Molukse grootouders
Indonesische
vruchtenverhalen
van Frank Neyndorff
Radja Tan ja
door Brigitte Ruskin
In Radja Tanja reist Lex, de
zoon van Sam Tanja, vanuit
Leiden naar Jakarta voor de
laatste rite in de rouw om
zijn vader. Lex wordt opge
wacht door zijn neef Wim,
die in Bogor woont. Samen
ondernemen ze de tocht
naar het kleine eiland Sawu.
In haar nieuwe boek vertelt
Brigitte Raskin een verhaal
over saamhorigheid en ont
binding, over trots en verne
dering, over liefde en afwij
zing.
Van Halewijck/Balans: 175 pagina's (paperback)
prijs 29,50
In Meer dan een verhaal... zijn herinneringen van elf
auteurs aan hun Molukse grootouders gebundeld.
Grootouders vormen voor de jongere generaties een on
misbare schakel tussen Nederland en het leven op de
Molukken.
'Voor zover de verhalen
zich in Nederland
afspelen,' aldus Wim
Manuhutu in zijn inlei
ding, 'is daar altijd de
schaduw van het land
van herkomst, de
Molukken, die op een
of andere wijze een rol
speelt.'
Meer dan een verhaal...
telt 51 pagina's en u
leunt de bundel bestel
len door 15,00 plus
3,20 verzendkosten
over te maken op giro
nr. 463548 t.n.v. Wies van Groningen, Utrecht.
Er zijn twee redenen waarom Frank
Neyndorff schrijft.
A. Als hij zich verveelt, schrijft hij.
B. Als hij schrijft, verveelt hij zich
niet.
Deze motivatie hebben toch maar zes
boeken in vier jaar tijds opgeleverd.
Van moeilijke uitgevers heeft hij geen
last, want hij geeft zijn boeken zelf uit
en met een aardige drukker - de NDR
in Den Haag die hem aanvoelt - is
Franks verveling een zinvol tijdverdrijf.
Zijn zesde (en voorlopig) laatste boek
gaat over Indische vruchten. Niet al te
veel biologie (heel verstandig, moeten
we echt maar aan dr. Max van Balgooy
overlaten), veel hoe en waarom en wat
gezellig is voor de Indische en niet-
Indische lezers, wat legendes en don-
gengans erbij. Waar of niet waar, as
maar geef geluid.
Zo kwam ik niet meer bij om het op
roodkapje en de wolf geïnspireerde
sprookje over de doerian. Waar Frank
het vandaan heeft gehaald - Joost mag
het weten. Intussen heeft hij wel we
ken doorgebracht in de Koninklijke
Bibliotheek om wat naslagwerk te
verrichten. Ik geloof het best, blijft
toch de vraag wat en hoe je naslaat
of misschien ook misslaat.
Belangrijk: schitterende foto's, de
meesten van Jan Soullié. Door die
foto's alleen al is het boekje de
moeite waard. Elke groentenwinkel
waar de groentenman af en toe ook
een paar losten tropisch fruit inkoopt,
zou Franks boekje moeten hebben.
Weet wat je koopt en verkoopt. Hoorde
eens een dame bij een bak ramboetans
zeggen: 'Hoe zou je die in vredesnaam
moeten eten?'
Ik had willen zeggen: 'Gewoon met uw
mond.'
Maar dan had ik toch wel moeten
voordoen hoe je zo'n ramboetan moet
schillen.
Weet u waar ik altijd over gepiekerd
heb? Floe komt het dat Europese
vruchten zo makkelijk met schil en al
te eten zijn en de tropische vruchten
bijna allemaal onmogelijk ongeschild
te verorberen zijn. Meesterlijk bedacht
van moeder natuur, hard to get, tastes
best. Neem de doerian, de nangka, de
salalc. Is dat biologisch te verklaren,
mijnheer Van Balgooy? Ben erg
benieuwd.
Hoe of wat, Frank Neyndorff heeft het
weer voor elkaar. Hij loopt stad en land
af om zijn boeken te verkopen, maar
bij Van Stockum onder andere, kunt u
ook terecht.
Lilian Ducelle
Indonesische vruchtenverhalen
door Frank Neyndorff
Eigen beheer: 244 pag. (paperback)
prijs 37,50
43ste jaargang - nummer 3 - september 1998
47
BRIGITTE
RASKI N
