Dit moet ik even aan u kwijt!
meer of riviertje te porren en dan wande
len ze, letterlijk op hoge poten, weg. Ze
zijn koudbloedig en dus liggen ze veel in
de zon, net een toerist. (Niet het koud
bloedige, maar het liggen in de zon.) Of
er verdwaalt er eentje je zwembad in, of
ze volgen een hondje je keuken in, want
ze eten kleine dieren en daar vallen
hondjes ook onder.
Of ze slepen je zelfs het water in als je
per ongeluk op ze trapt in het water!
Echt waar. Maar ze vallen je alleen aan
als ze zich bedreigd voelen. Wat een
geruststelling. Het verbaasd me altijd om
te horen dat krokodillen eieren leggen.
Niet te geloven gewoon, maar ja, dat zeg
gen ze ook van de dinosaurussen, hele
maal zoiets onmogelijks. Een alligator
legt zo'n 35 eieren in een nest dat
gebouwd wordt uit bladeren en takken.
Het vrouwtje blijft in de buurt van het nest
dat verwarmd wordt door de zon en door
het rottende gebladerte waarin de eieren
rusten en na ongeveer 60/66 dagen zijn
we weer zo veel meer alligatortjes rijk.
Men heeft ontdekt dat een warm nest
alleen maar mannetjes oplevert. Zelfs
dan hebben de baby alligators al van die
griezelige ogen, geel-groen met een verti
cale pupil en ze worden nog zo'n 40/50
jaar oud ook, als ze niet opgegeten wor
den tenminste, want we hebben hier in
sommige restaurants alligator-steak en
-staart op het menu staan. Deze komen
(hopen we) niet van alligators die in het
wild leven, maar van die die er speciaal
voor gekweekt worden op alligator farms.
Er was een tijd dat men dacht dat de alli
gator zou verdwijnen, want men schat dat
tussen 1870 en 1970 wel 10 miljoen alli
gators werden gedood. Er werd handel
gedreven in de huiden, er werden tassen,
koffers, schoenen en wat al niet meer
gemaakt van de tot leer gelooide huid.
We zullen het weten, dat werd met de
krokodil toen in Indië ook gedaan en we
hebben zeker wel eens een tas of een
beurs gehad van krokodillen-leer. En ze
werden gegeten. Dit kan deze beesten
gelukkig niet langer overkomen.
Maar al zegt men dat Djeek en zijn familie
niet zo gevaarlijk zijn als onze buwayaas
in Soerabaja toen vroeger, ik zou ze toch
ook weer niet zo maar even willen tegen
komen, want ze zijn bliksemsnel vooral
als ze honger hebben. Het is altijd maar
het beste om respect te tonen vind ik.
Djeek weet niet beter of hij hoort thuis in
die waterplas waar hij de laatste 43 jaren
heeft doorgebracht en waar hij nooit meer
hoeft te jagen, want hier krijgt hij z'n voer
op tijd. Hij wordt prima verzorgd.
Toch, ik vraag me af of hij zijn tropenom-
geving nog altijd mist. Wil je wedden?
Kassian Djeek.
Juul Lentze
Afgelopen winter hebben wij met vijf per
sonen op eigen gelegenheid een reis
gemaakt door een gedeelte van
Indonesië. Een reis door Bali, Lombok,
Sumbawa en een groot gedeelte van
Flores. Wij deden alles per openbaar ver
voer en dat ging werkelijk prima en voor
weinig geld. Daar mijn man vele jaren
reisleider is geweest, speciaal voor
Indonesië, dacht hij, dat hij ons alles zou
kunnen vertellen over het mooie land.
Nu bleek, dat hij toch vele dingen en
plekjes niet wist.
In verband met zijn gevorderde leeftijd,
79 jaar, werkt hij niet meer als reisleider.
Hij is geboren in Semarang en spreekt
het oude 'pasar Maleis' nog steeds vloei
end. Reuze gemakkelijk voor ons dus.
Wat ons vaak op viel was, dat er veel,
vooral oudere Indonesiërs, het
Nederlands nog spreken.
Onze eerste ontmoeting met een
Nederlands sprekende man was in
Mataram op Lombok. Deze ontmoeting
was voor ons een groot voordeel. Het
toeval wilde namelijk dat ook hij uit de
reiswereld kwam en daardoor hadden de
heren dus veel gemeenschappelijke ken
nissen en konden ook veel informatie uit
wisselen.
Waarom, zult u zeggen, was deze ont
moeting nou een voordeel?
Dat zal ik u uitleggen. Mijn man ging voor
de reisorganisatie waarvoor hij werkte,
naar goede, lees dure, hotels. De men
sen die mee gingen in zo'n groep moeten
natuurlijk in een korte tijd veel van het
land zien en weten. Zij gaan dus de
belangrijkste plaatsen langs. Echter, wan
neer je zoals wij nu, meer tijd hebt en met
een krappere beurs moet uitkomen, was
het ideaal om 'Eddie' te leren kennen. Hij
heeft ons adressen van goede, betaalba
re hotels gegeven en ons op plekjes
gebracht waar de doorsnee toerist met de
grote reisorganisaties vermoedelijk niet
komt.
Zo kregen wij veel informatie van hem,
over het huren van auto's met chauffeur,
de beste routes, namen van hotels met
de namen van de managers, openbaar
vervoer, et cetera. Speciaal naar het bin
nenland van Sumbawa en Flores gaan
nog niet zoveel toeristen. Wij weten nu
dus wat men daardoor mist. Het zijn wer
kelijk schitterende eilanden met een zeer
vriendelijke en behulpzame bevolking.
Misschien zou het zelfs jammer zijn wan
neer ook deze eilanden overspoeld zou
den worden met toeristen.
Wanneer u 'toch in de buurt bent', zou
het wel jammer zijn deze prachtige plaat
sen te missen.
Indien u dus op eigen gelegenheid een
beetje wilt avonturieren neem dan vooral
contact op met 'onze' Eddie, er zal dan
een andere wereld voor u opengaan.
Eventueel kan hij ook alles voor u rege
len.
Indien u iets zou willen weten over onze
ervaringen op die eilanden, kunt u ons
ten alle tijden om informatie vragen:
Mw. C. Gout, W. Nakkenstraat 13-h,
1061 SZ Amsterdam, tel. 020 - 6133663.
Het adres van Eddie Pantouw is te vin
den in een advertentie op pagina 37.
Rest mij de hoop uit te spreken dat u net
zo'n geweldige reis zult hebben als wij
reeds hebben gehad.
Slamat djalan zal ik maar zeggen!
Mw. C. Gout
Tari Kentjak, Bali
20
