Wim en Corry
moessQn
üf'fl
Begin 1940 was er commotie in het park-
hotel in Fort de Koek, waar wij tijdens
mijn militaire diensttijd verbleven.
De directeur, mevrouw Van Bart vertelde
ons dat de leden van het ABC-cabaret:
Corry Vonk, Wim Kan, Lizzy Valesco en de
pianist Cor Lemaire enige tijd in haar
hotel zouden komen logeren.
Mijn vrouw vertelde toen dat mijn
schoonmoeder, die lerares was op de
Industrieschool in Rotterdam, een tijdje
veel contact had gehad met Corry Vonk in
verband met Corry's optreden voor die
school. De vrouwen konden goed met
elkaar opschieten en Corry had verteld,
dat zij voor de Indische kunstkring 'Hon
derd dagen uit en thuis' naar Indië zou
den gaan voor voorstellingen op Sumatra
en Java. Als het gezelschap in Fort de Koek
was, zou ze zeker contact met mijn vrouw
zoeken, die toevallig Wim Kan ook kende
van het Tweede gymnasium in Den Haag
(later het Maerlantlyceum). Mevrouw Van
Bart zou hen bij ons aan tafel plaatsen.
We waren in spanning die dag dat we hen
zouden zien. Persoonlijk herinner ik me
vooral de prachtige grote blauwe ogen van
Corry Vonk toen ik aan haar werd voorge
steld, waarna ze op een vlakke toneeltoon
zei: 'Dag meneer, prettig kennis te maken,
meneer. Floe maakt u het, meneer?' Ik had
het gevoel, dat ik grotelijk belazerd werd.
Met mijn vrouw schoot ze direct goed op
en ging over op haar normale
Amsterdamse accent. Wim Kan deed wat
uit de hoogte en ik kreeg het idee, dat hij
eigenlijk heel verlegen was. Maar mijn
vrouw nam het niet, dat hij zo uit de
hoogte deed en zei: 'Maar ik herinner mij
u heel goed, meneer Kan, vooral omdat u
de enige leerling was, die drie jaar over
dezelfde klas mocht doen.' Dat was raak,
want Kan zei: 'Dat vind ik nu niet aardig
van u, want ik heb tien jaar nodig gehad
om hier een leuk verhaal van te maken.'
Verder hadden we niet veel contact met
hem, want samen met de pianist zat hij
urenlang in de lounge, liedjes te compo
neren en in te studeren. Ik was onder de
indruk van hun talent, toewijding en des
kundigheid.
's Ochtends vroeg stak Corry de weg over
naar ons oude paviljoen, waar we toen
met ons dochtertje woonde. Zij was harte
lijk, uitbundig en was schattig voor ons
kindje. Maar als het kind verzorgd, gevoed
en gebaad was, zei ze: 'Zullen we gaan
gokken?' Het was een spelletje van om de
beurt een kaart neerleggen en wie de
hoogste kaart had neergelegd, die had een
cent gewonnen! Er werden dus geen kapi
talen vergokt. Inmiddels vertelde ze hon
derduit. Over Wim en hoe ze hem bewon
derde en hoe beledigd ze waren geweest
in een planterscentrum, toen de voorzitter
had gezegd, dat ze geen kerels op het
toneel wilden zien, maar alleen meisjes.
En als die dan een dansje deden en een
leuk liedje zongen, dan konden ze daarna
gezellig zijn.
Ze haalde op, hoe ze Wim Kan had ont
moet en hoe hij daarna in Amsterdam bij
haar op bezoek zou komen. Haar vriendin
hing, ondanks Corry's hevig protest ('Het
staat zo happig') uit het raam en riep na
een tijd: 'Er komt iets Haags met bloemen
aan!' 'Dat is hem', juichte Corry.
Over haar schoonfamilie zei ze: 'Zijn
vader is een echte nette man, weet je.'
Voor ons, die toen nog tegen een minister
opkeken, klonk dat nogal gek. Haar eigen
familie was wel onder de indruk van de
verbintenis.
Haar vader zei plechtig: 'Kind, nu je gaat
trouwen, heb ik iets voor je!' Corry zei:
'Goh, dacht ik, de ouwe komt over de
brug; dat heb ik nog nooit meegemaakt.'
j-12V
Bent u niet meer in staat om zelf het graf van uw dierbare te onderhouden?
Omdat u te ver weg woont... Of het werk lichamelijk niet aankunt...
Of misschien omdat u teveel door andere zaken in beslag wordt genomen?
Met respect verzorgt graveniersbedrijf De Waerde zorgzaam onderhoud. Aan gedenktekens
en grafmonumenten waarvoor u zich als nabestaande verantwoordelijk voelt.
DE WAERDE
E
MEDAN GUESTHOUSE
IN SUMATRA
'Hier heb je je begrafenisverzekering, die
mag je nou zelf betalen', zei vader Vonk.
In Trekkers en blijvers schreef ik al, hoe
ze met de kooplui in haar paviljoen om
ging. Ze kocht stapels prullen en toen
mijn vrouw zei: 'Maar Corry, dat is alle
maal waardeloze rommel', zei Corry: 'Acht
meid, dat weten ze bij ons in Amsterdam
toch niet, ze vinden het daar prachtig.'
Er was in Fort de Koek in een winkel mooi
weef- en houtsnijwerk te koop; ook daar
gingen de twee vrouwen samen naar toe.
De beeldschone verkoper keek geduldig
toe hoe Corry alles bewonderde, overhoop
haalde en te duur vond. Tenslotte zei ze:
'Meid, zeg nog eens iets tegen die vent, ik
ben gek op die mooie bek met tanden.'
De jongeman, die zeker Nederlands ver
stond, gaf meteen gehoor en liet een
schitterend gebit zien. Mijn vrouw durfde
voorlopig niet meer in de winkel te
komen.
Het speet ons toen aan het verblijf van het
gezelschap een einde kwam. Vooral de
hartelijke, actieve en geestige Corry Vonk
had indruk op ons gemaakt. Enige weken
later zond mijn schoonmoeder ons de
brief, die Corry haar had geschreven na
haar contact met ons. Die brief luidde
ongeveer als volgt: 'Lieve mevrouw, ik heb
uw dochter ontmoet. Wat een lieve vrouw.
Ik heb ook uw schoonzoon gezien. Wat
een aardige man. Ik heb uw kleindochter
gezien. Wat een schattig kind. Nou, ik
weet niet meer. Veel liefs, Corry Vonk.'
Jammer, dat dit document in de oorlog
verloren is geraakt.
C. van Heekeren
C. van l leekeren, Trekkers en blijvers.
Kroniek van een Haags-Indische familie
(Wever, Franeker 1980)
14
VAf-J U JJ
A A fi XJ d.ti JJ C*i L.J
ADVIES UITVOERING
//jr//v-y/rr/ Z'ZVV zzzz' rvv'////r/v'//y
Wilt u meer weten over wat I)e Waerde voor u kan betekenen?
Bel of schrijf voor een afspraak of brochure. Postbus 642, 2700 AP Zoetermeer, Nederland. Tel: (079) 3313409.
Tel./Fax 00-62-61-550926
Zeer goed en schoon, grote achtertuin,
terras, u voelt u echt thuis.
Prijs 35,- per kamer, incl. ontbijt (2 pers.)
Prijs 45,- De Luxe, incl. ontbijt.
Tevens minibus voor TOUR SUMATRA.
Info: S. Ali - Elly Bouhuys.
Restaurant Sumatra Stein
Tel. 046 - 433 31 90 I Fax 046 - 433 67 73
