Zout en T.O. Goalpara
In de avond van 5 maart 1996
is zij van ons vertrokken.
A.E. 'Lily' Ohlenroth
Zij was bijna 84 jaar.
Haar weg, die in Lawang (Oost-Java)
begon, was op het eind vol pijn. Zij
heeft die moedig gedragen, gesterkt
door een groot geloof en oprecht ver
trouwen in de barmhartigheid van de
Heer, onze God. Zij ging zoals zij
was; waardig, bescheiden en in vrede.
Namens allen:
Lous d'Hanens
Frans Ohlenroth
's-Gravenhage, 'Dekkersduin'
Correspondentieadres:
Richard Wagnerlaan 50
2555 WZ 's-Gravenhage
De dienst van Woord en Gebed en de
begrafenis hebben op 11 maart 1996
plaatsgevonden op de begraafplaats
Westduin te Den Haag.
Aan een ieder
die hem gekend heeft.
Na ruim 43 jaar lief en leed gedeeld
te hebben
is gestorven mijn geliefde man en
levenskameraad
Jan Schoorèl
geboren te Soembaga
op 26 mei 1903,
gestorven te Arnhem
op 28 februari 1996.
Nona Schoorèl-Herde:
kinderen en kleinkinderen
6814 KX Arnhem
van Ruisdaelstraat 16
De begrafenis heeft op 4 maart 1996
te Oosterbcek plaatsgevonden.
Al hebben zij ons verlaten
Zij laten ons niet alleen
Wat wij in hun bezaten
Zal altijd blijven om ons heen
Op 22 februari 1996 volbracht
Clementine Jacquard
haar aardse reis op Frans Guyana
en werd naar Huis geroepen.
Weduwe van wijlen
Maurits Christiaan
Kokkelink
ridder M.W.O.
Fam. Kokkelink,
Route du Tour de Lille PK 24
Pont de Lille-97356
Montsinnery Tonnegrande
Guyana Fran£aise
5
Bahasa Indonesia hebben gevolgd kan
het allemaal erg verwarrend zijn. Hoe zijn
deze woorden in vredesnaam zo ont
staan? Ik kan het wel zo'n beetje uitleg
gen, maar een andere keer misschien.
Christine Wassell, Gladstone (Australië)
Dat de Jap zout in zijn thee drinkt wist ik
niet en vind dit zeer interessant. Dat geeft
weer een nieuw perspectief aan een
gegeven dat ik enige jaren geleden las:
dat Japan een zeer groot (het grootste?)
percentage gevallen maagkanker kent,
hetgeen geweten moet worden aan het
overmatig gebruik van sodium chloride.
Overigens, waar zou de mens zich druk
of vrolijk over maken. De alternatieve
medische wetenschap adviseert drinken
van urine ter genezing van praktisch alle
kwalen (zie: Your own perfect medicine
van Martha M. Christy, gepubliceerd in
190» door Future Med. Inc. Scotsdale,
Arizona USA). En als ik goed ben inge
licht is het drinken van een kopje urine bij
de Eskimo's even gewoon als thee bij
ons. En beledig uw Eskimo gastvrouw
niet door een kopje urine te weigeren!
In eerdere nummers is iets te doen
geweest over de theeonderneming
Goalpara die A. von der Oelsnitz (Moes
son juli/augustus 1995, pag. 69) in de
mist van zijn herinnering op de Goe-
noeng Slamet zet. Hetgeen terecht door
Ernst Drissen (Moesson november 1995,
pag.' ^gecorrigeerd wordt. Goalpara lag
inderdaad aan de grote weg naar
Soekaboemi en, als ik mij niet vergis,
voerde de heer Hoedt de administratie.
Hij was een broer van de commandant
van het' /9 Bat. krijgsgevangenkamp
Tjimahi, de KNIL-majoor Hoedt.
Hoe de theeonderneming op de
Goenoeng Slamet heette? Ik zal het jullie
vertellen boeng. Als je de berg Slamet
vanuit Boemiajoe besteeg kwam je langs
de theeplantage van oom Frik de
Ceuninck van Capelle, genaamd
Pandansari. Daar kon je, als je even de
tijd nam, bij helder weer zowel de
Javazee als de Indische Oceaan zien.
Onderneming Pandansari leverde zijn
pluk aan theeonderneming Kaligoa...
Weet je nog oudje?
D. Terlaak, Manly (Australië)
Noortje Portier
Naar aanleiding van het verhaal van A.L.
Orth over Bandoeng in de Bersiaptijd
(Moesson november 1995, pag. 37) zou
ik graag willen weten of de heer Portier in
de jaren dertig militair was en in Tjimahi
woonde. De heer Portier die ik gekend
heb had een groot gezin met zes of
zeven kinderen, als ik mij niet vergis. De
oudste kinderen waren Henk, Noortje,
Laura en de kleintjes waren Peter of
George en nog een paar kleine meisjes.
Ik zoek namelijk naar Noortje Portier.
Noortje en ik hebben samen op de
Juliana School gezeten op Tjimahi in de
jaren 1929-1930. Wij waren beste
vriendinnen. Na de oorlog heb ik haar
nog ontmoet, wij woonden samen in de
buurt van de Dagoweg en het ziekenhuis.
De straat ben ik vergeten, maar zij woon
de met haar moeder in het hoofdgebouw
en mijn man en ik met drie kinderen in
het paviljoen. Daarna ben ik haar kwijt
geraakt. Wij hebben hier het blad De
Indo. Ik heb een oproep gedaan in dat
blad, maar ik heb geen respons gekre
gen, totdat ik dit verhaal uit Moesson in
handen kreeg. Ik ben 77 jaar geworden
laatst november. Als Noortje nog leeft,
dan hebben wij ongeveer dezelfde leeftijd
en Henk zal een jaar of twee ouder zijn
dan wij. Ik zou graag wat te weten willen
komen over de familie.
Fien Paulus-Abraham, Pasadena (VS)
