Frank Neijndorff en de ambtenarij
Let op!
BAMI KM/A
p. 1135 - Ceribon ligt niet op Midden-,
maar op West-Java;
p. 191 - niet Ceribon, maar Cirebon;
Naam- en taalproblemen
p.59 - niet 'tanah air kito', maar 'tanah air
kita';
p.83 - niet alung-alung, maar aloen-
aloen
p.132 - ibu en bapak betekenen behalve
mevrouw en meneer ook moeder en
vader;
p.197 - niet 'sirik', maar 'sirih';
p.307 - niet 'Karini', maar 'Kartini';
p.310 - niet Skézely, maar Székely;
p.311 - niet Tjandung Priok, maar
Tandjong Priok;
p.408 - niet sampas, maar ampas\
p.663 - niet Hamangkubuwono, maar
Hamengkubuwono;
p.666 - niet Klung-klung, maar
Ktungkung\
p. 1139 - deelstaat 13 heet niet
Pasonedan, maar Pasoendan;
p.1158 - niet Tjilitan, maar Tjililitan;
p. 1196 - niet rangtang, maar rantang\
Humor
p.115 - de kaart boven is ondersteboven
afgedrukt;
p.143 - niet oosterse vreemdelingen,
maar vreemde oosterlingen;
p.145 - afgebeeld is niet een klontong,
maar een vruchtenverkoper;
p.193 - de afgebeelde dame was niet
'één van de vijftig vrouwen van de sul
tan', maar de enige;
p.193 - het kind draagt om zijn nek niet
een amulet, maar een fopspeen;
p.301 - niet 'zondagsklerk', maar 'zon
dagskerk';
p.319 - niet Rons Rademakers, maar
Fons;
p.717 - niet een vrachtwagen is gekan
teld, maar een personenwagen;
p.891 - niet iva, maar Shiva;
p.1185 - niet De Pasar, maar Denpasar;
Ten slotte:
Niet opgemerkt door de redactie van
Weerzien met Indiè, wel door Guus
Becker: de foto op p.629 is niet van
krontjongmuzikanten (die gebruiken
namelijk geen drumstel), maar waar
schijnlijk van een jazzband.
Mark Loderichs
Weerzien met Indiè
Het beeld van Tempo Doeloe
door Martin Bossenbroek e.a (red.)
Waanders.
96 pag (paperback) prijs 29,00
'Humor en schoon water kunnen de
mens in leven houden', schijnt een opti
mist eens gezegd te hebben. Nou, met
een portie gado-gado lontong en een
glas tjendol lukt het ook wel moet een
Indo geantwoord hebben. Want wat is er
eigenlijk van de bandjir van humor die de
eerste jaren Tong Tong overspoelde nog
te bemerken? Indische mensen zijn van
huis uit humoristen, al weten ze het zelf
niet. Ze doen niet leuk, ze zijn gewoon
leuk en daarom is hun humor niet te imi
teren door een soort namaak petjoh waar
je nu helaas nog zalen mee vol krijgt.
Trouwens, petjoh is helemaal niet leuk,
alleen voor degene die het niet spreekt.
Neen, de tijd van Je lah-je-rot, Ik en
Bentiet en Si Dogol en Si Tolol is voorbij.
Goddank hebben we nog die heerlijke
laconieke, ironische humor van Riny
Boeijen en Jack Poirrié en altijd dat snuf
je blijmoedigheid dat zo dicht tegen
humor aanligt in nagenoeg alle artikelen
in ons blad.
