Keukenprinses
Galerie Buitenzorg
Het juli/augustus nummer van onze
Moesson had zulke prachtige foto's van
Indische gerechten compleet met recep
ten. Gemakkelijk en lekker, knappe me
neer, Henk Hilbert.
Het deed me denken aan de tijd toen kok-
ki de scepter zwaaide over haar domein,
de keuken, waar niemand wat over te
zeggen had, of tenminste niet veel, zelfs
Ma niet.
In een Indisch huis vond je de keuken zo
ongeveer in het midden van soms een
hele lange galerij. De keuken behoorde tot
de bijgebouwen, die stond niet midden in
je woonhuis, drie meter van je slaapkamer
vandaan, grenzend aan je woonkamer,
zodat je nog dagenlang de trassi en knof
look kan ruiken als je die gebruikt hebt.
Een keuken in Indië was een plaats waar
je als kind in kon verdwijnen en allerlei
makanans afbedelen van de kokki zonder
dat iemand in huis het wist. We waren er
vaak te vinden omdat kokki ons altijd wel
wat toestopte en we snoepten van de
tempeh goreng, lekker warm en knappend
nog, onder kokki's hevig protest 'djangan
non, djangan njo, nanti mamma marah!'
(niet doen, non, niet doen njo, straks
wordt mamma boos). De keuken trok ons
aan, er was altijd wat lekkers te vinden al
was het aanzien van dit voorname vertrek
in de verste verte niet zoals die van de
INDONESISCH
SPECIALITEITEN RESTAURANT
DEWATA
Beeklaan 269 - Den Haag
Tel. 070 - 346 76 97
O
Lonten^
Semaian^
arts crafts
uit Indonesië en China
winkel - galerie
beeldentuin
Molenstraat 45, 2513 BJ Den Haag
informatie: 070 - 345 51 64
keuken die we nu hebben. De muren
waren meestal groezelig van het arang stof
en het houtvuur maakte de bodem van de
pannen zo vies zwart dat kokki's hulpje er
altijd op zat te schrobben met een stuk
klapperbast en wat as alsof haar leven er
vanaf hing. Wij woonden niet in de stad
en dat hield in dit geval in dat de keuken
zeker niet modern was. Tegen de achter
muur stond langs de hele breedte
een hol, verhoogd muurtje met
gaten erin waar een pan
precies op paste. De holte
was gevuld met bran
dende arang of een hout
vuur, een pan werd boven
op het gat geplaatst en het
koken kon beginnen.
De lekkerste gerechten
kwamen uit die keuken
en we deden de
maaltijden die
onze keuken
prinses, zoals
ze werd genoemd,
ons elke dag voorzette altijd
eer aan. Dat was voor de oorlog.
Na de oorlog woonden we in de
stad en hadden een keuken waar kokki op
een gasfornuis kookte. Ik vond nog
geregeld mijn weg naar de keuken en de
tempeh goreng, maar nu zei mijn moeder
elke keer als ze me zag dat ik toch maar
eens moest leren koken en niet eten saja.
Die goede raad viel op dovemansoren en
toen de dag kwam dat we naar I lolland
vertrokken, kon ik nog steeds alleen maar
eten. Ma werd soms zo djenkel (wanho
pig, ongeduldig) dat ze zei: 'lij moet maar
een miljonair trouwen zodat je er een
keukenprinses op na kan houden. Kasian
straks die man van jou.' Zorgeloos bleef ik
met dovemansoren rondlopen, maar in
Holland kwam ik wel eens in de keuken
een kijkje nemen hoe mijn kamergenote
allerlei lekkere gerechten tevoorschijn
toverde.
Toen trouwde ik en ging naar Amerika
maar niet voordat een boek werd aange
schaft... een kookboek! Die van de aloude
mevrouw Keijner natuurlijk, heel duidelijk
getiteld Kookboek voor Hollandse, Chinese
en Indonesische gerechten. Het was nu
menens, ik moest de keuken in want mijn
man was geen miljonair! De eerste dag
22
