De Wijnkoopsbaai
Pasar Malam
I Bersama
Het verhaal over de Wijnkoopsbaai in het maartnummer van
Moesson (1998) bracht mij het volgende in herinnering. Het
was tegen het einde van de droge tijd in 1937 dat mijn baas,
de heer Hummelinck, administrateur van de thee- en rubber
onderneming Tjiranggon in de Djampang Tengah, ten zuiden
van Soekaboemi voorstelde een dagje naar de Wijnkoopsbaai
te gaan. Het moet in de droge tijd geweest zijn, omdat er dan
weinig theeblad te plukken valt en er dus weinig te doen is
voor de fabriek.
Het gezelschap bestond die dag uit de
baas en zijn vrouw, een logé, de vrouw
van een employé van het buurland
Miramontana en ik. Na een prachtige
autorit over de bergen kwamen we bij
de Wijnkoopsbaai aan, toen een totaal
verlaten gebied. Een groot zandstrand
met aan weerszijden rotsen en in de
verte het vissersdorpje Pelaboeanratoe.
Behalve een pasanggrahan boven de
baai was er niets en zagen we niemand.
Een wandeling over de rotsen toonde
ons natuuraquaria gevormd door gaten
in de rotsen die bij vloed onder water
en bij eb boven water kwamen.
Ze werden bevolkt met kleurige visjes,
kleine inktvisj es, schelpdieren en wat
de zee meer achter gelaten had.
Het mooie weer en het heldere water
nodigde uit tot zwemmen, waartoe we
besloten. We genoten van het warme
water en zwommen steeds verder tot
de vrouw van mijn baas waarschuwde
dat we te ver van het strand waren.
We keerden terug richting strand, maar
kregen de indruk niet veel op te schie
ten. Ik liet me even zakken en voelde
nog grond, dus we zwommen met
goede moed verder. Na enige tijd liet ik
me nogmaals zakken, maar toen kon
ik geen grond meer bereiken.
We begrepen dat we steeds verder de
zee in gedreven werden en wat de con
sequenties daarvan waren.
Toen de vrouw van mijn baas begon te
roepen dat zij het niet veel langer vol
kon houden, was ik bang dat we, de
een na de ander, zouden verdrinken.
Ik ben toen in de richting van de
rotsen gaan zwemmen, hoewel mijn
baas me daarvoor waarschuwde.
Ik herinner mij allerlei vreemde
gedachten, onder andere dat mijn
ouders in Holland nu moesten
vernemen dat hun zoon verdronken
was, dat je eind nu kwam met zulk
mooi weer, et cetera. Ik herinner
me niet angstig geweest te zijn.
Ik weet ook niet hoelang ik ge
zwommen heb voor ik ineens met
mijn knieën over zand schuurde en
ik op het strand aangespoeld was.
Gelukkig zagen de anderen dat ik
het strand had bereikt en zij zijn
toen ook richting rotsen gaan
zwemmen met als resultaat dat zij
er ook uit zijn gekomen.
De ouderen meer dood dan levend.
I Later in de pasanggrahan van een
I nasi goreng genietende, vernamen
wij van de mandoer dat het inder
daad levensgevaarlijk is daar te zwem
men. Het water stroomt langs de
rotsen de baai in en keert in het mid
den van de baai naar zee terug.
Op 17 mei 1991 was ik er terug, doch
herkende niets meer. Wel waren er nu
borden om voor de gevaarlijke zee te
waarschuwen
Pasar Malam Hoorn
Info: Stichting Bersama,
Den Helder,
betreffende stands:
tel. 0223 - 64 66 58
of 06-54295517
Overige:
tel./fax 0223 - 64 59 87
25
Tekst: C.J. Prey
(Advertentie)
Tenniscentrum Hoorn, Holenweg 14a
16 april van 15.00-23.00 uur
17 april van 12.00-23.00 uur
18 april van 12.00-21.00 uur
dans en show: Nini Towong
Bunga Rosi
Arena Budaya
muziek/zang: The Tropicals
Andres en Theresia
gevechtssport demonstraties
Manyang en nog veel
meer
43ste jaargang - nummer 8 - februari I 999
