Mijn wieg stond in de gordel van smaragd.
Een land van zon, wuivende klapperbomen en bloemenpracht,
Van groene sawahs, gouden padihelmen en traditie,
Voor vele Indo's een brokje nostalgie.
Vaak denk ik terug aan de donkere avonden met
flonkerende sterren, net mutiara's
In de stilte hoor ik het ruisen van de tjamara's,
Het geroezemoes van stemmen tijdens de slametan,
Onder de meeslepende tonen van de gamelan.
Dan sluit ik mijn ogen
en zit in mijn gedachten tussen de majestueuze bergen
Blauw-groen van kleur,
en tintelt mijn neus van het aroma der kruiden,
Voor de tropen een typische geur.
Mijn herinneringen komen en gaan,
Ik laat me meevoeren naar het land heel ver hier vandaan.
Ik leef nu in het heden,
Dikwijls achtervolgd door het verleden.
Ik weet dat aan het eind van de regenboog
De zon op mij wacht en naar mij lacht,
Mij iedere avond welterusten zegt, en goede nacht
Slaap zacht.
Pop de Jong-van der Kooy
