Siegfried Superman
Verhalen van een reisleider
I
moessOn
wie die kleine bacteriën, nicht
wahr Renate?'
Renate at niet mee, maar
genoot uit de tweede hand
van dit verdachte feestmaal.
Superregen
Niets kon de geestdrift van
dit stel voor het Verre Oos
ten temperen. Wanneer een
hevige tropische plensbui
iedereen van de wijs bracht,
riep Siegfried, terwijl hij
zijn video-camera vanuit
een plastic laundry-bag
hanteerde: 'Ja maar das
gehort doch dazu, das ist
doch echt super so ein
regen, nicht wahr Renate?'
En dan zijn kooplust. Zoals zijn maag
voortdurend hongerde naar het culinai
re experiment, zo hongerden zijn ogen
naar oosterse kunst. Op Java werd zijn
koffer langzaam maar zeker
Nooit, nee nooit zal tourleider Bert hen vergeten: Siegfried
Superman en zijn Renate. Pracht stel. Zij, 1.60 meter kort,
tenger, blond, geraffineerd kindvrouwtje. Hij, 1.90 meter in
het vierkant, kalend, altijd etend en gek op oosterse kunst.
Ze kwamen oorspronkelijk uit München, maar woonden al
jaren in Wassenaar. Hij was iets hoogs bij Siemens of zo.
Zij adoreerde hem zo als een meisje van twaalf haar grote
herdershond; trots als een nauwelijks uitgesproken bevel
werd uitgevoerd. Hij adoreerde haar nog meer en vond alles
super of excellent, maar vooral super gebruikte hij graag.
De reis was voor dit echtpaar
één aaneenschakeling van
genietingen. Hij genoot van
Bangkok en zette zijn waardering om
in een prachtige ring met een knots
van een robijn in oosterse zetting,
die hij bij de gems-factory voor Renate
kocht. Zij genoot van hem en van de
ring die de rest van de reis aan haar
smalle hand fonkelde.
Bert had al voorzichtig geopperd het
sieraad maar in de hotelkluis te laten.
Tevergeefs. Siegfried vond het best zo.
Ook hij deed riskante dingen. Eens trof
Bert hem aan in een onduidelijk straat
restaurantje achter een bord vol Thaise
heerlijkheden.
De strenge toespraak van Bert over de
kans op vreselijke darmkwalen werd
luchtig weggewuifd door een hand waar
in de eetlepel als een dirigeerstokje
fungeerde.
'Man moet doch alles probiert haben,
und mein lichaam ist doch viel sterker
volgepropt met wayang-
poppen uit Bandung, zilver
uit Yogya en batik uit Solo.
Bert die de zaken uit de hand zag lopen
en grote problemen bij de douane
vreesde, probeerde soms via Renate
haar man tot matiging aan te zetten.
Niets hielp. Hij kocht, hij at en zij
genoot mee.
Op Bali werden houtsnijwerk en schil
derijen ingeslagen, genoeg voor een
compleet museum. Bert wilde nog
voorzichtig tussenbeide komen, toen
hij Siegfried vol verrukking een levens
groot Rangda-masker omhoog zag
houden, maar te laat. De koop was
gesloten en ook dat omvangrijke ding
verdween in de steeds meer uitpuilen
de bagage van Superman.
Supervrouw vond alles best.
Het afscheid van Bali verliep vlekke
loos. Hoewel er zeker overgewicht was,
werd alles op Ngurah Rai International
Airport gelukkig geaccepteerd.
Singapore
Nu Singapore nog. Daar geen oosterse
kunst, dacht Bert. Alleen maar electro-
nica en 'echte' Cartiers en Rolexen
voor een paar tientjes. Niets voor
Superman.
Trouwens, je kunt er zeer gevarieerd
tafelen: Chinees, Indiaas en de meng
vorm van Maleis en Chinees, die
32
Tekst: R. Binkhuijsen
