De Juliana-stichting in Malang
NIEUWE
TARIEVEN
1997
MOESSON WORDT
GOEDKOPER
ALS
AUTOMATISCH
GAAT BETALEN
NU:
De tarieven voor tijdschrift
MOESSON gaan in 1997
niet omhoog, maar juist
omlaag als u voortaan
automatisch wilt betalen.
Voordelig voor u,
makkelijk voor ons!
Stuurt u vóór
15 december 1996
de groene machtigings
kaart in, dan ontvangt u
géén acceptgiro voor de
komende periode, maar
wordt uw abonnements
geld 2 x per jaar
automatisch van uw bank-
of girorekening
afgeschreven.
6 maanden fl. 47,50
De machtigingskaart vind U
verderop in ons blad!
Leerlingen van het Juliana Internaat in de tuin aan de Oro Oro Dowo in Malang
Deze stichting is waarschijnlijk niet zo be
kend. Jonge dames konden zich in dit
internaat bekwamen in huishoudkunde,
boekhouden en correspondentie.
De school plus internaat waren gelegen
aan de Oro Oro Dowo, de weg naar Batu.
Als je van de stad kwam lag het aan de
linkerkant van de weg, bijna op het hoog
ste punt van de Oro Oro Dowo. Het was
dan ook een hele klim op de fiets, alleen
de sterkste meisjes haalden de voordeur
van het internaat op de fiets. Ver van tevo
ren moest je spurten, een scherpe bocht
naar links maken, waar de oprijlaan (een
grindpad) was. Als je het niet haalde dan
liep je maar de trap op met je fiets, want
er was een trap vanuit de straat naar boven.
Het internaat was in een prachtig heren
huis, met dito tuin waar achterin de lo
kalen van de gewone driejarige huishoud
school waren. De lessen van de éénjarige
cursus werden in de eet/zitkamer van het
herenhuis gehouden, maar koken deden
wij in het daarvoor bestemde lokaal van
de school. Wat we gebrouwen hadden
mochten we zelf nuttigen en dan sloeg je
de dagelijkse maaltijd over, tenzij die
lekkerder was!
t In het huis woonden wij met zo'n twintig
meisjes. Vanaf zeventien jaar kreeg je een
eigen kamertje, onder de zeventien jaar
sliep je op een slaapzaal. Ook het doch
tertje van onze directrice, mevrouw
Vosmaer, sliep op die zaal. Ik had gekozen
voor de éénjarige cursus en heb een fijn
jaar gehad! Om de week mocht ik naar
huis, meisjes die van buiten Java kwamen
gingen maar één keer per jaar naar huis.
De meisjes die veraf woonden maar nog
wel op Java gingen ook niet vaak naar
huis maar wel meer dan één keer per jaar.
Wij hadden onze lessen, dus het huishou
delijke werk werd door bedienden gedaan.
Wat wij moesten doen was het tafeldek
ken en het ontbijt verzorgen. De grote
meisjes deden dat bij toerbeurt, twee om
twee. Je moest dan om vijf uur opstaan
want om zes uur stonden ze in de rij voor
de badkamer. Via de tandenborstelboom,
want daar plukte je eerst je tandenborstel
uit. Een pientere bol had ontdekt dat tan
denborstels in de zon heel goed drogen!
Sommige tandenborstel hadden dezelfde
kleur, daar maar een draadje omheen ge
bonden. Enfin, de kleurige tandenborstel
boom stak goed af tegen de fleurige bloe
men van de sokka. Ook kembang sepatu
en oleander had je er natuurlijk. Al met al
was het daar in die tuin goed toeven.
Op zaterdagmiddag zaten we daar vaak
onder de bomen aan de straatkant.
Omdat het huis en de tuin hooggelegen
waren hadden we een goed zicht op de
straat. Soms draaiden wij platen op een
koffergrammofoon van deze of gene.
Met die kleine platen moest je iedere keer
opstaan om aan de zwengel te draaien.
Op een dag had iemand zo hard gedraaid
dat de veer knapte. Goede raad was duur!
Gelukkig had ik een goede kennis die dat
voor ons zou maken. De eerst volgende
keer als ik naar huis ging, nam ik de
koffergrammofoon mee.
We hadden echt plezier met z'n allen.
We schreeuwden (foei) naar voorbijgan
gers, tot op een keer een auto met open
kap, bemand met twee jongens stopte en
bij het zien van zoveel vrouwelijk schoons,
omkeerde! Dat hadden we niet verwacht
en zo snel we konden renden wij (met
23
5
