waar blijft toch die reünie van onze
jeugd en stad Salatiga, een bekende
garnizoensplaats aan de voet van de
Merbaboe? Het moet maar eens gebeu
ren, al die bekenden ontmoeten.
Namen en gezichten schieten me te
binnen, ervaringen en plekken in en
om de stad, herinneringen, allen dier
baar en belangrijk - het is niet niks na
zestig jaar.
Een eerste stap, wie doet er mee, wie
draagt zijn steentje bij? Plots komt er
een snelle start, een eenvoudige brief,
een uitnodiging, een gebaar naar men
sen toe, 'een kleedje wordt gespreid, de
visite is welkom en komt'.
De avond valt, het einde nadert, de
oogjes worden vochtig. Namen en ge
zichten zullen niet meer worden verge
ten. Het is een eer om dit te laten ge
beuren, het werk is nu af, het zijn
dezelfde jongens en meisjes, het zijn en
blijven 'spetters'. Het is de eerste keer,
vergeef de oneffenheden, het is Salati
ga, die vlieger laten wij nog wel een
keer op, dat zijn we niet verleerd, wij
hebben een deel van ons bevolkingsre
gister terug. Er zijn haast geen woor
den voor, alleen onvergetelijke beelden.
J. Artz, Utrecht
Katholiek Militair Tehuis in Tjimahi, 1929
Mijn ouders, het echtpaar WTh. van Kesteren, waren de toenmalige beheerders
van dit tehuis. Als tweejarige zit ik bij mijn moeder op schoot. Mijn vader, in wit
pak, staat achter de tafel. Heel leuk vonden de mannen het om dat kleine meisje,
in een schoon wit jurkje, chocolade te geven en de vieze handjes aan het jurkje
te laten afvegen.
Deze foto werd ingezonden door mevrouw E.M.C. Sipma-van Kesteren,
Buurtmeesterweg 38, 6711 HN Ede (Gld).
Met verdriet in ons hart delen wij
u mede dat wij afscheid moesten
nemen van onze lieve moeder,
schoonmoeder en oma
Erna Possuma-de Haan
1 september 1925
f 2 januari 1999
Malang - Indonesia:
John E. Possuma
kinderen
en kleinkinderen
Amsterdam:
Ingrid van der Eijk-
Possuma
Jacob van der Eijk
en kinderen
Correspondentie-adres:
J. van der Eijk
Maasdrielhof 69
1106 LZ Amsterdam
Selamat tahun baru!
De laatste dag van 1998 is bezig met
zichzelf schoon schip te maken en ook
wij mensen. Toch weer een hele stap
naar een nieuw jaar. Het gaat eigenlijk
vanzelf... of je ldaar bent of niet. Maar
er moet flink uitgepakt worden. Leuk
toch, weer een nieuw jaar: nieuwe voor
nemens, nieuwe beloften en wellicht
een nieuwe liefde en/of nieuwe baan...
Iedereen, niemand uitgezonderd, wordt
door vader Tijd meegesleurd het nieu
we jaar in. Nederland, met zijn vele
inwonende culturen dus ook. Echter,
medialand tv geeft hiervan maar wei
nig blijk! Al zappend op deze laatste
avond van 1998 tussen Nederland 1, 2
en 3 zie ik tot mijn grote verbijstering
alleen witte Nederlanders in beeld!
Waar zijn al die etnische minderheden
gebleven?
Alsof zij in één Map van de Nederland
se Meibodem zijn weggeveegd... Wat is
dat nou?! Waar zijn de Indo's, de
Surinamers, de Antillianen, de Kaap-
verdianen, de Hindoestanen, de Tur
ken, de MaroMcanen en nog vele ande
ren? Vieren zij geen Oud en Nieuw?
Volgens de tv Maarblijkelijlc niet...
Ik vind dit hoogst merkwaardig! Wat
gebeurt hier, vraag ik mij af, heb ik
niet goed gekeken of worden etnische
minderheden weer niet belangrijk
genoeg gevonden?
Gelulckig dat Indonesië zes uur eerder
het nieuwe jaar 1999 is binnengestapt.
Deze gedachte kan mij enigszins troost
geven... selamat tahun baru, orang-
orang yang lupa!
Pierre L. Corneille, Utrecht
Reünie Canisius College
Hartelijk dank voor het plaatsen van
mijn ingezonden foto (in Moesson
augustus 1998) van de Mas HBS 3-B
van het Canisius College in Djakarta
(1953). Inmiddels hebben we twaalf
Masgenoten opgespoord, enkelen in
Jakarta, één in Zwitserland en het gros
in Nederland. Allen waren verrast en
reageerden zeer positief. Eén en ander
heeft geresulteerd in een gezellige
brunch op 20 december 1998 mét
echtgenoten. Nogmaals, hartelijk dank.
Hans Brockholz, Den Haag
5
43ste jaargang - nummer 7 - januari I 999
