Hard gelag,
hard gelach
Goed katholiek
moessQn
het busje naar Denpasar, waar hij op
de markt uitstapte om nog wat bood
schappen te doen. Speciale bestellingen
voor zijn moeder. Maar... waar die te
vinden tussen al die kraampjes?
Zoekend keek hij rond en zijn blik
kruiste die van een knulletje van een
jaar of tien, dat prompt naar hem
toekwam en zijn diensten als gids
aanbood. Bert noemde wat hij nodig
had en het ventje ging hem voor.
Spoedig liep Bert met diverse plastic
tassen te sjouwen, maar het aanbod
van zijn gidsje om wat over te nemen
sloeg hij beslist af.
'Ja, ja,' dacht hij, 'en dan snel er van
door gaan met de buit! Jullie pakken
me niet nog een keer!'
Twee zwarte ogen keken hem verbaasd
aan bij zijn norse afwijzing, maar lieten
verder niets blijken.
'Lelijke huichelaar/ dacht Bert. Toen
hij alles had, vroeg hij wat zijn helper-
tje voor loon wenste.
'Wat u goed dunkt,' was het antwoord.
Bert dacht dat duizend rupiah, (toen)
ongeveer tachtig cent, wel genoeg zou
zijn en diepte uit verschillende zakken
muntjes van vijftig en honderd rupiah
op, die hij in de geopende hand van de
jongen legde. Toen hij bij vijfhonderd
rupiah was en nog verder zocht, klonk
het: 'Dit is genoeg meneer, dank u wel.'
En weg was het knulletje, op zoek naar
een volgende klant. Bert bleef verbluft
achter en had meteen spijt van zijn arg
waan tegenover deze onbaatzuchtigheid.
Sleutelhangers
Nauwelijks bekomen van twee zulke
tegenstrijdige ervaringen, zo kort na
elkaar, stapte hij in het busje op weg
naar het hotel in Sanur. Dicht opeen
gepakt zaten zij daar: hij met zijn grote
Hollandse lijf tussen de kleine, bruine
mensjes, van wie vooral een oud
vrouwtje tegenover hem zijn aandacht
trok. Hij had haar meer gezien.
'Ik ken je toch, moedertje,' vroeg hij,
'je hebt toch een souvenirtentje op het
strand bij Sanur Beach Bungalows?'
'Ja meneer, ik heb wat voorraad inge
slagen in Denpasar.'
En ze toonde hem vol trots een hele
tros sleutelhangers. Bert vond het prul
len, het aankijken niet waard. Maar in
een opwelling om iets goed te maken
van zijn kwade gedachten eerder, vroeg
hij naar de prijs. Zonder af te dingen
kocht hij er een viertal en betaalde een
veel te hoog bedrag.
'Mijn afkoopsom,' dacht hij nog, zijn
geweten iets gerustgesteld. Spoedig
ontspon zich een geanimeerd gesprek
waarin de wederzijdse familie-omstan
digheden niet onbesproken bleven.
Een ding was zeker: Bert was blij dat
zijn moeder in Nederland een zeer
verzorgde oude dag mocht genieten.
Dit vrouwtje had het bepaald minder
getroffen! Hij moest er bij de eerste
halte in Sanur uit en toen hij aanstal
ten maakte om zich los te woelen van
zijn medepassagiers, werd hem iets in
Chris tegen Guus: 'Zeg, ik heb gehoord
dat je nu katholiek bent geworden.
Hartstikke goed van je. Ik wist niet dat
ons geloof je ooit zou interesseren.
Tot gisteren vloekte je immers altijd
als een ketter. Schold eeuwig op de
kerk en van priesters moest je nooit
iets weten! Behalve dan voor die gore
moppen van je. Nogmaals, ik heb
bewondering voor je dat je nou einde
lijk voor onze katholieke kerk hebt
gekozen. Let maar op. Je zult er abso
luut geen spijt van krijgen! Het helpt
je altijd door donkere dagen heen.
En je hebt een houvast in je leven.
Mocht je ooit vragen hebben over de
bijbel? Geen nood. Die ken ik van voor
naar achteren en andersom.'
Ronny tegen Guus: 'Ha Guusje. Wat
hoor ik? Ben je ineens goed katholiek
geworden? Jij, onze eeuwige atheïst,
nu dan toch voor de bijl? Ook vertelde
Bart dat je sinds kort catechismuslessen
neemt. Hoe bestaat het, ik had het
nooit achter je gezocht. Ben blij dat je
eindelijk tot inkeer bent gekomen.
Het zal je goed doen. Worstel je met
vragen over die lessen, kom gerust bij
me buurten. Ik heb een schrift waarin
alles is opgeschreven. Ik heb nog nooit
een les overgeslagen, weet je.'
Guus (heel verlegen tegen Chris en
Ronny): 'Adoeh zeg. Wat een loftuitin-
de hand gedrukt, waar hij even geen
acht op sloeg.
'U heeft niet afgedongen, meneer, u
heeft te veel betaald,' hoorde hij het
vrouwtje nog zeggen toen het busje
alweer optrok. Stomverbaasd en een
beetje beschaamd stond hij daar te
staren naar twee verfrommelde briefjes
van duizend rupiah. Twee van de vier,
die hij het vrouwtje voor de sleutelhan
gers gegeven had.
'Weer wat geleerd,' dacht Bert, 'voor
oordelen, ze zetten je altijd op het
verkeerde been!'
gen! Ik voel me vreselijk maloe.
Ik moet jullie wat opbiechten. Jan
bracht mij op een idee. Hij rookt als
een gek, net als ik. En van hem vernam
ik dat als je katholiek werd, je een
eigen bijbeltje kreeg.'
Chris en Ronny onderbreken Guus
tegelijk: 'Nou, daar is toch niks mis
mee? Je eigen bijbeltje? Daar hoef je
toch niet verlegen over te zijn? In deze
tijd klinkt het misschien egoïstisch dat
je iets helemaal voor jezelf krijgt, dat is
waar. Maar daar hoef je je in geen
enkel opzicht voor te schamen, hoor.
Bovendien leun je als je dat wilt de bij
bel natuurlijk altijd uitlenen aan een
ander die daar belangstelling voor heeft.'
Guus tegen allebei: 'Ik was nog niet
uitgesproken. Ik voel mij maloe, omdat
ik die bijbel voor iets anders nodig heb.
Het papier daarvan bedoel ik. Ik zei al
dat ik rook. Het is fantastisch sigaret
tenpapier.'
Verpletterende stilte...
Guus vervolgt: ...Enne, ik barst altijd
van de honger. Als ilc naar catechis-
musles bij de nonnen ga, krijg ik extra
soep. Dat zei Bob tegen mij.'
Chris en Ronny, totaal verbijsterd:
'Krijg nou wat.'
En vervolgens in koor: 'Guus, weet
je wat jij moet doen? Loop naar de
duivel!'
14
Samengesteld door: Tina Daniels
Af/
