Tropeneiland
W
Brisbane
calling
Galerie Buitenzorg
INDONESIË
PRIVATE TOURS
Op de weg
arts crafts
uit Indonesië en China
winkel - galerie
beeldentuin
Molenstr.45 2513 BJ Den Haag
informatie: 070 - 345 51 64
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
MET
REIZEN OP INDIVIDUELE BASIS
Voor inlichtingen:
0252 - 67 21 46
39
door C. van Heekeren
In mijn HBS-tijd was er een rage voor
Zuidzee-films. De sfeer van de eilanden
met mooie, bruine mensen vond een
weerklank in mijn romantische puberhart
en jaren lang droeg ik het beeld van zo'n
eiland in mijn geest mee. Een spierwit
strand en daarachter, in fel contrast, het
groene eiland met hoge elegante palmen
en fel gekleurde bloemen; dat liet me niet
meer los.
Het duurde jaren eer ik de gelegenheid
had zo'n eiland te bezoeken. Een vriend
nodigde mij uit in de baai van Batavia
een zeiltocht te maken; het feit dat ik nog
nooit gezeild had, was geen bezwaar,
maar ik werd wel gewaarschuwd me
goed aan te kleden, met lange broek,
hemd met lange mouwen en een zonne
hoed, omdat ik anders zwaar zou ver
branden.
Enthousiast voeren we weg van de
Jachtclub in Tandjong Priok, mijn gast
heer deed alles en ik mocht alleen een
touw vasthouden (geen idee waarom dat
nodig was) en af en toe het roer.
Het was prachtig op zee en ik genoot tot
dat er iets brak en we stil, dwars op de
golfslag gingen liggen, terwijl de zeiler
zich met de reparatie bezig hield.
De combinatie van het zijdelings schom
melen en het klimmen en dalen van de
boot maakte mij een beetje en hem flink
zeeziek, zodat we beiden blij waren toen
we weer verder konden varen, waarbij hij
me verklaarde dat we nu aan het 'gijpen'
waren, wat me niet veel zei.
Na en paar uur zag ik op zee een eiland
voor ons opduiken, precies zoals ik het
me van de films die ik als jongen had
gezien, herinnerde en ik drong erop aan,
om daar te landen. Door het glooiende
strand was het natuurlijk niet mogelijk
aan de kust te komen. We gooiden het
anker uit, deden schoenen en kousen uit,
zetten onze zonnebrillen af en sprongen
met de kleren aan in het water.
Zwemmend en wadend kwamen we bij
het strand en verheugd sprong ik aan
wal. Maar toen kwam de deceptie.
Ten eerste was het strand zó verblin
dend, dat ik mijn tranende ogen nauwe
lijks kon openen en ten tweede bleek het
strand te bestaan uit koraalgruis, dat niet
alleen vlijmscherp was, maar ook zo
heet, dat ik het alleen dansend als een
gans op de hete plaat kon volhouden op
één plaats te blijven. Lang hield ik dat
niet uit en toen ik onder de vorstelijke
palmen een soort bosje van struiken zag,
rende ik er naartoe en plofte neer in de
schaduw. Maar nauwelijks zat ik of ik
sprong weer op: het bleek dat ik in een
nest van rode mieren was gaan zitten,
die razend waren over de huisvredebreuk
en me massaal aanvielen.
We wisten niet hoe gauw we weer naar
de boot terug moesten waden en zeilden
in onze natte kleren, die binnen een
kwartier droogden, weer terug naar Priok.
's Avonds om een uur of zes kwam ik bij
mijn vrouw terug, zwaar verbrand, ook
door de kleren heen en met een enorme
dorst. Ik dronk een fles bier achter elkaar
op en zei, dat ik even ging liggen.
Twaalf uur later werd ik weer wakker, op
tijd om de week op kantoor te beginnen.
De leuke grapjes over mijn vuurrode huid
kon ik maar matig waarderen, maar ik
vond het erger dat de romantiek van het
tropische eiland mij voorgoed was afge
nomen.
Als ik over de Pacific Highway rijd,
vraag ik mij telkens af hoe sommige
automobilisten aan hun rijbewijs zijn
gekomen.
Zonet werd ons de pas afgesneden en
alleen door Joe's vlugge reactie werd
een botsing vermeden. De woorden,
die hij daarbij gebruikte, deden mij
overeind schieten.
'That's enough! Die taal van jouw is
beneden alle peil.' 'Zo' zegt Joe, 'als hij
mijn auto geraakt had, had je wel wat
anders gehoord.' We rijden zwijgend
verder. Een grote wagen scheert rake
lings langs ons heen. Joe geeft geen
krimp, maar spuugt alleen uit het raam
pje. Achter ons zit een vrachtwagen op
onze hielen. Als we onverwacht moe
ten stoppen voor een kangeroe die vlak
voor onze auto oversteekt, voelen we
een lichte klap. Ja, de truck heeft de
achterbumper geraakt. Een flinke deuk.
Joe knijpt zijn lippen op elkaar en ik
bedenk, dat een paar hartige woor
den...
We staan allebei stil en de truckdriver
biedt zijn verontschuldigingen aan. Joe
zegt: 'We can only blame the kange-
roo.' Als we verder rijden, kijk ik opzij
naar Joe. Zijn auto is hem heel dier
baar. Joe ziet mij kijken.
'Als je gehoord had, wat ik had willen
zeggen, was je uitgestapt.'
Toen zei ik iets doms: 'Zo erg is het
toch niet.' En toen hoorde ik de taal die
Joe terwille van mij had ingeslikt. 'Rijd
jij maar', zei hij hatelijk, 'dan komen er
nog een paar deuken bij!' Ik kruip bele
digd achter het stuur en de lange rit
naar huis, zwijgen we in alle talen.
Tilly Breeman
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
