Smeekbede
Toko Oen Semarang
Blinde passagiers
In de ruimte voor het neuswiel van een
Airbus A-300 van Garuda werden twee
leerlingen van een middelbare school uit
Deli (Sumatra) aangetroffen. Ze wilden
gratis naar (akarta vliegen, maar beseften
niet dat ze dat met de dood hadden kun
nen bekopen. Nadat zij enkele uren in
beknelde houding hadden doorgebracht,
landde het vliegtuig op het vliegveld Soe-
karno/Hatta en werden ze opgemerkt. Ze
zijn ter observatie opgenomen in een zie
kenhuis.
Een Indonesisch meisje is met anderen in gebed om hulp te vragen voor een oplossing
van de economische crisis. De gebedsbijeenkomst was speciaal belegd in een Islamiti
sche school in de hoofdstad (akarta. De crisis gaat gepaard met snel stijgende prijzen en
een sterke toename van het aantal werklozen.
wen. Vroeger droe
gen ze een blang-
kon, tegenwoordig
een peci. Alleen
het terras vóór de
winkel is weg om
dat de staat ver
breed is. Mevrouw
Yenni Megaputri,
die er nu de scep
ter zwaait, veran
dert zo weinig mogelijk aan de toko, om
dat vooral buitenlandse toeristen de
nostalgie van vroeger zoeken. Het is
voor haar moeilijk concurreren met
de grote, moderne winkels maar ze
blijft de kwaliteit handhaven.
De eerste Toko Oen in Yogyakarta,
die in 1925 geopend werd, verkocht
koekjes en taartjes van mevrouw
Oen Tjoen Hok. De latere toko's in
Batavia, Semarang en Malang waren
eerst banketwinkels, maar werden
later restaurants. Loempia's, ijs, hu
zarensalade, runder- en kippenbiefstuk
waren populair bij de plaatselijke bevol
king. De recepten zijn nu
nog precies hetzelfde.
De eigenares Yenni Mega
putri, die ook in Nederland
gestudeerd heeft, won veel
prijzen met haar kookkunst
en werd regelmatig uitgeno
digd voor demonstraties op
de Pasar Malams in Den
Haag. Door de originaliteit
van Toko Oen te bewaren,
houdt Yenni Megaputri de
geschiedenis van Semarang
levend.
In Semarang zijn nog veel oude plekjes te
vinden, waar de sfeer nog als vanouds is.
Eén van die bekende plekjes is Toko Oen,
aan de Jalan Pemuda, vroeger Bodjong.
Van ver zie je het restaurant al staan, de
naam nu gedeeltelijk bedekt door een bill
board. De toko heeft nog steeds haar oor
spronkelijke bouw en eigenaar. Ook het
specifieke menu van toen is nog hetzelfde
gebleven. Als je Toko-Oen binnenkomt,
zie je het hoge plafond, met de grote ven
tilatoren; het dak van
Joegoslavische archi
tectuur, de wanden,
met grote, laag
geplaatste ramen; de
meubels van rotan en
hout, al ongeveer hon
derd jaar oud en nog
steeds in gebruik; de
naam 'Toko Oen' op
het dak; groene verf op
de muren, et cetera -
alles is nog zoals zestig
jaar geleden. De be
dienden in het wit, in-
jasjes met lange mou-
42ste jaargang nummer 8 februari 1998
13
Bron: NOVA
Bron: Noordhollands Dagblad
Bron: Kompas