Waarom deze lange inleiding voor een
bespreking van Perikelen van een amb
tenaar v an Frank Neijndorff? Omdat ik
voor het eerst na onheuglijke tijden dub
bel heb gelegen van de lach onder het
lezen! Frank is dertig jaar rijksambtenaar
geweest en heeft het gepresteerd om na
dertig jaar nog elk detail uit dat kantoorle
ven te hebben onthouden. Wat elke
andere ambtenaar na dertig minuten al
vergeten is of moet zijn, wilde hij met
behoud van zelfrespect de volgende dag
weer op kantoor komen. Natuurlijk kent
iedereen de bekende ambtenarenmop-
pen: Hoeveel ambtenaren werken hier?'
vraagt iemand wijzend op een groot
gebouw. Antwoord: De helft. En: Waarom
kijkt een ambtenaar 's morgens nooit
tweemaal uit het raam? Antwoord:
Omdat hij anders 's middags niets meer
te doen heeft! Honderd pagina's schreef
Frank vol over de blunders, de laksheid,
de luiheid, de totale onverschilligheid ten
aanzien van de taken en ook het gebrek
aan verantwoordelijkheid. Frank begon
als schrijver bij Algemene Zaken bij het
Kabinet en eindigde als Chef van het
Archief van het Directoraat-Generaal
Internationale Zaken. Hij schrijft met
dodelijke ernst over vergaderen, perso
neelsbeleid, gewenste en ongewenste
intimiteiten, arbeidstijden en oneerlijkhe
den (men stal alles wat los en vast zat.
Nu nog, volgens het laatste onderzoek
maakt minstens 4% van de ambtenaren
zich schuldig aan diefstal!).
Men zou om het hele verhaal van Frank
eigenlijk moeten huilen als hij zich ook
maar heel even had geërgerd. Het is de
flegmatieke toon, de berusting en vooral
de duidelijke verbijstering waarmee hij
ervaart hoe de overheid werkt, die deze
reportage zo hilarisch maakt. Ofschoon
hij op de achterflap schrijft: 'Het is niet
mijn bedoeling om mensen van de rijks
overheid te kwetsen en het ene departe
ment is niet hetzelfde als het andere. Het
geeft een indruk van het wel en wee van
een ambtenaar.'
Geen knappe verbale humor zoals
Godfried Bomans die kon fabriceren,
geen filosofische humor waar Carmiggelt
zo beroemd om is geworden. Geen pet
joh, geen geweeklaag, geen onthullin
gen, maar een gewone Indische jongen
die stilzwijgend ervaren en onthouden
heeft en nu pas denkt: Hoe toch deze?
Dat ik me zo kostelijk geamuseerd heb
om Franks verhaal komt door de herken
ning. Ik ben zelf vijf jaar ambtenaar
geweest (1955-1960) bij de Sociale
Verzekeringsbank in Amsterdam, de
enige baan die ik kon krijgen. Elke amb
tenaar is een overheidje op zich, onaan
tastbaar. In dat grote raderwerk van over-
heidjes zijn er gelukkig nog een paar uit
slovers met een geweten. Daar draait de
zaak op. Al met al een boekje dat als
boekenweekgeschenk aan alle ambtena
ren gegeven zou moeten worden. Over
tien jaar desnoods, veranderen zal er
toch niets. Leuke illustraties van Mark
Neijndorff, neef van Frank.
Lilian Ducelle
Perikelen van een ambtenaar
door Frank Neijndorff
Eigen beheer
105 pag (paperback) prijs 22,50
De enige echte Indische saucijzen van
H. v. Olphen zijn op de Haverkamp
(Mariahoeve) alleen verkrijgbaar bij de
GROENTEMAN
H. VAN OLPHEN
Tevens BABAT - PAROE - LIMPA,
OETAK en GEZOUTEN VLEES
Tel. 070 - 383 96 99
Tent 4 PASAR MALAM te DEN HAAG
Stand 410
S O B A T S I I
Venwen Uzelf bij
Vergeet uw gratis presentje niet, U aan
geboden door Bami Kwa stand 410
(zolang de voorraad strekt).
Bami Kwa Basso - Pangsit,
Babi Pangang, Nasi Rames,
Gulai Kambing, Soto Ajam, Gado Gado,
Sate Kambing, Sate Babi, Sate Ajam,
Pangsit Goreng, Spekkoek.
Kwaliteit is ons handelsmerk.
43
