Wanneer een Navajo-baby
voor het eerst lacht...
werd dus wat lastig. Oók hiermee had
de traditie rekening gehouden, want nu
moesten de gasten tegen haar zeggen:
'Ik ben een huilebalk, jij niet.'
De kinderen deelden de snoep-pakket-
jes uit, teiwijl de moeder en grootmoe
der van Shantel de borden vol schepten
met traditioneel Navajo-voedsel,
bestaande uit rosbief, aardappelpuree,
sla, schapenvlees en gestoomde maïs
kolven.
Moeder Leah legde ook nog uit dat het
doel van het 'eerste lach- feest' is, om
een klein kind al heel vroeg te leren
dat je met anderen moet delen en niet
gierig moet zijn.
Het viel door de
drukte en warmte
niet mee om
Shantel aan het
lachen te krijgen
tijdens haar partijtje.
Vader Stanley probeerde haar tevergeefs
te amuseren door Shantel op één hand
te balanceren, maar ze vertrok geen
spier.
Vlak voordat de grote taart werd aange
sneden, kietelde een vijftienjarig nicht
je haar onder de voetjes en ja hoor,
daar was weer haar lachje en iedereen
lachte toen met haar mee
Tekst: Joyce Kater-Hoeke
Wanneer een Navajo-baby voor het eerst lacht, dan is dit een
grote gebeurtenis, die volgens Navajo-traditie gevierd moet
worden met een feest of met een grote slamatan voor familie
en vrienden van het gezin. De persoon die de baby voor het
eerst aan het lachen heeft kunnen maken, moet het feest
geven. (Dit is vaak de reden waarom men de eerste paar maan
den wegblijft.) Een leuke, maar weinig bekende traditie in het
Four Corners-gebied, waar wij nu al zo lang wonen.
Hieronder volgt een klein verhaal over Shantel, een drie maan
den oude Navajo-baby uit het noordwestelijk deel van de
staat New Mexico.
Het was haar eigen vader die
tijdens het heen en weer zwaai
en van zijn dochtertje, haar
opeens hoorde schaterlachen.
Hij vertelde later dat hij nog
geprobeerd had dit prille gelach
voor de andere familieleden in
huis te verbergen, maar moeder
Leah had toch iets gehoord en
riep: 'Wat is dat?'
Vader Stanley kon er niet onder
uit en moest het feest op touw
zetten!
Ruim veertig uitnodigingen
werden verzonden voor dit
'eerste lach-partijtje' van baby
Shantel. Alle kinderen in het
gezin hielpen mee en werden
belast met het versieren van
de grote eettafel met een rose
tafelkleed, rose bloemen en
rose balonnen. Ook zetten de
kinderen kleine snoep-pak-
ketjes voor alle gasten in
elkaar.
Op de grote dag werd eerst door de
baby zelf (met hulp van pa uiteraard)
aan de gasten zoutkorrels gegeven,
voordat men met eten kon beginnen.
Zout is het symbool voor een gelukkig
en gezond leven voor het nieuwe,
kleine wezentje.
Aangezien lang niet iedereen met deze
Navajo-traditie bekend was, legde de
vader eerst aan de gasten uit wat er
gezegd en gedaan moest worden.
Kleine Shantel zag er schattig uit in
haar nieuwe, wijnrode en crème
kleurige, fluwelen jurkje met turkooi
zen sieraden en leren moccasins.
Er kon echter geen lachje af bij de
zout-ceremonie. Ze had haar slaapuur-
tje gemist, al die nieuwe kleren begon
nen behoorlijk warm te worden en ze
Shantel behoort tot de zogenoemde
Water Edge Clan en de Towering House
People Clan. Wanneer ze ouder is,
zal zij zich later
dan ook aan
andere Navajo's
voorstellen door
haar beide clans
te noemen. Er
zijn over de hon
derd verschillende
clans en huwelij
ken tussen leden
van dezelfde clan
worden niet goed
gekeurd.
Shantel's over
grootvader was een
van de bekende
code talkers die
tijdens de Tweede
Wereldoorlog de
oorlog hielp te
winnen met het
doorgeven van
codeberichten in de
moeilijke en onbe
kende Navajo-taal.
41
