Vertrek uit Insulinde
Te koop gevraagd:
"Op eigen houtje
naar Indonesië
ini. FORTUNA
Blauwe bergen - Lage stranden,
Trillend in de zonneschijn,
Palmen langs de kusten,
Waar je hart toch steeds zal zijn
Ondanks alles - Ondanks alles,
Java - mijn geboortegrond,
Waar mijn kinderstappen liggen,
Waar ik mijn geluk eens vond.
Wordt de tros straks los gesmeten,
Snerpen fluitjes op de brug,
Bruist het water rond de schroeven,
Wuif je naar de wal terug.
Dan is een hoofdstuk afgesloten,
Een nieuwe fase ingegaan,
Met onze beste wensen bij je,
Vaarwel - Tot Ziens!
Dat het je goed mag gaan!
D. Terlaak
door Kees Goeree
Mijn vader was inspecteur van politie in Nederlands-lndië. Hij en
mijn moeder waren echte totoks uit de provincie Zeeland. Zij
hadden vier kinderen; drie jongens en één meisje. Het meisje,
de jongste, werd in Buitenzorg geboren.
Na een verlof van zeven maanden in Nederland in 1927/1928,
werd mijn vader geplaatst op Ternate in de Molukken, als hoofd
van de politie daar. De twee oudste jongens bleven voor studie
achter in Holland.
In 1935 kwamen mijn ouders weer met verlof naar Nederland en
in die tijd vertelde mijn moeder mij het verhaal van Dirk. En toen
zij mij dat verhaal over Dirk vertelde, kwamen haar de tranen in
de ogen.
En ik vind nu, dat ik dit verhaal over Dirk toch met anderen moet
delen via Moesson. Want alleen mensen die Moesson lezen of
op andere wijze een band hebben met Indonesië zullen dit ver
haal ten volle kunnen waarderen.
Moeder had een toekang kebon nodig en had Papa om hulp
gevraagd. Op een dag kwam er een dogkar het erf opgereden
en daaruit stapte een reus van een Papoea, die mijn moeder
een briefje overhandigde. Daarin stond: Dit is Dirk. Hij is net uit
de gevangenis ontslagen, waarin hij tien jaar heeft gezeten voor
de moord op drie vrouwen. Als je hem goed behandeld, zal hij
een goede tuinjongen zijn. Maar denk erom en waarschuw ook
de baboe's, dat het woord Papoea niet genoemd mag worden,
want Dirk is christen en voelt zich als zodanig ver verheven
boven de gewone Papoea.
Moeder voelde zich niet erg senang om zo voor een fait accom
pli gesteld te worden en vroeg Papa of hij soms van haar af
wilde. Papa lachte en stelde haar gerust, dat ze niets te vrezen
had van Dirk als ze hem maar goed en eerlijk behandelde.
Dirk bezat niets. Het gebruik van geld was hem ook niet goed
bekend. Een blinkend nieuwe cent was hem meer waard dan
een oud kwartje. Zijn loon werd dus voor hem opgespaard. Mijn
moeder voorzag hem van werkkleding en tabak en liet een paar
mooie pyjama's voor hem maken voor netjes. Ook gaf ze Dirk
een koffertje om al zijn spullen in op te bergen. Zichzelf scheren
deed Dirk min of meer met een glasscherf. Dus kocht moeder
voor hem een wandspiegeltje en een Gilette scheerapparaat
met kwast en zeep.
Dirk was een harde werker, maar soms was hij een ochtend niet
te zien. Navraag bij de kokki leerde dan, dat Dirk buikpijn had.
Mijn moeder ging dan naar zijn kamertje met een fles levertraan
en een grote lepel en tien minuten later kon je Dirk hout zien
hakken dat de spaanders boven het dak uit vlogen. Want Dirk
was oersterk.
Moeder was jarig en er was een huisfeestje. Eén van de gasten
gaf mijn moeder een mooie fles parfum. Toevallig kreeg Dirk die
flacon te zien. Zo iets moois had hij nog nooit gezien. En aange
zien mijn moeder geen mens voor parfum was, gaf ze de flacon
aan Dirk. Die was de hemel te rijk.
Dirk had de gewoonte om 's avonds zijn koffertje uit te pakken
om al zijn schatten te bewonderen. Op een dag merkte hij, dat
de inhoud van de flacon was geslonken. En aangezien hij zelf
geen parfum gebruikte, steeg er verdenking bij hem op. Hij ging
op onderzoek uit bij de baboe's en hoefde zijn neus maar in de
wind te steken, om te weten wie de schuldige was.
Mijn moeder werd ineens opgeschrikt door kabaal en vreselijk
angstig geschreeuw in de bijgebouwen. Zij snelde naar de
bediendenverblijven en vond Dirk bezig het leven uit de kokki te
knijpen, onder het angstig geschreeuw van de andere baboe's.
'Dirk laat los!', riep mijn moeder. Dirk kwakte de halfdode kokki
tegen de grond.
'Wil je weer naar de gevangenis Dirk? Wat is er aan de hand?'
Toen kwam het hoge woord eruit.
'Haal die fles Dirk', zei mijn moeder. Dirk haalde de flacon.
'Geef het aan de kokki Dirk.' Dirk keek stomverbaasd van mijn
moeder naar de fles en naar de kokki. Daar begreep hij niets
van en wist niet wat hij zeggen of doen moest.
'Geef het haar Dirk', zei mijn moeder weer.
'Zij heeft er toch al van gestolen. Jij krijgt van mij een andere,
nog veel mooiere fles.'
Mijn moeder was dus genoodzaakt om een mooie dure flacon
parfum te kopen, maar redde de kokki het leven en bespaarde
Dirk een nieuw verblijf in de gevangenis.
In 1935 vertrokken mijn ouders weer met verlof naar Nederland.
Het laatste wat zij zagen was Dirk, in zijn mooiste pyjama en
met zijn koffertje, zwaaiend op de pier naar het vertrekkende
SChip.
oude Indonesische weefsels,
houtsnijwerken en schilder
stukken van goede kwaliteit.
Snelle contante afwikkeling.
B. Driessen, tel. 026 - 443 04
36/fax 026 - 442 07 17.
Uitgebreide gegevens betr. adressen.
Bemidd. bij reserv.: verblijf, auto, vlieg
tickets.
040 - 242 52 07 (09.00 - 15.00 uur)
42
