Etty Broekhuizen:
'Zodra we de
Spaanse grens
overstaken, hadden
we het gevoel
"thuis" te zijn'
maaltijden klaarmaakte. Eén keer per
week, op zaterdag, kwamen er acht tot
tien Indische klanten sajoers en vlees
gerechten bij me afhalen.
Het Argentijns vlees kocht ik in Beni-
dorm en de droge boemboes kwamen
uit Nederland.'
medische voorzieningen waren minder
en ondanks de cursus Spaans, was de
communicatie met de artsen niet altijd
eenvoudig.'
De 85-jarige Siegfried von Oerthel
heeft zo zijn eigen methode. Hij leeft
samen met zijn vrouw Hedwig al bijna
dertig jaar onder de Spaanse zon,
in San Vincente onder de rook van
Alicante. Een cursus Spaans heeft hij
nooit gevolgd.
Siegfried von Oerthel: Als ik iets nodig
avontuur maken langzaam plaats voor
toerisme.
Maaike Hilverdink: 'Deze ontwikkeling
had zijn voor- en nadelen. De voorzie
ningen bijvoorbeeld zijn een stuk
verbeterd. Er zijn verzorgingstehuizen
voor ouderen en ook Nederlandse
dokters en therapeuten. Levensmidde
len zijn in alle merken en soorten
verkrijgbaar. Vroeger moesten veel
dingen uit Nederland worden meege
bracht. Nu is hier zelfs een Indische
toko in de buurt.'
Etty Broekhuizen: 'Alles
heeft zijn prijs. Vroeger
kocht ik broodjes van de
bakker die elke morgen via
het ezelspad naar boven
kwam. Een broodje kostte
toen anderhalve peseta. In de
vallei stonden nog geen
huizen, maar graasde een
kudde schapen en Benidorm
was een klein plaatsje, met
één straat langs het strand.
Als ik in het dorp een kopje
koffie ging drinken, dan
betaalde ik tien peseta's en
voor een ritje met de bus was
je drie peseta's kwijt.
De mensen waren in die tijd
vriendelijker. Nu heeft ieder
een zich aangepast aan het
jachtige westerse leven.'
Verzorging
zwerfhonden
heb, dan rommel ik net zo lang tot
men weet wat ik wil. Ik neem des
noods een voorbeeld mee of een foto.
Ik praat met handen en voeten en heb
inmiddels natuurlijk wel een bepaalde
woordenschat opgebouwd. Aan de an
dere kant vind ik dat ook de Spanjaard
zijn best moet doen om me te begrijpen.
Hij wil tenslotte iets verdienen.'
Koffie voor tien peseta's
De tijden veranderen. De pioniers van
weleer weten zich door de jaren heen
steeds meer omringd door Duitsers,
Belgen, Scandinaviërs en uiteraard
Nederlanders. De romantiek en het
Ondanks hun langdurig
verblijf hebben de pensionis-
tas zich nooit verveeld.
Vooral de verzorging van de
of Eden tuinen gebeurt met zorg en
enthousiasme. In de tuin
van Siegfried von Oerthel staan
maar liefst 250 rozenstruiken.
Zijn trots is echter een sinaasap
pelboom die zeven verschillende
soorten draagt, zelfs mandarijnen.
Zijn plantersverleden komt hem
ook nu nog van pas. Ook de tuin van
Etty Broekhuizen is een lust voor het
oog. Naast de bougainville, orchideeën,
hibiscus en melati gedijen de tjabé
rawit, seré, thijm, rozemarijn en bies
look goed in de rotsachtige grond.
Haar oogappel is echter een djeroek
sambalboom, meegesmokkeld uit
Nieuw-Guinea.
Etty Broekhuizen: 'Ik heb sommige
kruiden vooral gebruikt toen ik nog
Juul van der Veen: 'Behalve onze tuin
en wandelen in de bergen, hebben Otto
en ik ons altijd bekommerd om de vele
zwerfhonden. We vingen dieren op en
verzorgden ze. Ook brachten we ze
elke dag op bepaalde plaatsen eten.
Die beesten wisten precies wanneer we
kwamen. Nu Otto er niet meer is, doe
ik dat samen met mijn zus Etty.
Honden en katten hebben in Spanje
nu eenmaal een andere status dan in
Nederland. Hier hebben ze bescher
ming nodig. Daarom ben ik lid van de
Spaanse dierenbescherming en van de
WSPA (World Society for the Protection
of Animals). Ik schrijf regelmatig met
deze organisatie over wantoestanden
die ik lees of meemaak.'
Maaike Hilverdink houdt vooral van
lezen, kleding maken en schilderen.
31
Etty Broekhuizen in haar Spanish garden
Een kunstwerk van Maaike Hilverdink
43ste jaargang - nummer 8 - februari I 999
