T.O. Goalpara (4)
Schmidt-arrestanten
Ibu Tien Soeharto
Mimie Georgine van Spanje-
De Liser de Morsain
rubbertuinen van Pondokgedeh op de
hellingen van de Goenoeng Gedeh.
Ik heb natuurlijk wel eens van Goalpara
gehoord, maar ik zou niet weten waar die
onderneming lag. Hoofadminstrateur van
Pondokgedeh was dr.ir. Hoedt. Elke dag
ging ik met de trein naar de HBS in
Buitenzorg. Bij mij in de trein en in de
klas zat Winkie Hoedt, de dochter van de
administrateur. In de eerste maanden
van de bezetting, vóór wij het kamp ingin
gen, hebben zij veel voor ons gedaan.
In verband met een schoolreünie ben ik
al een jaar naar haar op zoek. Volgens
kabar angin zou zij in Australië wonen.
Tijdens de gebeurtenissen aan boord van
de Oranje in de Golf van Biscaye, zoals
beschreven door Henk Bennekom,
bevond ik mij in de salon. Er was net
thee geserveerd en ik had het schoteltje
met gevuld kopje nog in de hand.
Ijlings greep ik me met de andere hand
vast aan het tafeltje dat gelukkig stevig
verankerd was. Ten slotte heb ik kopje
en schoteltje neergezet om mij met twee
handen vast te houden. Links en rechts
om mij heen vlogen de stoelen en het
servies van de ene wand naar de andere.
Ook personen, waaronder oude dames
en heren, rolden van links naar rechts.
Niet alleen tegen de wanden maar ook
tegen de balustrade van de trap naar
beneden. Onder veel gekraak hield de
balustrade het; de ramp zou niet te over
zien zijn geweest als zij naar omlaag
waren gestort.
Ik weet niet hoeveel brillen er gesneuveld
zijn. Een kennis heeft de ravage
gefotografeerd maar hij beging de vergis
sing zijn rolletje bij de boordfotograaf te
laten ontwikkelen. Toen hij zijn foto's
wilde afhalen kreeg hij doodleuk te horen
dat deze, helaas, mislukt waren.
Een dergelijke ravage was natuurlijk
geen reclame voor de SMN.
Ik denk dat het kapotte meubilair gewoon
in zee gekieperd is en reserve meubilair
aan boord was. Het was namelijk niet
meer te repareren; zo versplinterd was
alles. Iedereen die de Oranje wel eens
in het water heeft zien liggen, zal de bij
zondere vorm vlak boven de zeespiegel
zijn opgevallen. Daarom had zij de bij
naam 'kapal bunting'. Deze vorm zou een
stabiliserende werking hebben... Nou dat
hebben wij aan den lijve ondervonden.
A. Kessel, Veldhoven
Inderdaad hebben de heren Ernst
Drissen en D. Terlaak mij terecht verbe
terd wat de naam van de thee-onderne
ming betreft. Mijn kinderjaren liggen een
lange, lange tijd achter mij en een
gedwongen verblijf bij gratie van Dai
Nippon in Mantsjoerije (40 graden onder
nul) zullen mijn geheugen verzwakt heb
ben.
A.K.E. von der Oelsnitz, Tilburg
Met interesse las ik het artikel van de
heer Prins over de Schmidt-Jungslager
processen. Deze gebeurtenis heeft in de
jaren vijftig de nodige commotie teweeg
gebracht. De betrokkenen en hun familie
leden moeten door en hel zijn gegaan.
Ik geloof niet dat de arrestanten terecht
stonden voor wat Nederland in de kolo
niale tijd had misdaan.
Een meer plausibele reden was dat
Indonesië in de jaren vijftig geteisterd
werd door de guerrillastrijd van de Darul
Islam in West-Java, Zuid-Celebes en
Atjeh. Voorts was de RMS-guerrilla actief
op Ceram.
En als zoveel regeringsleiders doen bij
binnenlandse moeilijkheden, zoekt men
zondebokken in het buitenland of buiten
landers. Dit is ook de mening van de
toenmalige Nederlandse regering die in
juni 1955 een witboek uitgaf over deze
kwestie getiteld Administration of justice
in Indonesia. Volgens dit wetboek
bedroeg het aantal gearresteerde
Nederlanders 34. Hiervan zaten er in juni
1955, anderhalfjaar na de eerste arres
taties, nog 23 gevangen.
E. de Graaf, Las Palmas de Gran Canaria
Naar aanleiding van de begrafenis van
mevrouw Siti Hartinah op maandag in
haar geboorteplaats Solo, doe ik u deze
brief toekomen.
De vrouw van de Indonesische president
werd in 1923 geboren en huwde op
24-jarige leeftijd met luitenant-kolonel
Soeharto. Mevrouw Soeharto was een
dochter van Raden Sumoharyomo en
mevrouw Hatmanti. Mevrouw Siti
Hartinah was verpleegster van beroep.
Het huwelijk werd gezegend met zes kin
deren.
Siti Hartinah was een gelovige vrouw.
Wij danken aan haar levenshouding de
goede betrekkingen met de christenen.
Zij is ook de eerste Indonesische vrouw
die daadwerkelijk een bijdrage zou leve
ren aan de onafhankelijkheid van de
republiek.
Het gezin Soeharto woont in Menteng en
niet in het Merdeka-paleis. Siti Hartinah
zou aan het paleis een geheel andere
bestemming geven. Mevrouw Soeharto
stierf ten gevolge van een hartaanval.
Wij leven mee met het volk van
Indonesië in deze dagen van rouw.
R.J. Haak Wegmann, Rotterdam
Na een liefdevolle verzorging in het
Hofflants Huys te Voorschoten is vredig
ingeslapen onze lieve moeder, schoonmoe
der, grootmoeder, overgrootmoeder, zus,
schoonzus, tante en nicht
- Mierje -
weduwe van H.J. van Spanje
Batavia, Voorschoten,
9 februari 1900 18 april 1996
's-Gravenhage: J. de Koord-van Spanje
Sydney: P.G. van Spanje
E. van Spanje-de Vries
Melbourne: S. van Amersfoorth-
van Spanje
W. van Amersfoorth
Voorschoten: J. de Lannoy-van
Spanje
Kleinkinderen,
achterkleinkinderen
en verder familie
Schoolstraat 348,
2252 CP Voorschoten
De crematieplechtigheid heeft reeds plaatsge
vonden.
Steeds verder van de aarde weg,
iedere dag een beetje.
Steeds dichter naar de hemel toe,
iedere dag een treetje.
Bedroefd, maar dankbaar voor alles wat hij
voor ons en vele anderen heeft betekend, geven
wij u kennis dat, toch nog onverwacht, van ons
is heengegaan mijn lieve man en onze vader
Pieter Frederik Jonathans
- Fred -
Depok, Voorburg,
18 oktober 1923 16 april 1996
G. Jonathans-
Jackson
Geertje
Lies
Populierendreef 940
2272 HV Voorburg
De crematieplechtigheid heeft op 22 april 1996
plaatsgevonden in het crematorium Ockenburgh te
's-Gravenhage.
6
