Een gesprek met 'Een gitaar is ware liefde' moessOn De Amsterdammer Jan Akkerman werd in de jaren zeventig uitgeroepen tot de beste gitarist ter wereld. Zijn carrière begon echter in de tijd dat de Indorock hoogtij vierde. Nu, bijna veertig jaar later, is hij nog steeds een veel gevraagd artiest in binnen- en buitenland. Akkerman heeft een eigen, herkenbare stijl; muziek waarin jazz en blues aan de basis staan. Een eigenzinnig man met Amsterdamse humor blikt terug op zijn carrière. Jan Akkerman (1947) wordt als zoon van een schroothandelaar geboren aan de voet van de Zuidertoren. Vader be steedt zijn vrije tijd aan muziek, bok sen en is vooral verzot op motoren. 'Mijn vader reed op BSA en Tiger, hij was helemaal gek van Engelse Twins. Maar de trots van de familie was de Cleveland van opa. Als opa op zondag dat beest naar buiten duwde voor zijn wekelijkse ritje, dan liep de hele buurt uit. Eén keertje ging het mis. Ik had iets uitgevreten en moest voor straf een uur het kelderhok in. Daar stond de Cleveland tussen de zakken aard appelen en spruiten. Uit pure baldadig heid schroefde ik de tankdop eraf en vulde de tank met spruiten. Die zon dag heeft opa zich het schompes staan stampen om zijn Cleveland aan de praat te krijgen. Toen hij op een gege ven moment in vertwijfeling de tank- dop losdraaide, vlogen de spruiten hem om de oren.' Gitaar is ware liefde Op zijn zevende verhuist de familie Akkerman naar de Indische buurt. Tekst en foto's: Riny Boeijen

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1998 | | pagina 26