I far revue (slot)
door D.A. Visker
De dagelijkse nieuwsvoorziening liep ook via Ifar. Elke avond
werd het nieuws beluisterd en direkt op de schrijfmachine over
genomen. 's Morgens vroeg werd het op stencil uitgetypt en
gedistribueerd, zowel naar het Gouvernement in Hollandia-Stad,
als naar de Radio-Omroep op Sentani.
Het blad voor de militairen De Kling (K.L. in Nieuw-Guinea)
Life music, het orkestje van Anton Kress (met accordeon)
kwam ook van de Dienst Legercontacten. Lokaal nieuws en
zaken die voor de militairen van belang waren en verder stukjes
uit bladen, die per luchtpost uit Nederland werden ontvangen,
waren de bronnen waaruit het blad werd samengesteld.
Het strijdkrachten-programma kwam uit een kleine studio die op
Ifar was gebouwd en die via een telefoonlijn met de zender van
de RONG was verbonden. De controlekamer bezat niet veel
meer dan een 4-kanaals mengversterker, een paar grammo
foon-draaitafels en een ontvanger en verder enkele microfoons.
Sommige platen en programma's kregen we vanuit Nederland,
maar de rest werd zelf bedacht. Het verzoekprogramma voor de
militairen werd verzorgd door Stanny Neyndorff onder de schuil
naam Alma Barends en had uiteraard een grote kring van luiste
raars. Anton Kress met zijn accordeon en zijn muziek-ensemble
zorgden voor 'life' programma's.
De kleine drumband van de militaire jeugd op parade door Ifar.
22
Studio van het strijdkrachtenprogramma. De controlekamer.
De ontvangst op sommige plaatsen in Nieuw-Guinea gaf proble
men. De radio-omroep op Sentani was op een verkeerde plaats
gezet. Het Gouvernement had daarop aangedrongen om het 'in
de hand' te houden en tegen het advies van deskundigen, die
ermee op Biak waren begonnen. Vlak boven Sentani torende de
Cycloop, een berg die vol ijzererts zat en die de uitzendingen
naar een grote sector afschermde. Het zuiden van Nieuw-
Guinea kreeg daardoor geen ontvangst.
De kinderen van Ifar speelden in de kali met magneten en
verzamelden zakjes vol met ijzererts. De vliegtuigen, die koers
zetten naar Sentani merkten afwijkingen op hun magnetisch
kompas. Pas veel later kwam het Gouvernement terug op de
Mej. Neyndorff met haar verzoekprogramma voor de militairen.
beslissing en liet de Omroep weer naar Biak terugkeren, maar
toen was het al te laat.
De jeugd van Ifar was vol bewondering voor de drumband van
de Landmacht en wilde zelf ook in een bandje spelen. Van de
lege koffieblikken uit de keuken werden trommels gemaakt en
dagelijks werd op een plek, waar zulks weinig last veroorzaakte,
druk geoefend in het drummen. Op Koninginnedag werd een
mars door Ifar gehouden, waarbij voor het huis van de comman
dant, Kolonel D. Huiting, werd stilgestaan. De jeugdige trommel
slagers mochten daarna in de kantine een lekker drankje halen.
De velen, die na de oorlog nog op Nieuw-Guinea hebben
gewerkt, zullen er vaak aan terugdenken, vooral wanneer zij
weer lotgenoten tegenkomen. De zware tijd van toen en de
ongetwijfeld teleurstellende afloop, zijn intussen wel vergeten,
maar een glimlach van herinnering zullen ze altijd nog wel heb
ben...
