moessQn
The street where I live...
of
Geboren in Batavia -
Gestorven in Den Haag
WaffQgjII® 'T^lüJim-tel./fax 073 - 532 15 60
Opbergmappen
BIJ DE VOORPLAAT
Over de straat waar je woont en de buurt
waarin je opgroeit, wordt erg veel en
vaak geschreven. Door iedereen.
Althans, dat zou men denken. Voor de
lezers (en makers) van Moesson is dat
echter maar ten dele waar. In Moesson
wordt over het algemeen geschreven
over de straat waar men woonde, de
buurt waarin men opgroeide, alles verle
den tijd. Sterker nog: De straat waar men
VROEGER woonde, de buurt waarin
men VROEGER opgroeide. Allemaal
voltooid verleden tijd. Jammer.
De stroom kopij op de redactie kan
eigenlijk verdeeld worden in twee
categorieën: Indië toen en Indonesië nu.
Als je een 'buitenstaander' een stapel
Moessons of Tong Tongs (geeft niet
welke van de veertig jaargangen) zou
laten zien, een stapel stemmen van
Indische Nederlanders, en je zou aan die
persoon vragen om een beeld te schetsen
van die Indische Nederlanders dan zou
deze het volgende kunnen zeggen:
Indische Nederlanders woonden in
Nederlands Indië. Ze waren rijk of ze
waren arm. Ze hadden het goed of ze
hadden het slecht. Ze verhuisden veel
en hadden een gevuld leven. Toen zij uit
Indië weg moesten en naar Nederland
kwamen gingen ze, zodra het kon, naar
Indonesië terug om te kijken en om her
inneringen op te halen. Dat viel goed
uit of het viel slecht uit. En toen gingen
ze dood. Al.
Misschien wat te simplistisch samenge
vat, maar toch, daar komt het op neer.
Jammer, want er zit een gat in van min
stens veertig jaar. Heeft die groep
Indische Nederlanders nooit iets anders
gedaan dan terugkijken en sterven?
Heeft men hier niet ook veertig jaar van
hun leven gewoond, gewerkt, aan een
toekomst gebouwd, een manier van
leven gecreëerd. Ja toch. Het is toch uit
die periode dat de generatie van NU (de
mijne dus) is geboren, opgegroeid. Dat is
toch die generatie die de spreekwoorde-
ljke fakkel moet overdragen, of niet
soms? Nou, daar komen wij bekaaid van
af. Want wij zijn klaarblijkelijk geboren
in een periode waarover niets te vertellen
valt. Maar ik weet wel beter. Ik weet
heus wel hoe mensen uit Indië hier ver
der leefden, want zij waren mijn leraren,
mijn huisarts, mijn tandarts, mijn colle
ga's bij het ministerie, mijn buren. Ik
kwam ze tegen bij de tramhalte, op
straat, bij de supermarkt, tijdens de wan
deling met de hond, overal. Heus niet
alleen in de Indische winkel, of bij de
verjaardag van Tante Zus. Ze waren (en
zijn) overal. En ze praatten niet alleen
over Indië, maar ook over die waardelo
ze TV van gisteravond of het pasgeboren
hoogblonde kleinzoontje, over hun nieu
we auto, over hun lieve poes en hond.
Ze lezen niet alleen Moesson maar ook
de Story en de Telegraaf. Heus, ze staan
met minstens een been in het leven-van-
nu. Maar er wordt met geen woord over
gerept. Misschien vinden ze het niet zo
bijzonder, is het maar heel gewoon
geweest allemaal. Nou, bedankt hoor.
De periode 1950 tot en met nu is anders
wel het decor waar het leven van die hui
dige fakkeldragers zich afspeelt. Meer
hebben wij niet. Ik weet dat ik een beetje
onaardig klink in dit stukje, sorry. Maar
het moet me van het hart, want ook ik
heb een leven achter de rug, waarvan een
gedeelte in een ander land was. Aan dat
gedeelte heb ik mijn dierbaarste herin
neringen, daarin ben ik voor een groot
gedeelte gevormd tot wat ik nu ben.
Ik ben er trots op dat ik een totaal andere
manier van leven heb gekend, en het
heeft mij bijzonder veel pijn gedaan om
het achter me te laten. Maar als ik mijn
hele wezen zou beperken tot die periode,
had ik net zo goed toen kunnen sterven.
Misschien is een stukje van mij toen ook
wel gestorven. Maar ik ben hier verder
gegroeid, hier ben ik gebleven en hier
heb ik mijn kinderen gekregen, en leg ik
de basis voor nieuw leven. En hier zit ik
dit te schrijven. Af en toe terug gaan in
je herinnering is prachtig, maar van
herinneringen kun je niet leven. Triest,
maar waar.
Memories alone won't take up as much
time as you'd like them to.
Kortom: ik zou u willen aanmoedigen
om ook iets te vertellen over het leven
NA Indië. Vertel over hoe u de draad
weer heeft opgepakt. Over uw werk,
over de buurt waarin u woont, over de
kinderen en kleinkinderen, over de mee
vallers die u heeft gehad (want die zijn er
vast geweest), over de leuke dingen, over
de allergewoonste dingen uit het leven.
Het is net zo interessant om over te
lezen, en net zo waardevol voor de gene
raties die na u komen, als dat het is over
de allergewoonste dingen uit het leven in
Indië.
Vivian Boon
Lid S.G.R.
Molenberg 11, 5386 DA Geffen
In het najaar naar Sumatra hoeft niet duur te zijn met Singapore Airlines.
Bijv. Amsterdain-Singapore-Medan-Tobameer-Sibolga-Bukittinggi-Padang-
Kerinci Nationaal park-Lubuk Linggau-Palembang-Pagaralam-Danau
Ranau-Kotabumi-Waykanan-B. Lampung-Jakarta-Amsterdam (o.a. snor
kelen, jungle- en riviertocht, treinreis).
25 daagse groepsreis met Ned. sprekende gids vanaf 3.795,- p.p. (incl. ont-
bijt-diner); gevarieerde hotels; airco bus; min. 6 en max. 12 personen.
Vertrek Medan 28 sept. Verlenging Java/Bali/Lombok mogelijk.
Aansluitend verblijf te Singapore: vanaf 35,- p.p. per dag.
SCR
Voeg alle Moessons van een jaar bij
elkaar d.m.v. onze handige opberg
mappen. Indien u 27,50 overmaakt
op giro 6685 t.n.v. Moesson te
Amersfoort, onder vermelding van
opbergmap, krijgt u z.s.m. een exem
plaar thuisgestuurd.
2
