98,-
INDONESIË
Zing 'ns wat anders in 1998!
n\ 'Een boek om te hebben,
y te houden en na te laten'
Mijn man nam toen meteen ontslag en
stond dus weer op straat. Binnen een week
kreeg hij werk bij een autogarage, waar hij
drie maanden werkte, totdat hij een baan
kreeg bij het sportvliegveld Wonderboom
bij lohannesburg.
Ondertussen introduceerde Mevrouw
Boonstra mij bij haar buren en kennissen.
Ze spraken allemaal Afrikaans dus ik kon
ze goed verstaan. Ik leerde vlug dat ik ver
schillende Hollandse woorden niet kon
gebruiken, omdat ze hier een geheel ande
re (minder nette) betekenis hadden.
Ik leerde ook om met de bus de stad in te
gaan, gewapend met een plattegrond je,
zodat ik niet kon verdwalen. Het was daar
altijd ontzettend druk, zwart en wit liepen
door elkaar. Toen was er nog geen apart
heid. Negers konden gewoon met de bus
meerijden. Ze hadden wel de achterste
plaatsen.
lohannesburg was een wereldstad. Het
centrum, met al die hoge wolkenkrabbers,
was imponerend. Met een andere bus ging
ik voor controle naar het ziekenhuis en
om me in te laten schrijven. Als het zover
was, zou mijn man mij per taxi naar het
hospitaal brengen. Thuis bevallen kon niet.
Maar het verliep heel anders. Op een mor
gen - mijn man was al op het werk - bra
ken mijn vliezen. Ik had geen geld voor
een taxi. Marie besloot met mij mee te
gaan in de bus naar het hospitaal, omdat
ik ook nog moest overstappen in het cen
trum. Zo arriveerde ik bij de Queen Vic
(Victoria Hospitaal) waar mijn zoon,
Gerry, geboren werd. Ik kon mijn man niet
bellen, omdat ik zijn telefoonnummer op
het vliegveld niet had. Hij kon pas tijdens
het avondbezoek zijn zoon bewonderen.
Het was midden juni en dus hartje winter
op het zuidelijk halfrond. De dagen waren
prachtig zonnig, maar er waaide een koude
wind. 's Avonds daalde de temperatuur tot
bij het vriespunt. Het haardvuur brandde
dag en nacht, want de huizen hier zijn
niet op winters gebouwd. Onder de deu
ren en boven de ramen is 'ventilatie' inge
bouwd: twee bakstenen met gaten boven
elk raam.
Ik had nog geen bedje voor de baby ge
kocht: daar had ik geen geld voor.
Met mijn mooie, grote accordeon (waar ik
weinig op speelde), ben ik op een goede
ochtend met de bus naar de stad gegaan,
waar veel tweedehands zaken waren.
Een handelaar gaf mij vijf rand voor het
instrument. Bij een andere zaak kocht ik
een rieten mand en een matrasje voor vier
rand. De rest van het geld besteedde ik
aan stof om het te bekleden. Ik moest die
mand wel meezeulen in de bus, want be
zorgen deden ze zoiets niet.
Ondertussen waren we verhuisd van onze
kamer naar een ruimte met drie kamers en
een aparte ingang. Ons bed was in elkaar
gezet. Gewapend met de afmetingen werd
ik, met de baby in een opklapwagentje, de
stad in gestuurd om een matras, kussens
en ook een tweede handse frigidaire te
kopen. Ik wist niet hoe zo'n ding werkte.
Op goed geluk kocht ik een fridge die goed
leek te werken. Het bevroren gedeelte was
mooi glad; daar moest ik op letten, had
den ze mij gezegd.
Enfin, ik betaalde daar acht rand voor en
hij zou bezorgd worden, net als het ma
tras. Toen de fridge aankwam en aangezet
werd, maakte hij een hels kabaal. Dat had
ik niet in de winkel kunnen horen, door
het straatrumoer! Gelukkig bleek het al
leen een veer te zijn en was het euvel gauw
verholpen. Die fridge heeft jaren lang goe
de diensten gedaan.
Met de dochtertjes van Weertman werd ik
goed bevriend. Zij wilden zo graag met de
baby wandelen en we gingen vaak samen
naar Melville, de buurt naast Richmond,
waar zij woonden. Melville had een klein
winkelstraatje en het was oergezellig om
daar rond te neuzen.
Mijn man bracht vaak naaiwerk mee van
het vliegveld. De vleugels van de sport
vliegtuigjes werden toen nog gemaakt van
stof en bespoten met zilververf, zodat het
op zeildoek leek. Mijn man en ik naaiden
samen op de trapnaaimachine de lappen
stof op een speciale manier aan elkaar, tot
de lengte van de vleugel verkregen was.
Soms zaten we tot diep in de nacht te wer
ken. Mijn man aan de ene kant, de stof
langzaam doortrekken, en ik aan de ande
re kant, de vouw maken en trappen.
Van het geld dat we zo verdienden, koch
ten we onze eerste tafel en vier stoelen.
Ik kan me nog goed herinneren dat het
tafelblad groen was. Omdat ik contant
betaalde, kreeg ik een mooie vaas cadeau.
Hier betaalt iedereen op afbetaling.
Nu nog!
Mijn man had inmiddels veel contacten
gemaakt en hij hoorde van een goede po
sitie in Durban. Hij vroeg hoe ik er over
dacht om naar het warmere Natal te ver
huizen. Zo kwam het dat we alles inpak
ten en de verhuiswagen al voor de deur
stond om ons meubilair mee te nemen
naar Durban, voordat we wisten naar welk
adres... Na mevrouw Boonstra hartelijk
bedankt te hebben (we hadden anderhalf
jaar bij haar gewoond), zijn we door haar
zoon met de auto naar het station
gebracht.
(wordt vervolgd)
Kint
(Lilian Ducelle in Moesson, okt. 1997)
Vjr/ Clit de zak van de Tjelana Monjet
Jjï Vijftig Indische/Indonesische Liedjes
Teksten, muziek en samenstelling Huib Deetman
Vijftig illustraties Emmy Verhoeff
35,- (giro 7786434)
Uitgeverij BLIMBING, Alkmaar
ISBN 90-803754-1-1
MET EEN MINIBUS KRIS-KRAS DOOR
VERHUUR VAN 4 - 6 EN 9 PERSOONS MINIBUSSEN
GEHEEL DOOR UZELF TE BEPALEN ROUTES
PER DAG
PER MINIBUS
42ste jaargang nummer 7 januari 1998
25
Vanaf 98,- per dag
per minibus.
De prijs is inclusief
air-conditioned
minibus met
chauffeur/gastheer.
Bij combinatie
van vliegticket
en autohuur
interessante korting.
ii
Dorpsstraat 63a 7451 BS Holten
TOUR INFO BURO Tel.: 0548-361 242 Fax: 0548-365 378
GEORGANISEERDE INDIVIDUELE TOURS
Per dus maximaal 6 personen, door Sumatra, Java,
Bali, Lombok, Sulawesi, Molukken, Timor en
Irian Jaya. 23-daagse tour vanaf fl. 3045,- p.p.
