pijnvezels aanwezig.
Een gebroken bot doet (hevig) pijn omdat
het beenvlies is verscheurd en een buik
wond is verschrikkelijk pijnlijk omdat het
peritoneum is beschadigd. Vooral de
peritoneum-pijn is een zo hevige pijn, dat
deze nog gevoeld kan worden, ook al
verkeert de persoon in een 'bewusteloze'
toestand. Wanneer de anaesthesie bij
een operatie niet 'diep' genoeg is, dan
kan de patiënt de peritoneum-pijn voelen.
Wil de chirurg weten of de anaesthesie
diep genoeg is, dan 'tikt' hij met het scal
pel even tegen het peritoneum en wan
neer op die plaats het peritoneum even
samentrekt, dan waarschuwt de chirurg
de anaesthesist, zodat deze de patiënt
dieper in narcose kan brengen.
Er zijn in het lichaam vele pijnreceptoren
te vinden, die de pijnsensatie transporte
ren of signaleren naar het pijncentrum in
de midden-hersens toe, de thalamus in
dit speciale geval, naar dat deel van de
thalamus, die de subthalamus wordt
genoemd, en dan wordt de pijn voor de
persoon voelbaar.
Een ieder van ons kent de kiespijn of de
pijn wanneer de tandartsenboor de
zenuw van de kies met bolong raakt. 'Als
pijn, dan deze!', zou mijn vriendje Bengel
gezegd hebben, waarmee ik maar zeg
gen wil: 'Als pijn, dan deze!' In dit geval
zal de tandarts niet zo gauw naar morfine
'grijpen'. Er zijn tenslotte vele en heel
goede pijnbestrijdingsmiddelen, maar de
morfine is het anti-pijn-middel bij uitstek!
De hevige en ondragelijke pijn bestrijden
zonder opiaten of de synthetische vorm
ervan, is ondenkbaar. Toen, nu en ook
later! Maar bij de morfine hoort ook het
schrikbeeld van de verslaving, daarom
wordt er zo voorzichtig mee omgegaan.
Toch hebben recente onderzoekingen
aangetoond, dat wanneer bij de bestrij
ding van zulke hevige pijn grote doses
morfine worden gebruikt, deze slechts bij
hoge uitzondering kan leiden tot een ver
slaving.
Morfine heeft een zeer nare bijwerking.
Het maakt de persoon die morfine toege-
dient heeft gekregen, enorm misselijk en
'ziek'. Iemand die wel eens hevig zeeziek
is geweest, weet zo ongeveer wat ik
bedoel. Ook het enorme braken wat door
morfine kan worden veroorzaakt, is even
eens een zeer vervelende bijwerking
De stof die voor die bijwerkingen verant
woordelijk is, heet het apo-morfine en
deze stof is niet aanwezig in de syntheti
sche vorm van het opiaat. Bij de grote
operaties worden voor en na de operatie
enkel de synthetische vormen gebruikt.
Omdat het morfine een stuk goedkoper is
dan de synthetische vorm, is het 'gewo
ne' morfine niet in onbruik geraakt in de
medische wereld.
Het apo-morfine wordt nog wel eens
gegeven aan personen, die zich in grote
opwindingstoestand bevinden - zoiets
kan bijvoorbeeld optreden bij overmatig
cocaïne gebruik - en daarom gevaarlijk
zijn voor zichzelf of voor hun omgeving.
Een halve ampul - dit is ongeveer één cc
van het apo-morfine - maakt dat de opge
wonden persoon zich zo 'ziek' voelt, mis
selijk is en niet anders doet dan braken,
dat de woesteling er geen zin meer in
heeft 'gevaarlijk' te zijn. Moet er toch
morfine worden toegediend, dan gebeurd
dit in kleine, oplopende doses, mede om
de bijwerkingen niet de overhand te laten
krijgen en moet er mee worden gestopt,
dan gebeurd dat evenzo door in kleiner
wordende doses de morfine te staken.
Op die wijze kan er geen verslaving
optreden, met wellicht een enkele uitzon
dering daargelaten.
Waarom een persoon voor z'n plezier
opiaten gebruikt, is een onbegrijpelijke
zaak. Immers de roes, die je er door krij
gen kan en de mooie en gelukzalige dro
men daarbij, kunnen later niet meer her
innerd worden. Het is enkel en alleen de
rottige kater, die na gebruik en wanneer
het opiaat is uitgewerkt, de verslaafde
dwingt tot hergebruik en weer en weer en
steeds meer. Tot letterlijk de dood erop
volgt.
