Franse voorouders moessOn Ik moest me er even toe zetten om een poging te wagen mijn onderhuidse mengelmoes aan gedachten en gevoelens op papier te zetten. Ik veronderstel namelijk dat ik niet de enige ben met dit verhaal. Maar ik heb nog niet eerder iets van anderen daarover gehoord of iets daarover gelezen. Wie weet komt er respons? Het gaat over Indisch-zijn en Indisch-voelen, maar daar geen goede manier voor kun nen bedenken, omdat mijn ouders daar vroeger niet in het minst aandacht aan hebben willen besteden. Dat Indisch- zijn en -voelen werd als ongewenst gezien. Ik ben geboren in Soerabaja in 1938. Na Japanse interneringskampen en bersiap kwam ik op mijn veertiende jaar naar Nederland. Voor de opvoeding, heette het, en om naar een Neder landse middelbare school te kunnen, vanwege de onduidelijke periode in de politiek en het onderwijs in die jaren. Onze familie was al even eerder in Holland geweest, pal na het laatste kamp. Maar meer dan dat het er koud en raar en onvriendelijk was, herinner ik mij niet meer. Dus dat jaar kan weg gestreept worden, wat mij betreft. Donker van uiterlijk Het probleem dat ik wil aankaarten is, dat mijn ouders absoluut niet wilden doen voorkomen dat mijn broertje en ik, vanwege mijn Indo-vader, van gemengd bloed waren. Mijn moeder was puur Nederlands. Weliswaar daar geboren, maar uit Nederlandse ouders. Mijn vader daarentegen, was als het ware opgeklommen in ras. Het gebeurde, zoals iedereen weet, eer der dat een Indische of Indonesische vrouw met een Nederlandse man trouwde, dan omgekeerd. Mijn vader heb ik nooit als een Indisch man gezien, maar eerder als een (lach niet...) Fransman, want er gingen verhalen rond, dat mijn vader wellicht Fransen, Portugezen en wat al niet meer, in zijn familie had. Vandaar het donkere uiterlijk, werd er dan gezegd. Maar waar het op neer kwam, was dat het Indo- of Indisch- zijn van mijn vader volledig werd ontkend. Het huwelijk tussen mijn ouders, schijnt ook in het begin voor proble men te hebben gezorgd, ook al omdat mijn opa (van moeders kant) een hoge regeringsfunctie bekleedde. En dan zo'n niet echt blanke bruidegom in de familie, was toch niet zo gemakkelijk, vond men. Mijn vader had gestudeerd en werkte bij diverse Nederlandse bedrijven. Gedurende mijn hele jeugd heb ik vooral van mijn moeder moeten aan horen dat ik mij niet gedroeg 'zoals het een Hollandse jongedame betaamde...' Ik mocht nooit Indisch praten. Altijd A.B.N. en als ik met Indische of Indo nesische kinderen speelde en optrok, kreeg ik altijd te horen dat ze geen goede manieren hadden en werd de vraag gesteld, of ik misschien een gendoh en of mijn broertje een katjong wilde worden. Hollandser dan Hollands Mijn allereerste vriendje Walter, was zo'n mooie, Indische jongen met lichte ogen en zo'n mooie lichtbruine huid. Met grote fronsen werd deze jongen door mijn ouders bekeken en ik denk omdat hij ook op de middelbare school Tekst: Madeleine van Dijck De familie, vermoedelijk met Europees verlof, ik schat circa 1920. 36

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1999 | | pagina 88