Meditations
from Florida
Kakkerlakken
Wie herinnert zich niet onze
onvolprezen Indische kakker
lak, een paar centimeter groot
en welvarend van uiterlijk?
We speelden met die hele
grote engkes (klappertor), die
eruit zag als een Sherman
tank, we speelden met rode,
dikke duizendpoten, de onge
vaarlijke die op een dieseltrein
lijken met hun stompe kopjes,
we speelden met djangkriks en
allerlei andere insecten, maar
nooit, nooit speelden we met
een kakkerlak.
Adoeh! Ze woonden in de keu
ken, in de eetkamer, in de
slaapkamers... het gaf allemaal
niks: of je nou netjes was of niet, ze
waren er altijd en werden dan prompt,
meestal met veel kabaal, op de plaats
vermorzeld.
Flitspuit
Vaak waren ze te
snel voor ons en
kwam de flitspuit
eraan te pas waar
mee je altijd wel
succes had.
Na een
paar
keer fflltt...
fflltt... fflltt... was het
met ze gedaan.
Ook wij hadden dan een lekkere portie
flit ingeademd, zo slecht voor de ge
zondheid, maar daar waren we ons toen
nog niet van bewust. Dus je kakiter-
lakken waren huisdiertjes en het had
niets met je netheid of je schone huis
te maken. Ze waren er gewoon.
Mijn tante had - heel modern toen -
wastafels in elke slaapkamer en de
afvoer voor het water was buiten onder
het raam.
Op een dag
ontdekten mijn
broertje en ik in
die met ltrikil
gevulde
afvoerbalt
honderden
vette,
bruine, glanzende kakkerlakken!
De hele bak liep er van over.
We stonden erbij te gillen - het was
zo'n smerig gezicht - tot tante, pa en
ma, en de bedienden kwamen aanren
nen. Paniek! De hele flitspuit werd
erop leeg gespoten en het mysterie van
eeuwig kakkerlakken in huis was hier
mee opgelost, want soms rende zo'n
vet monster vlak langs ons heen en
tante was al zo bedreven dat ze met
haar slof smeet en de kakkerlak nog
raakte ook, waarop die dan deskundig
naar de andere wereld werd geholpen.
De dag na onze grote ontdekking zaten
er alweer evenveel kakkerlakken in die
afvoerbalt. Niet te lang, dacht tante, ze
gooide petroleum over de hele kolonie
en stak er de brand in. Het rook een
tijdje naar sateh, maar het was vrij
afdoende.
Kakkerlakken zijn vies, ze leven van
afval en verspreiden ziektes zoals
typhus en cholera, zei men, omdat ze
je voedsel besmetten met hun uitwerp
selen. Stel je dat eens voor!
Sprookjes
Toen we Indië verheten zag ik ergens
iets positiefs. Geen kakkerlakken meer
in Holland, dacht ik. En als ze er al
waren, ik zag er geen een. Ook niet in
New Jersey, waar we zo lang woonden.
De eerste keer dat we ze weer zagen,
was in Honolulu, op straat. Daar wan
delde zo'n insect vlak voor onze voeten
en we vonden hem te vies om op te
trappen!
Toen we
naar Florida
verhuisden, zei ik
tegen Wally: 'Daar
wonen ook kakkerlak
ken. Ik hoor dat je je
schoenen elke dag moet inspecteren
omdat er wel eens zo'n insect inzit.'
De reactie daarop was: 'Meid, schei
toch uit, dat zijn sprookjes.'
En nu geef ik je te raden wie er hier
het eerst een kakkerlak zag! Ze komen
van buiten en het beest is meesterlijk
aangepast aan zijn omgeving, hij is
plat en breed en wringt zich dus door
alles heen, ook door je drempels en
begint dan lekker een kolonietje waar
geen weet van hebt, totdat je, niks
vermoedend, er eentje door het huis
ziet wandelen, een beetje op onzekere
pootjes vanwege de vloerbedekking,
maar toch...
Daar ga je dan meteen op staan met
een slof of schoen, reken maar.
Rubber
En Wally met zijn sprookjes? Op een
dag gooide ik een kakkerlak van rubber
die er zo echt uitzag dat je je ogen niet
kon geloven in de deuropening van zijn
werkkamer en gluurde zo tersluiks
naar wat er gebeuren zou.
En ja hoor, Wally zag het ongedierte en
begon er meteen met zijn (geschoeide)
voet op te stampen. De kakkerlak
sprong energiek een paar centimeters
de lucht in en Wally stampte hem
meteen terug, plat op de grond. Na dit
een paar keer te hebben gedaan, had
hij in de gaten waar hij op
stond te stampen.
Ik gaf zo'n ding aan een
vriendin van me die hem bij
de voordeur
deponeerde toen ze
met vakantie ging,
maar niet nadat ze
iemand om hulp had
gevraagd haar planten te
verzorgen. Die persoon kwam
het huis binnen, zag het
insect, sloop langs de muur
naar de keuken om een stuk papier,
trapte hard op het arme beestje, pakte
hem op met het papier en trok hem
door het toilet! Zo, dat was dat, dacht
hij tevreden, totdat hij hoorde dat het
maar een stukje rubber was. Hij
gelooft het nog steeds niet.
37
Tekst: Juul Lentze
43ste jaargang - nummer 9 - maart I 999