Ik heb - vele jaren geleden - een? oen
keer de krant gehaald. Het sensatiekran-
tje voor quasie-intellectueleK geflipte poli
tici en gewone dommerds met een
'goede' baan en teveel geld, dus bedoel
ik niet die andere krant, die zich minder
allerlei kwaliteiten aanmeet, die ik er
evenmin in heb kunnen vinden. Met
andere woorden en anders gezegd, een
van de vele dagbladen die voor nog geen
drie gulden per dag, verkeerde en foutie
ve berichtgeving door je brievenbus gooi
en.
De dichter-scheepsarts-eenzaam zwer
ver en de mens Slauerhoff schreef en
spotte over die zelfgenoegzaamheid 'In
Nederland':
Daar lopen allen met een stijve boord
Niet uit stijlgevoel, maar om te tonen
Dat men wel weet hoe het behoort
Het gaat mij daar te kalm en te deftig
Men spreekt er langzaam, wordt nooit
heftig
En danst nooit op het slappe koord
Wel worden weerlozen gekweld
Nooit wordt zo'n journalistenkop gesneld
(sorry, foutje!)
Nooit wordt zo'n plompe boerenkop
gesneld
En nooit, neen nooit!
Gebeurt een mooie passiemoord!
Ik heb dus, zoals ik reeds zei, eens een
keer de krant gehaald, als de dokter, die
duizend gulden 'pillen' per dag voor
schreef en dat hardnekkig bleef doen aan
zijn 'verslaafde' patiënten.
Vele polemieken heb ik daarover met
apothekers, collega artsen, geneeskundi
ge inspecteurs en anderen, zogenaamde
hulpverleners, gevoerd. Nutteloze tijdver
spilling was dat! Maak er een rechts
zitting van, heb ik gezegd, maar dat lie
ten zij wel uit hun hoofd.
Mijn stelling was: Gedoog je tien onnodi
ge 'pillen', dan zijn dat er tien teveel en
waarom dan niet duizend van die pillen
voorgeschreven? Het gaat om het onno
dig voorschrijven van al die rommel en
niet om de hoeveelheden. Dat die 'te
veel' voorgeschreven pillen in de zwarte
handel zouden verdwijnen, so what!
Afgezien van het feit dat dat grote onzin
is, is het ook nog eens een leugenachtige
en verdachtmakende suggestie mijn kant
uit, want nog altijd kompn via de illegale
handel in verdovende middelen, veel en
veel meer van die zaken in de straat
verkoop en de junk houdt zijn eigen, op
welke wijze dan ook verkregen voorraad,
liever voor zichzelf.
Veel en veel meer dan dat alle artsen in
Nederland die rommel via hun recepten
boekje bij elkaar zouden kunnen schrij
ven en veel en veel meer dan dat alle
apothekers van die rommel in voorraad
hebben, wordt er door de criminelen aan
dé straathandel 'geleverd'. De 'zielige'
junk, de zielige verslaafde, moet
beschermd worden tegen al die ellendige
verzoekingen, die hem/haar op de weg
kunnen komen. 'Voor de bijl die dokter
met zijn duizend pillen!'
De grootste malheur, die verslaafden ooit
op hun weg zijn tegengekomen en nog
steeds is dat zo, is dat mallotige 'gedo
gen' hier in dit Holland. Een vinding van
besoffen bestuurders en zich zo noemen
de intellectuelen. Alles moet mogen en
alles moet kunnen en mag en kan het
dus niet, dan ligt het aan de verkalkte en
star bestuurde maatschappij, waar dan
eens nodig wat aan veranderd moet wor
den.
Gotimhimmel en hemelse-goedheid, dat
hebben wij geweten!
Het heel nuchtere en eerlijke: Alle veran
deringen zijn (zeker) nog geen verbete
ringen, dat kon alleen maar betrekking
hebben op het fascisme en het zeer con
servatieve gedachtengoed en dus waren
allen die daar anders over dachten, fas
cisten en conservatief geteisem.
De verslaafde is helemaal niet zielig,
noch de alcoholist, noch de morfinist of
de gokverslaafde. Het zijn zieke en
domme mensen. Dom vooral, omdat zij
niet willen, maar dat zeker wel kunnen,
om met behulp van anderen van hun ver
slaving af te komen, ervan te genezen,
wanneer dat nog mogelijk is.
Het is een vorm van kanker, de ziekte,
die verslaving wordt genoemd.
Voorkomen van zo'n afschuwelijke ziekte
is ook hier het wachtwoord. Genezen lukt
20
