:Jolo uit liet ^9ncliscli 9Jum i(ie xh iej
uiteindelijk genoegen met de gelijk-
stand. Daar ben je vrienden voor.
Maginotlinie
Onze vriendschap werd trouwens da
nig op de proef gesteld bij het oorlogje
spelen in de mooie tuin van het vakan
tiehuisje, dat onze wederzijdse ouders
eens samen hadden gehuurd in
Tawangmanggoe. Hele mini-vesting-
werken van aarde, compleet met com
mandoposten, geschutstorens, loopgra
ven en voorposten legden we aan. Carl,
als onverbeterlijke francofiel, deed dat
steevast volgens het systeem van de
toen nog onneembaar geachte Maginot
linie en ik in de vorm van wat hij
spottend noemde een 'gammele gedèk-
versperring'.
Waren we eenmaal klaar met bouwen,
dan werd het dijkje van een nabijgele
gen slokan doorgestoken en ging het er
om wiens verdedigingsstelsel stand
hield tegen het wassende water.
Dat water moest natuurlijk het aan
stormende Duitse leger voorstellen.
Had ik er de pest in dat Carl's linie
overeind bleef. Vooral omdat hij er
tijdens de hele veldslag bijstond als een
pedante Franse generaal, en op de
snelle ineenstorting van mijn verdedi
ging placht te reageren met een mede
lijdend hoofdschudden. Bezorgde hij
me ook het zuur door treiterend
'Allons enfants de la patrihieje, le jour
de gloire est arriveee' en de rest te
neuzelen, als hij gewonnen had.
Maar het meest ergerlijke was wel dat
we na beëindiging van de tweede en
eveneens door Carl gewonnen veldslag
door de plotseling opdagende eigena
resse van dat vakantiehuisje allebei
met gelijke munt werden betaald. De
ravage aanschouwend, ontstak dat
mens in razernij en schold ons uit
voor rotte vis. Zonder aanzien des
persoons.
Moesten we direct aan de slag om haar
totaal geruïneerde tuin in oorspronke
lijke staat terug te brengen. Interes
seerde haar niets dat het alleen Carl's
Maginotlinie was die nog overeind
stond en mijn gedèk-troep al lang
weggespoeld was.
Carl is helaas veel te vroeg heenge
gaan, maar als hij nu over mijn schou
der kon meelezen, zou hij gegaran
deerd in lachen uitbarsten. En
gegarandeerd zeggen: 'Japie, er zit een
blekok op jouw boekenkast.'
Zou ik nog kijken ook, maar wel met
de hand voor de adamsappel
Dit is een foto van het oude posthuis Pasar Bong te Soerabaja, gemaakt van gedek.
De foto komt uit de nalatenschap van Arie Hoorweg, re-organisator van de politie in Indië rond 1914
en later Hoofd Algemeene Politie.
13
43ste jaargang - nummer 8 - februari I 999
