Indische pioniers aan de Spaanse Costa
30 moessOn
Spanje oefent al tientallen jaren een spe
ciale aantrekkingskracht uit op Indische
mensen. Veel ouderen hebben Nederland
definitief verruild voor een dorp of stad
aan een van de costa's die Spanje rijk is.
Wat dreef deze pioniers en hoe is het hun
vergaan?
Ze woont op een steenworp afstand.
Voor haar was het vooral de bronchitis
van haar partner, die hen deed besluiten
naar Spanje te vertrekken.
Juul van der Veen: 'Otto en ik hadden
geen grote verwachtingen; een huisje
bouwen en samen genieten. We wilden
aanvankelijk naar Madrid, maar zijn
uiteindelijk hier beland. Er wordt wel
gezegd en geschreven dat Spanje een
dor land is, maar ik zie dat anders.
De natuur is erg mooi, maar je moet
de moeite nemen om die schoonheid
te zien. Wij voelden ons hier meteen
verbonden en zijn daarom nog slechts
één keer in Nederland teruggeweest, bij
het overlijden van mijn moeder.'
Pelan-pelan
Het verblijf in Spanje vergt vooral in
het begin enige aanpassing. Het is niet
alleen de taal die parten speelt.
De overheid hanteert een andere werk
wijze dan in Nederland en de voorzie
ningen zijn soms primitief.
Maaike Hilverdink (72) weet daarvan
mee te praten. Zij woont sinds 1982 in
Spanje. Eerst in Campello (vlak bij de
provinciehoofdstad Alicante) en nu
sinds 15 jaar in Albir, een dorpje
twaalf kilometer van Benidorm.
Maaike Hilverdink: 'Mijn man had een
cursus Spaans gevolgd en kon zich
goed redden. Dat was ook nodig.
In het begin moesten we om de drie
maanden onze residencia (verblijfsver
gunning) laten verlengen. Later werd
die periode verlengd tot één jaar en nu
moet het om de vijf jaar gebeuren.
Voor een nieuwe residencia heb je een
verklaring van de consul nodig, van
het ziekenfonds, nieuwe pasfoto's, et
cetera. Kortom, een hele papierwinkel.
Bovendien hanteert de Spaanse ambte
naar een ander tempo dan zijn Neder
landse collega. Pelan-pelan. Ook de
De flanken van de Sierra Helado
kijken uit over de met huizen
bezaaide vallei, Alfaz del Pi.
In de verte flonkert het blauw van de
Middellandse Zee in de late middagzon.
Kapal poetih
Etty Broekhuizen (78) woont hier al
sinds 1975. Alleen. Na verschillende
keren samen met haar man in
Spanje op vakantie te zijn
geweest, besluiten ze uit te
zien naar een permanente
huisvesting. Het is echter niet
alleen het avontuur dat lokt.
Etty Broekhuizen: 'Zodra we
de Spaanse grens Overstaken,
hadden we het gevoel "thuis"
te zijn. De natuur, de planten
en het klimaat brachten ons
weer terug in Indië. Ik ben in
Garoet geboren en in 1954
vanuit Makassar naar Neder
land vertrokken. Als ik hier
vanaf het strand de kapal
poetih voorbij zag varen, leek
het net of ik weer in Makassar
was. Helaas heeft mijn man
dat niet meer mee mogen
maken. Hij overleed op jonge
leeftijd aan een hartziekte die
hij had overgehouden aan de
kamptijd.'
'Etty's zus, Juul van der Veen
(Soerabaja, 1913), verblijft al
sinds 1964 in Spanje.
Tekst en foto's: Riny Boeijen
Juul van der Veen bij haar sinaasappel
boom
