moessQn
Een keer ging dat mis, dat weet ik nog
heel goed. Ineens hoorde ik een bulder
stem: 'Zo, zo, wat doe jij daar?' Versteend
was ik van schrik. En die dappere kerels
een lol...
Truus en ik zaten bij de nonnen op school
Truus bij zuster Katinka en ik in de eerste
klas bij een 'gewone' juffrouw, waar ik de
naam niet meer van weet. Een hele lieve
Indische juffrouw, die altijd werd ge
plaagd door Keesje van Wijnen. Ik heb
dat ding was zo bot als ik weet niet wat.
De kebon liet de slang liggen op het gras
veld. Ik mocht er van hem niet aankomen,
omdat hij giftig was. Ik heb de slang toen
met twee stokjes op een van de traptreden
naar het platje (er was een soort kolong
onder het huis, vandaar die treden) gelegd
en ben om de hoek in ons kisthuis gaan
zitten wachten op de dingen die komen
gingen.
Mijn moeder had bezoek! Ik hoorde ze
De verjaardag van Sjoukje van Rosmalen aan de Merbaboeweg 19 in 1936
nog een klassefoto van dat jaar.
Toen ik nog heel klein was ging ik samen
met een aantal kinderen uit de buurt in
een dogcar naar school. Een belevenis!
Met diezelfde dogcar gingen mijn moeder,
een buurvrouw en ik eens naar de 'stad'.
Ik had de dogcar mogen bestellen, het was
mijn dogcar; ik mocht dus voorin naast de
koetsier, trots als een aap was ik en laat
me dat paard nu toch een serie winden
laten... Ik schaamde me dood tegenover
mijn moeder. Mijn paardje had dat niet
mogen doen!
Truus en ik speelden veel samen, van alles
en nog wat. Blikjes aan een touw en dan
had je telefoon; twee kisten op elkaar en
dan had je een huis. Truus was veel dap
perder dan ik.
We hadden vaak slangen in de tuin, die
kwamen van de houtzagerij, die tegenover
ons huis stond, naar onze tuin. Eens heeft
de kebon er een dood geslagen met mijn
vaders officierssabel. Duurde lang, want
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
rolschaatsen van vijftig cent. Fiber
wieltjes.
Een heerlijk huis om in en om te spelen.
Grote tuin. Grote eetkamer, annex
voorkamer. Toen we vertrokken uit
Djember nodigden mijn ouders alle
nonnen van de lagere school uit om ons
te komen opzoeken.
Nu, dat hebben ze geweten! Op een dag
kwamen er twee taxi's voorrijden met weet
ik hoeveel nonnen erin. Ze hebben alle
maal bij ons gegeten.
Mijn vader ontwierp altijd zelf de meubels
van ons huis en liet die dan maken door
een Chinese meubelmaker. Zo ook in
Malang; hij had alles zo ontworpen dat
alle tafels, bureaus et cetera - als we veel
mensen te eten kregen - aan elkaar kon
den worden geschoven en je één hele
grote tafel kreeg.
Tegenover ons huis lag het Merbaboepark
waar je heerlijk in kon spelen. Daar woon
de ook de familie Dedecker. Om de hoek
had je de Goentoerweg, daar woonden de
dames Ubbens, verderop stond de R.K.
kerk en daar weer om de hoek stond de
Neutrale Lagere School, waar ik na het
verlof van 1938 op school ben geweest.
Als je de Goentoerweg verder uitreed,
kwam je op de Idjenboulevard met het
raceterrein.
Mijn moeder kocht een auto voor mijn
vader. Een Whippet-Six, met zelfstarter.
Wat hebben we daar vaak tochten mee
gemaakt! Hoofdzakelijk naar Poedjon.
Onderweg stoppen bij de pantjoran, vlak
bij Songgoriti om de radiator bij te vullen.
Huize jan aan de Wilhelminastraat 10 in 1971.
Voor achterop de auto, op zo'n uitklap
baar bagagerek, had mijn vader een kist
ontworpen, overtrokken met lakleer,
waarin borden, glazen, eten en drinken
voor onze tochten werd meegenomen. Ik
weet nog dat we naar het Tenggergebergte
gingen, net zover als de Whippet ons kon
brengen. Dan eerst kelapa-moeda drinken
bij de kepala van de desa, een tandoe hu
ren voor Truus en voor mij en dan maar
lopen, de bergen in.
afscheid nemen: 'Nu Dien, tot ziens dan
maar weer, dag...'
Grote gil: 'Een slang, een slang, kebon!'
Gelukt dus!
Mijn ouders hadden een kennis, Wim
Bendien. Hij had een tabaksonderneming
en een auto! Met hem hebben
we vaak tochten gemaakt.
Naar Kalisat, het zwembad
Tasnan, Klakah. Meer namen
weet ik niet.
In 1934 verhuisden wij naar
Malang. Sjoukje moest in een
koel klimaat wonen en
Malang was een heerlijk koel
bergstadje. Een paradijsje op
aarde, volgens mijn vader.
Daar hebben we gewoond tot
1938, toen gingen we met
verlof en bij terugkomst in
1939 werd mijn vader weer in
Malang geplaatst tot 1941,
toen moest hij naar Bandoeng.
Onze huizen in Malang
Het eerste huis waarin wij woonden
noemde mijn vader 'ons glazen paleisje',
Merbaboeweg 19.
Een groot huis met een platje in de vorm
van het ondereind van een hockeystick.
Allemaal glas-in-lood ramen. Op dat
platje heb ik leren rolschaatsen op
34
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)