ft
Tugu Rumphius
De Dutch Club (4)
Indisch verleden
Gedangan Soerabaja
Strafeiland Noesa Kambangan
Margot M.E. W. Ohlenroth-
Kleinen
Jutia Alida Halkema
Het initiatief van het Gresshoffs
Rumphiusfonds Moesson15 juni 1996)
is zeer prijzenswaardig. Monumenten die
het cultureel erfgoed op een blijvende
wijze accentueren of bewaren verdienen
alle steun. Ik ben daarom geïnteresseerd
in het fonds en zijn achtergrond.
Wie was Gresshoff bijvoorbeeld?
Is er over de activiteiten en de geschie
denis van dit fonds meer te vertellen?
P.J. van Wiechen, Breda
Mijn vermoeden dat de Dutch Club in
Perth (200, St. George's Terrace) was te
vinden, werd bewaarheid Moesson15
juni 1996). Heel leuk, want ook wij kwa
men half november 1945 in Perth aan (uit
Semarang). Ik herinner me o.a. Boans,
de Swan River en King's Park. Prachtig.
Tot september 1946 bleven we daar. In
Pinjarra gingen we voor het eerst naar
school. Eigenlijk jammer dat er nooit een
reünie van die school heeft plaats gevon
den.
A.M. Geerligs, Kampen
Sinds 1957 woon ik in Zuid-Afrika. Nu
mijn man is overleden en de kinderen de
deur uit zijn mis ik echt het contact met
mijn Indische verleden. Een sentimental
journey naar Surabaya bracht niet wat ik
er van verwachtte. Gelukkig ben ik nu
met uw tijdschrift Moesson waarin ik veel
heb teruggevonden en geniet van alles
wat ik daarin lees. Ik ben geboren uit
Nederlandse ouders in Soerabaja.
Ben daar opgegroeid, heb ook in de
Jappen-kampen gezeten, bersiaptijd
meegemaakt, getrouwd en wij woonden
bij diverse suikerfabrieken in Oost-Java
tot 1956. Misschien zijn er mensen die
zich mij nog herinneren en ik zal erg blij
zijn om daar mee in contact te komen.
Vroeger werd ik Pop genoemd, Pop van
Oldersen van boerderij Ngagel in
Soerabaja.
J.S.A. Weenink-van Olderen
Northwold Terrace,
Unit 29 - Private Bag 392,
Northriding 2162 - Zuid-Afrika
En öf er een Gedangan in Soerabaja
bestond! Moesson15 juni 1996). Het
meest om- en bestreden gebied (zeg
maar tussen Wonokromo en Sidoardjo)
waar ook de demarcatielijn lag van het
onbezette gebied. Eind '45 begin '46
waren het uitsluitend de Engelsen die de
militaire touwtjes in handen hadden.
Soerabaja had het na de ellendige ber
siaptijd druk met de zaken weer op orde
te krijgen. Amacab, Rapwi en het Rode
Kruis werkten zich uit de naad, vrijwilli
gers ruimden de stad op. Intussen ging
buiten de stad de strijd door, probeerden
terroristen te infiltreren en werden ook
eigen landgenoten die weer aan het werk
wilden het slachtoffer.
Ik herinner me een oud huis geheel
geblindeerd, waar een klein aantal
Indische jongens, amper bewapend bij
Gedangan de grensoverschrijders in de
gaten moesten houden. Ik heb er een
halve dag en nacht gezeten voor een
reportage. Je kon door een verrekijker de
peloppors zien zitten. Direct na het inval
len van de duisternis was het oppassen
geblazen.
'Als ze jouw kop zien blazen ze' waar
schuwde een Indische jongen me.
'Dan blaasje toch terug!' zei ik.
'Ten eerste mag niet door de Engelsen,
ten tweede, waarméé?' was het laconie
ke antwoord. Gedangan is veel te lang
een gevechtszone geweest, te wijten aan
de ergerlijke houding van de Engelsen,
die kostte wat kost de Indonesiërs wilden
sparen. De verkeerden helaas. Als er
toen wat drastischer was opgetreden
hadden misschien vrouwen en kinderen
eerder uit de Indonesische kampen
gehaald kunnen worden. Misschien.
L. Ducelle, Den Haag
Inderdaad een bijzondere foto van staf
en bewakers van het strafeiland Noesa
Kembangan in Moesson van 15 juni.
Jammer dat er tot tweemaal toe een
druk- of zetfout staat: het eiland (Noesa)
heet niet Kembangan, maar Kambangan,
een van die moeilijk te vertalen woorden
met veel betekenissen zoals vlotraken,
zich verheffen (opkomen van zon en
maan), aanslibben enz., in het algemeen
een opwaartse beweging voorstellend.
Het woord heeft dus niets te maken met
een kembang (bloem).
Ik denk dat bewakers rustig even op de
foto konden want ontsnappen van de
gevangenen op Noesa Kambangan was
en is praktisch onmogelijk, gezien de
ondoordringbaarheid en ruigheid van het
terrein en het feit dat de noordzijde van
het eiland, uitkijkend op Java's zuidkust,
één grote modderpoel is met mangrove-
bossen.
G. Servaas, Lelystad
Op vrijdag 31 mei 1996 is in de leeftijd van
85 jaar overleden mijn lieve vrouw, onze
lieve moeder en oma
Haar levensweg begon in Salatiga
(Midden-Java).
Ondanks haar toenemende lichamelijke
ongemakken bleef zij ongebroken in de
geest, vol zorg voor allen die om haar heen
stonden, vol vertrouwen in de barmhartig
heid van de Heer onze God.
Wij putten troost uit het feit dat zij zonder
pijn en vredig is ontslapen.
K.C. Ohlenroth
kinderen, kleinkinderen
en achterkleinkinderen
F. Conijnstraat 20
1063 CD Amsterdam
De crematie heeft inmiddels plaatsgevonden.
Wat zal het stil worden.
Want wat zullen we het missen,
je humor, kracht en optimisme.
Toch nog vredig is ingeslapen onze
moeder, oma en overgrootmoeder
weduwe van Joseph Verbauwen
in de leeftijd van 82 jaar.
Kinderen
Kleinkinderen
Achterkleinkinderen
22 juni 1996
Correspondentie-adres:
A.P. Verbauwen
Hulkestein 6
2804 ER Gouda
De crematieplechtigheid heeft op
27 juni 1996 plaatsgevonden.
