Afscheid... of tot ziens...
moessOn
Kon ik het maar eens over
doen, die overtocht in 1958
met de Willem Ruys naar
Holland. Ja, naar Holland, dat
was voor mij het summum.
De winter trok mij het meest.
Het leek me zo romantisch,
een wandeling door een
besneeuwd bos.
Ik zou naar het Statenkwar
tier in Den Haag gaan en dat
lag dichtbij het Scheveningse
bos en het strand was ook op
loopafstand.
Maar eerst kwam die heerlijke
zeereis van drie weken.
Ik weet nog dat ik met echte
Nederlandse bankbiljetten het impo
sante kantoor van de Rotterdamsche
Lloyd binnenstapte.
Passage boeken
De balie, van dat prachtige teakhout,
was wel een meter breed. Het leek net
of er afstand bewaard moest worden
tussen de medewerkers en de bezoe
kers. In elk geval intimideerde de
statige, luxe hal me enorm en ik heb
mijn schoenen overdreven lang op de
kolossale mat geveegd. Ik vroeg waar ik
een kaartje kon kopen voor de Ruys.
De aardige baliemedewerker vroeg of ik
soms passage wenste te boeken naar
Rotterdam met de Willem Ruysl
Ik kon wel door de grond zakken, wat
stom, iets van 1.249,- noem je geen
kaartje, maar passage boeken. Alsof er
helemaal niets gebeurd was, pakte hij
een enorm groot boek en vroeg me het
hemd van mijn lijf. Uw naam, uw
leeftijd, uw nationaliteit? Och, warga
negara? Dan moet u een visum aan
vragen en u betaald a contant? Prima.
Ik kon even plaatsnemen en de meneer
wees naar een zithoek, zo een die je in
de films tegenkomt, geen rotan zitje
met zelfgemaakte kussentjes erin.
Nee, dit was een mooie, bruine, leren
zithoek en ik was blij dat de mini nog
niet uitgevonden was, want dan was ik
vast aan het leer blijven plaidten. Ik
kreeg mijn passagebiljet en op verzoek
van de man moest ik nog even de gege
vens controleren op juistheid en ik kon
beginnen met mijn Passage to Hollandl
Oeroesen
Terugrijdend naar kantoor kletste ik de
chauffeur de oren van het hoofd. De
directeur was een schat, want ik mocht
met zijn auto onder werktijd de span
nende trip naar dat kantoor maken.
Ik kocht bij Bogerijen een paar heerlijke
Eclairs en trakteerde de directeur en
zijn secretaresse op zo'n lekker gebakje.
Die dag kwam er van werken weinig
terecht. Ik struinde iedereen af en
vertelde dat ik in februari naar Holland
ging. De nodige tips werden gegeven:
bij wie ik goede Europese stoffen kon
kopen bijvoorbeeld, want ik mocht niet
voor schut lopen halverwege de reis en
de eerste tijd in Holland. Dus werden
de stoffen bij de Arabier gekocht.
Het maken van de garderobe was geen
probleem met de vele goede Chinese
naaisters in de stad. Vanuit Nederland
de laatste Lana Lobell's opgevraagd en
we konden beginnen.
In een gigantische koffer werd de ge
maakte kleding gepakt, schoenen en
16
Tekst: Editha Eline
