toen ik het las,
kwam mijn moment en nóg een. Ook onverwacht. Een gedachte
aan mijn overleden vader en tegelijkertijd de angst waarover de
dichter schrijft omdat ik zelf een vader ben en mijn twee kinde
ren al acht jaar moet missen. Zelfversplinterd in gescheiden
uren.
Riny Boeijen
(N.G. van der Veen 1911 - 1944)
Een zuiverheid die mij beangst
en pijn doet, alsof ik schouwde
in maagdelijke meren
op tevoren nooit betreden bergen
priemend in hemelsferen
waar het paradijs
voor mijn komen net weggevlucht
in ijle zephyrs
nog te beluisteren is.
Zoo zijn je oogen kind,
als je me toelacht
nadat je juist je dromen
uit je ogen hebt gewreven.
Macht'loos te weten
dat eens de scherpe boeg
van den tijd,
zelfversplinterd in gescheiden uren
deze helderheid zal kerven
en de pijn van nooit bedreven schuld
de beelden breekt
die je schiep
in onbevangen drang tot scheppen.
door Lilian Ducelle
Linkerpols gebroken en al gauw ontdekt dat een mens met een
handicap per seconde wijzer wordt. Een mes wordt bij het koken
totaal onnodig omdat je het gewoon niet gebruiken KUNT. Die
linkerhand zit immers in het gips dus je kunt niets vasthouden.
Dus alles met de grote keukenschaar. Die knipt beter dan een
mes snijdt en je hebt maar twee vingertoppen nodig om vlees,
kip, vis, ham, spek, prei, tjabé vast te houden. De rechterhand
met de schaar doet of ie z'n leven lang niets anders gedaan
heeft!
Een schroefdop van fles of pot opendraaien? Fles, pot in een
open la klemmen, de opening natuurlijk vrij laten. Zo kun je ook
een blik vastzetten om het met de blikopener te openen. Een
katte- of hondevoerblikje met clip-opener: clip optrekken, lepel-
steel in de opening en het deksel verder openduwen.
Dat gebruik van de schaar bevalt me zo goed, dat ik voortaan
alles blijf knippen ook al doen mijn vingers het alweer. Vlees
(kip of vis) snijdt makkelijk als je het niet helemaal laat ontdooi
en. Als het nog een beetje hard is, snijd of knip je mooie rechte
stukken. Indien vers van de slager (poelier, visboer) 20 minuten
in de vriezer leggen.
Denkt u eraan als u zelf stroop (roze, vanille etc.) maakt, de
essence pas bij de gesmolten suiker doen als die geheel is
afgekoeld. Essence is een vluchtige olie, vervliegt bij verwar
ming (1 kg suiker, 3 splitglazen water, 2 flesjes essence). Erg
lekker als u met de suiker een pandanblad (als ister) meekookt.
Geintje: heeft u wel eens geprobeerd droog geworden ontbijt
koek in de toaster te stoppen? Warempel, wordt weer zacht!
Maar... heel even maar, daarna wordt het plakje een plankje, zo
hard dat je er een spijker op krom slaat! Om je gek te lachen.
Overigens smaakt de Hollandse ontbijtkoek tegenwoordig
helemaaaal niet meer naar de ontbijtkoek zoals wij die in Indië
kenden: zoet en kruidig. Men gebruikt hier bijna geen kruidna
gel, nootmuskaat maar fantaseert er op los met noten, rozijnen,
sucade, honing, gember en alles wat van de koek een kleffe
zoete, maar toch smakeloze troep maakt. Ik wacht alleen nog op
de kerriekoek.
Laatste tip: heeft u (zonder fluit) de fluitketel laten droogkoken
en is de bodem lekgebrand?
Twee nieuwe fluitketels kopen. Een voor reserve als er weer...
8
